تغییر بزرگ درخشان در شروع دوباره لیگ

به گزارش پایگاه 598،حالا بیش از 4 ماه است که حمید درخشان را به عنوان سرمربی پرسپولیس می‌شناسیم. فردی که در طول دوران مربیگری‌اش بیش از اینکه در کاریزما، دیسیپلین، نحوه برخورد با بازیکنان و جمع و جور کردن تیم‌هایش سرآمد همکارانش باشد و با این ویژگی‌ها بشناسیمش، بیشتر به عنوان «مربی فنی» از او یاد می‌کردیم. همین شد که وقتی موضوع جایگزینی دایی و روی کار آمدن حمید درخشان به میان آمد، بسیاری با این تصور که «پرسپولیس از لحاظ فنی رشد خواهد کرد»‌یا حداقل اینکه اشکالات فنی‌اش کمتر می‌شود به آینده این تیم پر از نقص و ایراد امیدوار شدند. با این‌حال درخشان در طول آن سه ماهی که روی نیمکت نشست و پرسپولیس را در 11 بازی لیگ و جام حذفی هدایت کرد، هرگز در مقوله فنی مربی موفقی نبود و نتوانست حتی تکانی کوچک به پیکره این تیم نحیف و بیش از حد معمولی بدهد. جدا از نتایجی که پرسپولیس در تمام این مسابقات گرفت و تداوم رتبه‌های ضعیف در لیگ برتر و کنار رفتن از جام حذفی را به همراه داشت، نوع فوتبال پرسپولیس درخشان و نمایش‌های این تیم هرگز درخشان نبود و حالا و در تمام این 11 مسابقه‌ای که پاسور سابق تیم ملی در رأس نیمکت نشسته، نمی‌توان حتی یک بازی خوب را انتخاب و به آن اشاره کرد.

بالاخره فرصت تغییرات رسید

تداوم اشکالات و برطرف نشدن نقص‌ها همچنان آزاردهنده بود تا اینکه لیگ به تعطیلی 53 روزه رسید و این فرصت مناسبی برای ایجاد رفرم، حتی در ابعادی کوچک بود. درخشان که همواره نشان داده مربی ایده‌آل‌گرایی است و از بازیکنان خود توقع زیادی دارد – کما اینکه همچنان بحث درباره متوسط بودن بیشتر بازیکنانش باز است و غالبا روی این موضوع تاکید دارند – با تمریناتی که نمی‌توان صفت «ویژه» برای‌شان به کار برد درصدد برطرف کردن اشکال‌ها برآمد. او تیمش را به امارات برد و بعد از مدتی تمرین کج‌دار و مریز، یک دوره بدنسازی سخت را تجربه کرد. با پایان دوره بدنسازی نوبت به کار تاکتیکی و فنی رسید اما نه فرصت زیادی برای این کار پیدا کرد نه اینکه تعداد بازی‌های دوستانه‌اش آنچنان بود که نقشه‌های داخل ذهنش را در ماکت مسابقات اصلی اجرا کند.

با این وجود سرمربی پرسپولیس دو هفته پیش در مصاحبه‌ای خبر از ایجاد یک تغییر داد. درخشان از تغییر سیستم بازی تیمش گفت و حتی اعلام کرد شاید با دو مهاجم هم بازی کند؛ اتفاقی که طی سال‌های اخیر به ندرت رخ داده و تقریبا دیدن پرسپولیس با دو مهاجم از یاد هواداران این تیم رفته است.

