قطع رابطه مستقیم تبعیض و فقر از نگاه سرمایه داری؛
فقر در نگاه سرمایه داری مسئله ای عارضی است که با رشد سرمایه داری کمرنگ میشود. بدون آنکه به رفع استضعاف از طبقات فرودست توجه کنند. و همین است که هیچگاه در هیچ نظام سرمایه داری فقر از بین نرفته است. از فجایع دولت سازندگی که به آشوب های اجتماعی هم کشید که بگذریم، ایشان حتی آمار تکان دهنده فقر بانک مرکزی دولت متبوعش را هم نادیده گرفته است.
به گزارش سرویس اقتصادی پایگاه 598، آقای غنی نژاد در مصاحبه با تجارت فردا ارگان اتاق بازرگانی افاضه فرموده اند: شکاف درآمدی چیزی درباره فقر نمیگوید. ... باید وضعیت اقشار فقیر را با گذشته خودشان مقایسه کرد. ... اگر نابرابری به بهبود وضعیت فقرا کمک کند وجود و حتی گسترش آن چه اشکلی دارد؟ ... نابرابری متعارف نه تنها اجتناب پذیر که امری ضروری برای پیشرفت اقتصادی و اجتماعی است.
از نگاه ایشان و سایر مبلغان سرمایه داری و بازار آزاد ایجاد قله های ثروت چیزی است که جامعه را رشد می دهد و در لوای آن گیر فقرا هم چیزی می اید. بدون انکه توجه کنند فقر مسئله ای نسبی است و بدون آنکه سابقه نظام سرمایه داری و به اصطلاح بازار ازاد در دنیا و در دهه های هفتاد و نود که دوستان ایشان کشور ما را به چاه اجرای این سیاست ها بردند، بررسی کند.
کدام تجربه در دنیا تنها با ایجاد قله ثروت و بدون توجه به رفع استضعاف از طبقات پایین توانسته فقر را از میان ببرد؟
از فجایع دولت سازندگی که به آشوب های اجتماعی هم کشید که بگذریم، ایشان حتی آمار تکان دهنده فقر بانک مرکزی دولت متبوعش را هم نادیده گرفته است.
فقر در نگاه سرمایه داری مسئله ای عارضی است که با رشد سرمایه داری کمرنگ میشود. بدون انکه به رفع استضعاف از طبقات فرودست توجه کنند. و همین است که هیچگاه در هیچ نظام سرمایه داری فقر از بین نرفته است.
ایشان تلاش کرده تا با قطع رابطه مستقیم تبعیض و فقر، از فقر مسئله ای عارضی و طبیعی بسازد که تنها با تولید ثروت ثروتمندان و نه بازتوزیع ثروت و رفع تبعیض حل میشود.
البته کسی از امثال ایشان توقع پایبندی به عدالت اجتماعی و آرمانهای عدالتخواهانه و قسط محور اقتصاد اسلامی ندارد. گرچه ایشان برای اثبات سرمایه داری حتی به گزینش از تاریخ و تایید فقهای سنتی دست میزند. ولی این اعتماد به نفس ایشان و دوستان داخلی شان آن هم بعد از آنکه اجرای این سیاست ها در دنیا و کشور بحران سازی کرده و حتی کانون های اصلی آن را در صندوق بین المللی پول و بانک جهانی به تجدیدنطرهایی واداشته شایان توجه است و نشان میدهد چرا ما هیچگاه از تجربه های خودمان و دنیا درس نمیگیریم و دهه به دهه با تکرار اشتباهات خودمان و سایرین باید مدام ظرفیت فکری مان را بالا ببریم.
از نگاه ایشان و سایر مبلغان سرمایه داری و بازار آزاد ایجاد قله های ثروت چیزی است که جامعه را رشد می دهد و در لوای آن گیر فقرا هم چیزی می اید. بدون انکه توجه کنند فقر مسئله ای نسبی است و بدون آنکه سابقه نظام سرمایه داری و به اصطلاح بازار ازاد در دنیا و در دهه های هفتاد و نود که دوستان ایشان کشور ما را به چاه اجرای این سیاست ها بردند، بررسی کند.
از فجایع دولت سازندگی که به آشوب های اجتماعی هم کشید که بگذریم، ایشان حتی آمار تکان دهنده فقر بانک مرکزی دولت متبوعش را هم نادیده گرفته است.
فقر در نگاه سرمایه داری مسئله ای عارضی است که با رشد سرمایه داری کمرنگ میشود. بدون انکه به رفع استضعاف از طبقات فرودست توجه کنند. و همین است که هیچگاه در هیچ نظام سرمایه داری فقر از بین نرفته است.
ایشان تلاش کرده تا با قطع رابطه مستقیم تبعیض و فقر، از فقر مسئله ای عارضی و طبیعی بسازد که تنها با تولید ثروت ثروتمندان و نه بازتوزیع ثروت و رفع تبعیض حل میشود.
البته کسی از امثال ایشان توقع پایبندی به عدالت اجتماعی و آرمانهای عدالتخواهانه و قسط محور اقتصاد اسلامی ندارد. گرچه ایشان برای اثبات سرمایه داری حتی به گزینش از تاریخ و تایید فقهای سنتی دست میزند. ولی این اعتماد به نفس ایشان و دوستان داخلی شان آن هم بعد از آنکه اجرای این سیاست ها در دنیا و کشور بحران سازی کرده و حتی کانون های اصلی آن را در صندوق بین المللی پول و بانک جهانی به تجدیدنطرهایی واداشته شایان توجه است و نشان میدهد چرا ما هیچگاه از تجربه های خودمان و دنیا درس نمیگیریم و دهه به دهه با تکرار اشتباهات خودمان و سایرین باید مدام ظرفیت فکری مان را بالا ببریم.
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
