تکرار نسل‌کشی روندا و بوسنی در سوریه

به گزارش پایگاه 598، کنفرانس ژنو3 در سوریه در حالی به شکست انجامید که به نظر می رسد، آمریکا و همپیمانان او (به عنوان حامی اصلی تروریست ها در منطقه) در تلاش هستند حماقت تاریخی خود در نسل­ کشی های روندا و بوسنی هرزگوین را یک بار دیگر در سوریه نیز تکرار نماید. جنایاتی که آمریکا و کشورهای اروپایی به نسل کشی صرب ها در بوسنی مشروعیت دادند و با فشار های آمریکا شورای امنیت عملا تعطیل شد و نسل کشی تاریخی روندا با قربانی شدن 800 هزار رواندایی به عنوان یکی از تلخ ترین فجایع تاریخ بشر ثبت شد.

شکست کنفرانس ژنو 3 و اوضاع بحرانی سوریه

در حالی که کنفرانس ژنو 3 شکست خورد و بحران سوریه در آستانه پنجمین سالروز آغاز جنگ بی رحمانه شهری در این کشور قرار دارد؛ گفته می شود، در این قائله، بیش از 300 هزار نفر کشته شده و 700هزار نفر زخمی گردیده، 4 میلیون نفر سوریه را ترک کرده و 6 میلیون نفر دیگر در داخل سوریه آواره هستند. همزمان جامعه بین المللی از توقف خون ریزی ها در این کشور جنگ زده ناکام بوده و آمریکا و همپیمانان منطقه ای این کشور به حمایت از تروریسم ادامه می دهند. حمایت از تروریسم در سوریه به حدی است که حتی قبل از گفتگوهای صلح، (چند روز اول این کنفرانس)، جنایت تروریست ها و حمایت های بین المللی از تروریسم ادامه داشت.

در رابطه با آخرین دور از مذاکرات معروف به ژنو3 و پس از پنج سال از قتل­‌عام ها در سوریه، آمریکا و کشور های غربی به جای تعقیب و سپردن تروریست ها به دست عدالت، از تروریست هایی که در ادامه حیات خود به شدت به اختلاف نظر جامعه بین المللی و حمایت بی دریغ آمریکا و حکام منطقه ای وابسته هستند، دعوت کرده بودند در مذاکرات صلح در ژنو شرکت نماید. این موضوع نطق انتقادی هریس سیلادزیچ[1] را یادآوری می کند که در آن زمان به عنوان وزیر امور خارجه بوسنی و رئیس هیئت بوسنی در مذاکرات صلح «ونس اوون» [2]در ژنو در اکتبر سال 1992 در مذاکرات صلح در بوسنی و هرزگوین گفت:«اگر یک نفر را بکشید متهم خواهید بود، اگر 10 نفر را بکشید، مشهور خواهید شد، اگر 250 هزار نفر را بکشید، شما را به کنفرانس صلح دعوت خواهند کرد.» اشاره او به رادوان کارادزیچ، رهبر صرب تبار بوسنی در زمان جنگ بود، که همراه با اسلوبودان میلوسویچ، به عنوان مهمان رسمی سازمان ملل متحد و کمیسیون اروپا دعوت شده بودند. در آن مقطع به دلیل اسرار رهبران گروههای صرب بر مواضعشان، مذاکرات صلح بوسنی و هرزگوین را به شکست کشاند؛ و بعد از آن در حالی که کشتار به مدت سه سال ادامه یافت، بیش از سیصد هزار غیر نظامی بوسنیایی کشته شدند.

بررسی اوضاع فاجعه بار سوریه بار دیگر نشان می دهد که جامعه بین المللی، در حفاظت از جان غیر نظامیان شکست خورده و شکست های تاریخی خود را تکرار کرده است. در همین راستا بررسی نقش آمریکا نیز نشان می دهد که این کشور در حال بازی کردن همان نقشی است که در طی قتل عام رواندا و بوسنی ایفا کرده است.

نقش آمریکا در نسل کشی رواندا

نسل‌کشی رواندا در سال 1994 به‌ دنبال سقوط هواپیمای حامل " جونال هابیا ریمانا" رییس جمهور وقت رواندا در نزدیکی کیگالی پایتخت این کشور به‌ وقوع پیوست. قوم توتسی این عمل را به قوم اکثریت "هوتوس" نسبت داد. همین امر آغاز درگیری‌های شدید میان این دو قوم شد که‌ به‌ کشتار حدود 800 هزار توتسی رواندایی و هوتوسهای میانه رو در مدت 100 روز توسط هوتوسهای تندرو منجر شد. اقدامی که بسیاری آمریکا را  به دلیل اعمال سیاست های غلط تقبیح کرده اند.

