نجفی: بستن پرونده PMD در اختیار شورای حکام است نه مدیرکل آژانس

به گزارش پایگاه 598، رضا نجفی سفیر و نماینده ایران ایران در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی پس از پایان نشست فصلی شورای حکام درباره اظهارنظر یوکیا آمانو مبنی بر اینکه ارزیابی نهایی آژانس نه سیاه و نه سفید خواهد بود و پاسخ آژانس به موضوع پی ام دی یا خیر نیست، گفت: اینکه تفسیر گفته مدیرکل مبنی بر اینکه ارزیابی نهایی سیاه یا سفید نخواهد بود را البته خود وی باید توضیح دهد.

نماینده ایران افزود: اما در مجموع می‌توان گفت که چون موضوع به اصطلاح پی ام دی یا مسائل گذشته و حال بسیار پیچیده بوده و برخی از آنها مربوط به سالها پیش می‌باشند، روشن کردن کامل آنها تقریباً غیر ممکن است بویژه که بسیاری از آنها در حد ادعاست. به همین دلیل مدیرکل گفته که نمی‌تواند بله یا خیر بگوید.

نجفی تاکید کرد: البته از دید ما پرونده سفید است و برای تمام ادعاها پاسخ داریم. 

نجفی در مورد اینکه آیا پرونده مسائل گذشته اینگونه بسته می‌شود یا نه، گفت: باید بگوییم که اصولاً مدیرکل فقط گزارش می‌دهد و بستن پرونده در اختیار وی نیست. 

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما وی افزود: بستن پرونده به یک تصمیم توسط شورای حکام نیاز دارد، همانطور که در فوریه سال 2006 وقتی موضوع ایران به شورای امنیت ارسال شد مدیرکل نقشی نداشت و شورای حکام به وی دستور داد به شورای امنیت گزارش دهد. 

به گفته نماینده کشورمان در آژانس، اگر به قطعنامه سپتامبر 2005 شورای حکام در مورد به اصطلاح احراز عدم پایبندی که مبنای ارجاع پرونده از وین به نیویورک شد، نگاه کنید حتی استنادی که به گزارش مدیرکل شده بود مربوط به گزارش سال 2003 مدیرکل بود که چند سال از آن گذشته بود. یعنی اگر قرار بود گزارش مدیرکل مبنا باشد در سال 2003 موضوع ایران به نیویورک ارجاع می‌شد. 

وی افزود: مثلاً در سال 2004 که مدیرکل آژانس از فعالیت‌های مرتبط با سلاح هسته‌ای در کره جنوبی خبر داد، شورای حکام فقط در بیانیه‌اش ابراز نگرانی کرد و بعد از مدتی هم پرونده کره جنوبی را بست. 

نماینده ایران در آژانس تصریح کرد: بنابر این اگر چه گزارش مدیرکل مهم است، اما بستن پرونده از اختیارات اعضاست و نه مدیرکل. از طرفی کشورهای 1+5 طبق برجام متعهد هستند که قطعنامه‌ای به شورای حکام با هدف بستن موضوع بدهند. 

وی تاکید کرد: لذا پس از انتشار گزارش مدیرکل هنوز باید تا 24 آذرماه صبر کرد. انتظار این است که این کشورها به تعهدشان عمل کنند. اگر عمل نکنند یعنی اراده لازم برای اجرای برجام را ندارند که در آن صورت ایران نیز تعهدی برای اجرا نخواهد داشت.