عالمی که نان و ماست خورد و کباب را بخشید

انسان‌های تیزهوش، در مقابل زندگی متزلزل و فانی در این دنیای دون، راه‌حل زهد و ساده زیستی را انتخاب می‌کنند، زیرا که آرامش و آسایش در دیار فانی و سهولت در حساب پس دادن در دیار باقی را در قناعت و ساده زیستی یافته‌اند. ادامه مطلب را به نقل از حوزه می خوانیم.
 

 
لَن تَنَالُواْ الْبِرَّ حَتَّى تُنفِقُواْ مِمَّا تُحِبُّونَ آل‌عمران/ ۹۲  
 
هرگز به نیکی نمی‌رسید مگر از آنچه دوست دارید انفاق کنید .
 

 
مدتی بود ایشان از ناحیه پا، دچار درد شدیدی شده بودند و به همین جهت یکی دو سفر به آبگرم محلات رفتند. در یکی از سفر‌ها مردم متوجه حضور ایشان در محلات شدند و به دیدن این عالم محبوب رفتند. در ضمن عده‌ای از فقرا هم آمده بودند. آیت‌الله به آن‌ها کمک کردند و حتی دستور دادند چندتا گوسفند بخرند و گوشت آنرا را بین فقرا تقسیم کنند. پس از تقسیم گوشت بین فقراء، مقداری گوشت برای ایشان کنار گذاشتند تا یک وعده کباب برایشان تهیه کنند. سفره انداخته شد و ماست و خیار را گذاشتند. چند سیخ کباب هم که از همان گوشت‌ها تهیه کرده بودند، خدمت ایشان گذاشتند. ایشان فرمودند: این کباب‌ها از کجاست؟ گفتند: از همان گوشت، مقداری را برای شما درست کرده‌ایم. ایشان فرمودند: من این کباب را نمی‌خورم. این‌ها را هم بین فقرا تقسیم کنید که بوی آن را استشمام کرده‌اند و همان ماست و خیار را تناول کردند. ۱  
 
کسی که او نظر مهر در زمانه کند چنان سزد که همه کار عاقلانه کند  
 قناعت است و مروّت نشان آزادی نخست خانه دل وقف این دوگانه کند ۲  
1) با اقتباس و ویراست از کتاب چشم‌وچراغ مرجعیت
 2)سعدی