شروع تغییرات، آغاز رفرم فنی

با اینکه حمید درخشان بعد از اشاره به بحث تغییر سیستم، از بازی با 2 مهاجم هم صحبت به میان آورد اما تغییر سیستم او نه استفاده از سیستم 2-4-4 یا 2-5-3 بلکه شیفت کردن از 1-3-2-4 به 1-4-1-4 بود. درخشان که بعد از خروج رضا حقیقی و پیدا نکردن جایگزین برای او در استفاده و اجرای صحیح سیستم 1-3-2-4  ناتوان و مستاصل به نظر می‌رسید به دنبال سیستمی رفت که هم از ترافیک بال‌ها و هافبک‌های تهاجمی‌اش کم کند هم اینکه نیازی به استفاده همزمان از دو هافبک تدافعی نداشته باشد. البته درخشان به فکر تهاجمی‌تر کردن تیمش هم بود و استارت کار را در امارات زد. درخشان در دو بازی تدارکاتی تیمش در اردوی رأس‌الخیمه مقابل تیم‌های بنیادکار و منتخب رأس‌الخیمه تیمش را با سیستم 1-4-1-4 به میدان فرستاد. در واقع غیبت احمد نوراللهی و حضورش در اردوی تیم امید باعث شد تنها کفشگری به عنوان هافبک دفاعی متخصص در اختیار درخشان باشد و این می‌توانست زمینه را برای شروع تغییرات مهیا کند. البته درخشان قبل از این از محمد نوری و افشین اسماعیل‌زاده به‌عنوان هافبک دفاعی در کنار کفشگری استفاده کرده بود اما با سبک بازی این دو نفر خیلی زود متوجه شد که آنها باید یک خط جلوتر باشند چرا که نه در کار دفاعی و جمع کردن فضای جلوی خط دفاع و ارتباط بین خطوط می‌توانند کمک کنند نه اینکه با عقب رفتن بازیکنی مثل محمد نوری از قدرت تهاجمی و گلزنی پرسپولیس کم خواهد شد.

نشانه‌ها خبر از تغییر سیستم می‌دهند

پرسپولیس در تعطیلات طولانی‌مدت لیگ و بعد از پایان بدنسازی یا حین این تمرینات تنها سه بازی تدارکاتی انجام داد؛ دوتا در رأس‌الخیمه و یکی هم در تهران. بازی چهارم هم لغو شد تا تیم آماده بازی جمعه شود اما با نگاهی به ترکیب و سیستم بازی تیم در سه مسابقه اخیر می‌توان تغییر سیستم سرخ‌ها از 1-3-2-4 به 1-4-1-4 را از همین بازی جمعه قریب‌الوقوع دانست.شاید نگاهی به ترکیب پرسپولیس در سه مسابقه تدارکاتی‌اش و مرور جابه‌جایی نفرات جالب باشد.

با نگاهی به این سه ترکیب و تغییراتی که در طول مسابقه رخ داده می‌توان به تغییر سیستم پرسپولیس پی برد و شاید اینکه فرناندو گابریل به جای یک هافبک دفاعی جذب شده قابل توجیه باشد.

کفشگری؛ تنهای تنهای تنها

شاید مهمترین اشکالی که این سیستم و چینش بازیکنان داشته باشد خالی شدن فضای مقابل خط دفاع و تنها شدن مهرداد کفشگری در منطقه‌ای وسیع است که کار او را فوق‌العاده سخت خواهد کرد. پرسپولیس که در این فصل در فاز دفاع تیم ضعیفی بوده و گل‌های زیادی خورده (که البته اشتباهات فردی دروازه‌بان‌ها را نمی‌توان به حساب ضعف تیم در فاز دفاعی گذاشت) حالا شرایط سخت‌تری را در فاز دفاع تجربه خواهد کرد و مدافعان این تیم تنها یک یار کمکی در بین 6 نفر مقابل خود می‌بینند. هر چند می‌توان با دادن شرح وظایف به بال‌های کناری شرایط را برای کمک کردن آنها به مدافعان کناری توجیه کرد اما در میانه زمین کفشگری باید یک فضای وسیع را پوشش دهد و هر اشتباهش می‌تواند تیم را به دردسر بیندازد.

نوری و صادقیان کنار هم

شاید مهمترین مزیت این سیستم استفاده توامان محمد نوری و پیام صادقیان در کنار یکدیگر است. پیش از این در سیستم 1-3-2-4 نه دایی و نه درخشان نتوانسته بودند این دو هافبک خلاق و پاسور را کنار هم بازی دهند. در واقع با سیستم قبلی یا نوری باید یک خط عقب‌تر می‌رفت و هافبک دفاعی می‌شد (که در این حالت کارآیی‌اش فوق‌العاده پایین می‌آمد و از گلزنی و پاس گل‌هایش خبری نبود) یا صادقیان باید به کناره‌ها می‌رفت و در نقش یک بال کناری بازی می‌کرد که مثل حضورش در میانه زمین قدرت مانور نداشت و فضای حرکتی‌اش برای ارسال پاس‌های تمام‌کننده و گلساز هم کوچکتر می‌شد. همچنین باید در نظر گرفت که درخشان با این سیستم همچنان می‌تواند دو بال کناری داشته باشد و از بین بازیکنان متعددی که برای این دو جای خالی دارد استفاده کند.