گزارشی از فراز و فرود برنامه سینمایی هفت:
ديالوگ هاي فريدون جيراني و مسعود فراستي با هم و مثال هاي تاريخ سينمايي كه در نقد فيلم هاي ايراني زده مي شد موجب شد تا برنامه هفت براي هنرجويان و دانشجويان سينما به كلاسي آموزشي تبديل شود. بسياري به نوع نقدهاي عالمگير فراستي كه زمين و زمان را در بر مي گرفت ايراداتي مي گرفتند ولي آنچه مسلم است فضاي نقدي كه در اين برنامه (آن هم در آن فضاي خاص) بوجود امده بود امتیازی بود که اولین بار (به این شکل) از طرف رسانه ملی به مخاطبان سینما داده شده بود.
به گزارش سرویس نقد رسانه پگاه 598، برنامه هفت تا اطلاع ثانوی روی آنتن نمی رود! خبری کوتاه که توسط آقای میرحسینی (مدیر شبکه سوم سیما) گفته شد. مدیر شبکه سه همسو نبودن برنامه هفت را با جریان برنامه سازی این شبکه، علت اصلی تعطیلی این برنامه عنوان کرد. در توضیح بیشتر گفت: تا تغییرات اساسی در نگاه برنامه و در محتوای کارکرد، ایجاد نشود، متوقف خواهد بود.
تصمیم اخیر مسئولان شبکه سوم درباره برنامه هفت را می توان نتیجه انتقادات دو سال گذشته به این برنامه دانست. چرا برنامه هفت طرفدارانش را از دست داد؟ چرا هنرمندان مرتب به این برنامه انتقاد می کنند؟ چرا سری قبلی این برنامه که به دلیل برخی اعتراضات تعطیل شد حالا به عنوان مجموعه ای موفق در مقایسه با برنامه دو ، سه سال اخیر مطرح شده است؟ پاسخ به سوالات فوق می تواند مارا به شناخت بیشتر این برنامه و اوضاع امروز آن می رساند.
18 آبان سال 88 مدير وقت گروه اجتماعي شبكه سه گفت: شبكه سه در ادامه برنامه پرمخاطب 90 در حوزه فوتبال قصد دارد برنامه «هفت» را با موضوع مباحث چالشي حوزه فرهنگ و هنر توليد كند. تهيه كنندگي اين برنامه زنده به عهده فريدون جيراني است.
طرح این برنامه را خود جیرانی پیشنهاد کرده بود و قرار بود این برنامه یک نود سینمایی باشد. در ابتدا شکل اجرای جیرانی تا حدودی غیر قابل قبول به نظر می رسید و منتقدان اجرای یک مجری حرفه ای را برای برنامه مناسب می دیدند اما به مرور زمان ترکیب فراستی که منتقدی مسلط بود در کنار جیرانی که اطلاعات زیادی از اوضاع سینمای کشور داشت، رفته رفته توجه مخاطب عام را نیز در کنار علاقه مندان جدی سینما جلب کرد.
نمی توان سری قبل این برنامه را کاملا موفق دانست تا جایی که انتقادات به یکسو نگری این برنامه موجب تذکر مدیران سیما و در نهایت تغییر جیرانی شد. سری اول این برنامه با نقدهای بی سابقه از فراستی موجب اعتراض برخی اهالی سینما شد. اما سری اول با برنامه ریزی منسجم پیش می رفت و علی رغم برخی اعتراضات، برنامه به خوبی دیده شد.
ديالوگ هاي فريدون جيراني و مسعود فراستي با هم يا با ميهمان برنامه و مثال هاي تاريخ سينمايي كه در نقد فيلم هاي ايراني زده مي شد موجب شد تا برنامه هفت براي هنرجويان و دانشجويان سينما به كلاسي آموزشي تبديل شود. بسياري به نوع نقدهاي عالمگير فراستي كه زمين و زمان را در بر مي گرفت يا گزارش دور از شاني كه درباره فريماه فرجامي، بازيگر سابق و خوب سينماي ايران از اين برنامه پخش شد، ايراداتي مي گرفتند ولي آنچه مسلم است فضاي نقدي كه در اين برنامه (آن هم در آن فضاي خاص) بوجود امده بود امتیازی بود که اولین بار (به این شکل) از طرف رسانه ملی به مخاطبان سینما داده شده بود.