عدم توجه مقامات دولت ایالات متحده و عالی رتبه ترین مقامات این کشور به فاجعه رواندا بسیار قابل توجه است. در 20 اوت سال 2001، هفت سال پس از نسل کشی رواندا، آرشیو امنیت ملی ایالات متحده شانزده سند محرمانه دولتی را تحت قانون آزادی اطلاعات منتشر کرد. این اسناد روشن می کند که مقامات ایالات متحده در دوره دولت کلینتون در مورد نسل کشی رواندا آگاه بوده و با علم به این مسئله از مداخله نظامی برای جلوگیری از کشتار اجتناب کرده است. این اسناد به صراحت نشان داد که دولت کلینتون، برخلاف بیانیه های عمومی خود، به شورای امنیت برای خروج سربازان تحت نظارت سازمان ملل بعد از وقوع خشونت ها در این کشور فشار می آورده است.

 عدم همکاری آمریکا برای جلوگیری از نسل کشی در نمونه های دیگر هم دیده می شود: برای نمونه وارن کریستوفر وزیر امور خارجه، اجازه استفاده از اصطلاح "نسل کشی" را تا هفته اول از ژوئن 1994 نمی داد. دولت آمریکا حاضر به تعطیل کردن ایستگاه رادیویی افراطی هوتوها،( ایستگاهی که تحریک کننده قتل و خشونت جنسی بود) نبود و در نهایت اینکه دولت آمریکا قبل از قتل و کشتاری که رخ داد، هشدار زود هنگامی از احتمال وقوع نسل کشی دریافت کرده بود. علاوه بر این، هنگامی که ژنرال رومئو دالر از یک افسر آمریکایی پرسید: چرا ایالات متحده اقدام مناسبی برای توقف نسل کشی در رواندا نمی کند، افسر آمریکایی گفت: "زندگی 800،000 نفر از مردم رواندا حتی به اندازه زندگی ده تن از سربازان آمریکایی نیز ارزش ندارد." [3]

در رابطه با نقش حاشیه ای و منفی آمریکا برای توقف نسل کشی سال 1994 رواندا اشاره به سخنان توجیهی یک دیپلمات آمریکایی زمانی که گفت:« ما هیچ سگی در آن دعوا نداشتیم.»  بسیار اهمیت دارد. واقعیت این است که پیشبرد حقوق بشر برای جامعه جهانی به خصوص برای آمریکا مهم نبوده و نیست، و بازیگران بزرگ بین المللی دغدغه متفاوتی دارند.

لذا تحت تاثیر سیاست‌های غرب، امروز ترور و ناامنی به پدیده مسلط در منطقه غرب آسیا تبدیل شده و تروریست‌ها و اقدامات تروریستی آنها به ابزار سیاست‌های غرب بدل شده‌اند. چشم انداز صلح و ثبات این منطقه بیش از هر زمان دیگری تیره شده و خطر تجزیه بسیاری از کشورهای منطقه را تهدید می‌کند. همه این مصائب، فرای موجودیت گروه تروریستی داعش که به دست کشور های غربی ایجاد شده، ریشه در سیاست تروریست پروری کشورهای غربی دارد.

این مسئله در رابطه با سوریه نمود ویژه ای داشته و بعد از پنج سال حمایت مستقیم از تروریست ها امروز به مرحله به ظاهر گفتگو و مذاکره رسیده و در مرحله ای که دولت سوریه با حمایت ایران و روسیه توانسته پیروزی بزرگی علیه تروریستها به دست آورد فشار بین المللی بر دولت سوریه افزایش یافته و کشور های غربی در تلاش هستند با توسل به مذاکرات موسوم به مذاکرات صلح اهداف خود را به پیش ببرنند.

اقداماتی که  غربی ها در رابطه با ترویست های خاورمیانه به کار بسته اند عملا نشانگر استاندارد دوگانه سازمان ملل و کشور های غربی است.!لذا این شرم آور است که جامعه بین المللی از جمله شورای امنیت سازمان ملل که در کوتاه ترین زمان ممکن در رابطه با نگرانی های آمریکا و کشور های گروه غرب قطعنامه صادر می کند در رابطه با حفظ جان میلیون ها کودک بیگناه، زنان و افراد مسن در سراسر سوریه در پنچ سال گذشته توفیقی نداشته است.

اما همگان اذعان دارند که توطئه جهانی برای سکوت در برابر جنایت های تروریست ها در سوریه باید متوقف شود. این کار باعث رواج فرهنگ معافیت از مجازات می شود و یاد آور یکی از سوالات مهم و عمومی رومئو دالر است که پرسید: "آیا همه ما انسانیم، یا برخی بیش از دیگران انسان هستند؟"

پی نوشت: