مرحوم حضرت آيت الله العظمي بهجت مي فرمود: آيا ما كه در اسلحه سازي و تجهيزات نظامي از كفار عقبيم، بايد در دعا هم مؤخر باشيم؟!
به گزارش پایگاه 598، مرحوم حضرت آيت الله العظمي بهجت مي فرمود: آيا ما كه در اسلحه سازي و
تجهيزات نظامي از كفار عقبيم، بايد در دعا هم مؤخر باشيم؟! در روايات آمده
است:
الدعاء سلاح المؤمن
دعا، اسلحه ي مومن است.
و در بعضي دعاها داريم:
اللهم انك أقرب من دعي
خدايا، تو نزديكترين كسي هستي كه مي‌توان از او چيزي خواست. يعني خدا قريب و مجيب است. خداوند متعال در قرآن مي فرمايد:
و اذا سالك عبادي عني فاني قريب اجيب دعوة الداع اذا دعان
هرگاه بندگان من درباره من مي‌پرسيدند، (بگو:) من نزديكم و دعاي هر كس را كه مرا بخواند، اجابت مي‌كنم.
اما دعا باشد، نه لقلقه زبان و صورت دعا، و دعاي نائب، يعني اين كه دعا كردن بعد از عزم بر ترك گناهاني كه مي‌كرديم و بنابر انجام آن چه نمي‌كرديم، زيرا دعاي تائب مقبول است، نه دعا براي رفع گرفتاري‌هاي موانع سر راه و توفيق انجام كارهاي بد گذشته!
وقت دعا، حالت سرافكندگي و غصه و حسرت است. ملاحظه مي‌فرماييد كه خداوند متعال درباره حالت كفار در دم مرگ و در روز جزا مي‌فرمايد:
و أنذرهم يوم الحسرة اذ قضي الامر و هم في غفلة و هم لا يؤمنون، و لو تري اذ المجرمون ناكسوا رءوسهم عند ربهم
و آنان را از روز حسرت بيم ده، آن هنگام كه فرمان ما اجرا مي‌گردد و آنان در حال غفلت هستند و ايمان نياورده‌اند. اي كاش مي‌ديدي آن هنگام كه گناه كاران نزد پروردگارشان سر به زير افكنده‌اند!
دعا، تصميم بر ترك مخالفت و عزم بر ترك گناه است، كه:
مالي كلما قلت قد صلحت سريرتي و قرب من مجالس التوابين مجلسي، عرضت لي بلية ازالت قدمي و حالت بيني و بين خدمتك؟!
چه شده است مرا كه هرگاه با خود مي‌گويم باطنم اصلاح شده و با توبه كنندگان همنشين شده‌ام، بلايي بر من پيش مي‌آيد و ميان من و بندگي تو فاصله ايجاد مي‌كند؟!
حال توجه و دعا، راحتي و روح است؛ كه:
و في مناجاتك انسي و راحتي
و مناجات با تو مايه انس و راحتي من است.
الدعاء سلاح المؤمن
دعا، اسلحه ي مومن است.
و در بعضي دعاها داريم:
اللهم انك أقرب من دعي
خدايا، تو نزديكترين كسي هستي كه مي‌توان از او چيزي خواست. يعني خدا قريب و مجيب است. خداوند متعال در قرآن مي فرمايد:
و اذا سالك عبادي عني فاني قريب اجيب دعوة الداع اذا دعان
هرگاه بندگان من درباره من مي‌پرسيدند، (بگو:) من نزديكم و دعاي هر كس را كه مرا بخواند، اجابت مي‌كنم.
اما دعا باشد، نه لقلقه زبان و صورت دعا، و دعاي نائب، يعني اين كه دعا كردن بعد از عزم بر ترك گناهاني كه مي‌كرديم و بنابر انجام آن چه نمي‌كرديم، زيرا دعاي تائب مقبول است، نه دعا براي رفع گرفتاري‌هاي موانع سر راه و توفيق انجام كارهاي بد گذشته!
وقت دعا، حالت سرافكندگي و غصه و حسرت است. ملاحظه مي‌فرماييد كه خداوند متعال درباره حالت كفار در دم مرگ و در روز جزا مي‌فرمايد:
و أنذرهم يوم الحسرة اذ قضي الامر و هم في غفلة و هم لا يؤمنون، و لو تري اذ المجرمون ناكسوا رءوسهم عند ربهم
و آنان را از روز حسرت بيم ده، آن هنگام كه فرمان ما اجرا مي‌گردد و آنان در حال غفلت هستند و ايمان نياورده‌اند. اي كاش مي‌ديدي آن هنگام كه گناه كاران نزد پروردگارشان سر به زير افكنده‌اند!
دعا، تصميم بر ترك مخالفت و عزم بر ترك گناه است، كه:
مالي كلما قلت قد صلحت سريرتي و قرب من مجالس التوابين مجلسي، عرضت لي بلية ازالت قدمي و حالت بيني و بين خدمتك؟!
چه شده است مرا كه هرگاه با خود مي‌گويم باطنم اصلاح شده و با توبه كنندگان همنشين شده‌ام، بلايي بر من پيش مي‌آيد و ميان من و بندگي تو فاصله ايجاد مي‌كند؟!
حال توجه و دعا، راحتي و روح است؛ كه:
و في مناجاتك انسي و راحتي
و مناجات با تو مايه انس و راحتي من است.
كتاب در محضر حضرت آيت ا.... العظمي بهجت – ص 135
محمد حسين رخشاد
اخبار ویژه
در گفتگو با خبرنگار جبهه مقاومت مطرح شد:
نغمهای از امید در آسمان سرزمین های اسغالی؛
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
پر طرفدار ترین ها