از زمانی که دعواها و مشاجره های اصناف مختلف در سینما شکل پیچیده ای گرفت و برنامه هفت هم با یکجانبه نگری نسبت به موضوع واکنش نشان داد ، اعتراض علاقه مندان به این برنامه را بیشتر کرد. اعتراضی که در نهایت به برکناری جیرانی منجر شد. ترکیب جیرانی و فراستی را می توان مجری-منتقدی دانست که بیش از هر موضوعی به فرم توجه می کردند و محتوا (جز معدود نقدهایی) جایگاهی در ذهن این دو نفر نداشت. البته نمی توان منکر اثر این برنامه شد که در زمان خود توجه زیادی را معطوف کرد اما انتظار توجه توامان به هر دو مقوله فرم و محتوا مطمئنا منطقی و درست بود.
در این میان انتقاد از فیلم سیب و سلما و مردم مذهبی که کمتر به سینما می روند ، از اشتباهات عجیب جیرانی در برنامه اش بود که اعتراضات زیادی در پی داشت. بهرحال جیرانی به انتهای کارش در هفت رسید تا نوبت به گبرلو برسد. این مجری-کارشناس که سابقه فعالیت های مطبوعاتی و فرهنگی نیز داشت از ابتدای حضورش با چالش های زیادی مواجه شد.
تصمیم گبرلو برای تغییر ساختار برنامه ، ابتدا از کم کردن دقایق نقد فراستی شروع شد. قسمتی از طرفداران این برنامه کسانی بودند که زیاد دغدغه سینما و مسائل خرد و کلان ان را نداشتند و صرفا به نوع نقدهای اقای فراستی علاقه داشتند. این عده بعد از قهر فراستی از برنامه فاصله گرفتند تا هفت قسمتی از مخاطبانش را از دست بدهد. تغییر رویکرد برنامه فوق از مطرح کردن نقدهای جدی به سمت دادن خبر و اطلاعات صرف از سینما ، موجب انتقاد از سازندگان سینما شد. علاقه مندانی مثل دانشجویان هنر که شاید برای اولین بار این چنین برنامه ای در نقد فیلم های روز سینمای کشورمان می دیدند ، بعد از این تغییر به سبک خنثی گبرلو از اجرا تا گزارش ها انتقاد کردند.
با رفتن جيراني و فراستي سطح علمي اين برنامه با افت آشكاري مواجه و برنامه هفت به برنامه یي مبدل شد كه بيشتر به مسائل صنفي و روزمره سينماي ايران مي پرداخت.
البته نوع پرداخت كليشه يي و محافظه كارانه به اين مسائل هم يكي از دلايل عدم رضايت مخاطبان قبلي اين برنامه است. آيتم خبرخوان اين برنامه كه تيتروار اظهارنظرهاي دست اندركاران سينماي ايران را منعكس مي كرد نيز از نظر انتخاب تيترها، ناخودآگاه آدمي را به ياد مجلات و روزنامه هايي مي انداخت كه فقط درصدد پركردن صفحات خود هستند.
انتقادات فراستی از این برنامه زوایای عجیبی از اشتباهات گبرلو را نشان می دهد، : من همیشه به فریدون این انتقاد را داشتم که چرا برنامه اینقدر خبر و گزارش دارد و زرد است، اما دیدم گبرلوی مدعی ارزش، دو برابر زرد است. برنامه هفتی که قبلا هفت بود الان هفت دهم هم نیست. او نیتش خیر است اما اینکاره نیست.
جملات مسعود فراستی بعد از کنار رفتن از این برنامه نشان می دهد گبرلو از اول مناسب این برنامه نبود. تبدیل یک برنامه تحلیلی به یک برنامه که صرفا اطلاعات می دهد موجب شد تا این برنامه هر چه بیشتر در انزوا فرو رود.
علی رغم همه انتقاداتی که به این برنامه می شود اما اقای میرحسینی (مدیر شبکه سوم) تایید می کند که این تعطیلی همیشگی نیست. وی می گوید: البته متوقف به معنای ممنوع نیست بلکه ما داریم کار کارشناسی انجام می دهیم، تیم فکری و اتاق فکر داریم و حتما زمانی که به آن مرحله رسیدیم، برنامه «هفت» مجدد خواهیم داشت. نگاه ما به سینمای جمهوری اسلامی ایران، نگاه ارزشی است، یعنی سینما صرفا، صنعت و تجارت نیست که باید چرخ آن بچرخد. چهارچوب برنامه هفت باید طوری باشد که برای من مدیر مشخص باشد که سینما به عنوان یک رسانه در نظام جمهوری اسلامی ایران چه سهمی و نقشی در فرهنگ سازی دارد؟ در نتیجه نگاه ما این است که سینما باید مورد حمایت جدی قرار گیرد، مدیریت سینما باید مورد آسیب شناسی قرار بگیرد، اشکالاتی که در سینمای ما وجود دارد باید به آن نقب زده شود ، ضعف هایی که در حوزه کارگردانی و فیلمنامه نویسی و تکنیکی وجود دارد باید کاملا مورد توجه قرار گیرد و در نهایت «هفت» بر اساس بضاعت خود و با توجه مخاطب خودش، به همه یا بخشهایی از این موضوع بپردازد.
تصمیم اخیر مسئولان شبکه سوم درباره برنامه هفت را می توان نتیجه انتقادات دو سال گذشته به این برنامه دانست. چرا برنامه هفت طرفدارانش را از دست داد؟ چرا هنرمندان مرتب به این برنامه انتقاد می کنند؟ چرا سری قبلی این برنامه که به دلیل برخی اعتراضات تعطیل شد حالا به عنوان مجموعه ای موفق در مقایسه با برنامه دو ، سه سال اخیر مطرح شده است؟ پاسخ به سوالات فوق می تواند مارا به شناخت بیشتر این برنامه و اوضاع امروز آن می رساند.
18 آبان سال 88 مدير وقت گروه اجتماعي شبكه سه گفت: شبكه سه در ادامه برنامه پرمخاطب 90 در حوزه فوتبال قصد دارد برنامه «هفت» را با موضوع مباحث چالشي حوزه فرهنگ و هنر توليد كند. تهيه كنندگي اين برنامه زنده به عهده فريدون جيراني است.
طرح این برنامه را خود جیرانی پیشنهاد کرده بود و قرار بود این برنامه یک نود سینمایی باشد. در ابتدا شکل اجرای جیرانی تا حدودی غیر قابل قبول به نظر می رسید و منتقدان اجرای یک مجری حرفه ای را برای برنامه مناسب می دیدند اما به مرور زمان ترکیب فراستی که منتقدی مسلط بود در کنار جیرانی که اطلاعات زیادی از اوضاع سینمای کشور داشت، رفته رفته توجه مخاطب عام را نیز در کنار علاقه مندان جدی سینما جلب کرد.
نمی توان سری قبل این برنامه را کاملا موفق دانست تا جایی که انتقادات به یکسو نگری این برنامه موجب تذکر مدیران سیما و در نهایت تغییر جیرانی شد. سری اول این برنامه با نقدهای بی سابقه از فراستی موجب اعتراض برخی اهالی سینما شد. اما سری اول با برنامه ریزی منسجم پیش می رفت و علی رغم برخی اعتراضات، برنامه به خوبی دیده شد.
ديالوگ هاي فريدون جيراني و مسعود فراستي با هم يا با ميهمان برنامه و مثال هاي تاريخ سينمايي كه در نقد فيلم هاي ايراني زده مي شد موجب شد تا برنامه هفت براي هنرجويان و دانشجويان سينما به كلاسي آموزشي تبديل شود. بسياري به نوع نقدهاي عالمگير فراستي كه زمين و زمان را در بر مي گرفت يا گزارش دور از شاني كه درباره فريماه فرجامي، بازيگر سابق و خوب سينماي ايران از اين برنامه پخش شد، ايراداتي مي گرفتند ولي آنچه مسلم است فضاي نقدي كه در اين برنامه (آن هم در آن فضاي خاص) بوجود امده بود امتیازی بود که اولین بار (به این شکل) از طرف رسانه ملی به مخاطبان سینما داده شده بود.
از زمانی که دعواها و مشاجره های اصناف مختلف در سینما شکل پیچیده ای گرفت و برنامه هفت هم با یکجانبه نگری نسبت به موضوع واکنش نشان داد ، اعتراض علاقه مندان به این برنامه را بیشتر کرد. اعتراضی که در نهایت به برکناری جیرانی منجر شد. ترکیب جیرانی و فراستی را می توان مجری-منتقدی دانست که بیش از هر موضوعی به فرم توجه می کردند و محتوا (جز معدود نقدهایی) جایگاهی در ذهن این دو نفر نداشت. البته نمی توان منکر اثر این برنامه شد که در زمان خود توجه زیادی را معطوف کرد اما انتظار توجه توامان به هر دو مقوله فرم و محتوا مطمئنا منطقی و درست بود.
در این میان انتقاد از فیلم سیب و سلما و مردم مذهبی که کمتر به سینما می روند ، از اشتباهات عجیب جیرانی در برنامه اش بود که اعتراضات زیادی در پی داشت. بهرحال جیرانی به انتهای کارش در هفت رسید تا نوبت به گبرلو برسد. این مجری-کارشناس که سابقه فعالیت های مطبوعاتی و فرهنگی نیز داشت از ابتدای حضورش با چالش های زیادی مواجه شد.
تصمیم گبرلو برای تغییر ساختار برنامه ، ابتدا از کم کردن دقایق نقد فراستی شروع شد. قسمتی از طرفداران این برنامه کسانی بودند که زیاد دغدغه سینما و مسائل خرد و کلان ان را نداشتند و صرفا به نوع نقدهای اقای فراستی علاقه داشتند. این عده بعد از قهر فراستی از برنامه فاصله گرفتند تا هفت قسمتی از مخاطبانش را از دست بدهد. تغییر رویکرد برنامه فوق از مطرح کردن نقدهای جدی به سمت دادن خبر و اطلاعات صرف از سینما ، موجب انتقاد از سازندگان سینما شد. علاقه مندانی مثل دانشجویان هنر که شاید برای اولین بار این چنین برنامه ای در نقد فیلم های روز سینمای کشورمان می دیدند ، بعد از این تغییر به سبک خنثی گبرلو از اجرا تا گزارش ها انتقاد کردند.
با رفتن جيراني و فراستي سطح علمي اين برنامه با افت آشكاري مواجه و برنامه هفت به برنامه یي مبدل شد كه بيشتر به مسائل صنفي و روزمره سينماي ايران مي پرداخت.
البته نوع پرداخت كليشه يي و محافظه كارانه به اين مسائل هم يكي از دلايل عدم رضايت مخاطبان قبلي اين برنامه است. آيتم خبرخوان اين برنامه كه تيتروار اظهارنظرهاي دست اندركاران سينماي ايران را منعكس مي كرد نيز از نظر انتخاب تيترها، ناخودآگاه آدمي را به ياد مجلات و روزنامه هايي مي انداخت كه فقط درصدد پركردن صفحات خود هستند.
انتقادات فراستی از این برنامه زوایای عجیبی از اشتباهات گبرلو را نشان می دهد، : من همیشه به فریدون این انتقاد را داشتم که چرا برنامه اینقدر خبر و گزارش دارد و زرد است، اما دیدم گبرلوی مدعی ارزش، دو برابر زرد است. برنامه هفتی که قبلا هفت بود الان هفت دهم هم نیست. او نیتش خیر است اما اینکاره نیست.
جملات مسعود فراستی بعد از کنار رفتن از این برنامه نشان می دهد گبرلو از اول مناسب این برنامه نبود. تبدیل یک برنامه تحلیلی به یک برنامه که صرفا اطلاعات می دهد موجب شد تا این برنامه هر چه بیشتر در انزوا فرو رود.
علی رغم همه انتقاداتی که به این برنامه می شود اما اقای میرحسینی (مدیر شبکه سوم) تایید می کند که این تعطیلی همیشگی نیست. وی می گوید: البته متوقف به معنای ممنوع نیست بلکه ما داریم کار کارشناسی انجام می دهیم، تیم فکری و اتاق فکر داریم و حتما زمانی که به آن مرحله رسیدیم، برنامه «هفت» مجدد خواهیم داشت. نگاه ما به سینمای جمهوری اسلامی ایران، نگاه ارزشی است، یعنی سینما صرفا، صنعت و تجارت نیست که باید چرخ آن بچرخد. چهارچوب برنامه هفت باید طوری باشد که برای من مدیر مشخص باشد که سینما به عنوان یک رسانه در نظام جمهوری اسلامی ایران چه سهمی و نقشی در فرهنگ سازی دارد؟ در نتیجه نگاه ما این است که سینما باید مورد حمایت جدی قرار گیرد، مدیریت سینما باید مورد آسیب شناسی قرار بگیرد، اشکالاتی که در سینمای ما وجود دارد باید به آن نقب زده شود ، ضعف هایی که در حوزه کارگردانی و فیلمنامه نویسی و تکنیکی وجود دارد باید کاملا مورد توجه قرار گیرد و در نهایت «هفت» بر اساس بضاعت خود و با توجه مخاطب خودش، به همه یا بخشهایی از این موضوع بپردازد.
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
