يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَأُنْثَى وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ(حجرات 13) * * * ای مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم و شما را تیرهها و قبیلهها قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید؛ (اینها ملاک امتیاز نیست،) گرامیترین شما نزد خداوند با تقواترین شماست؛ خداوند دانا و آگاه است! * * * ای مردمان شما را از مردی و زنی/ما آفریدهایم به علم و به اقتدار/ دادیمتان قرار به اقوام گونهگون/انس و شناخت تا که به هم آورید بار/ بیشک بود زجمع شما آنعزیزتر/نزد خدا که بیش به تقواست ماندگار/ زانرو که هست عالم و آگاه کردگار/بر مردمان مومن و مشرکت بروزگار
امیرالمومنان(ع) فرمود: خدای سبحان حقوق بندانش را بر حقوق خویش مقدم کرده است و رعایت حقوق مردم به ادای حقوق خدا خواهد انجامید؛ همچنین گفتند: ستم برخی بندگان بر برخی دیگر (بدون ادای حق الناس) بخشوده نمی شود.
امام صادق(ع) نیز فرمود: کمترین حقوق برادرت بر تو این است که هر آنچه را برای خودت می پسندی، برای او نیز بپسندی و آنچه برای خود نمی پسندی، بر او نیز روا نداری و نیز فرمود: مومن بر مومن هفت حق دارد. واجب ترین آنها این است که آدمی تنها حق را بگوید، هرچند به زیاد خود یا پدر مادرش باشد.
به نقل از امیرمومنان(ع) خدای متعالی فرمود: به عزت و جلالم سوگند، از ستم هیچ ستمگری نخواهم گذشت؛ گرچه به اندازه دست بر دست زدنی یا فشار دادن دستی از روی ستم باشد.
امام صادق(ع) فرمود: هر کس آبرو و حیثیت مومنی را بشکند، باید آن را ترمیم کند.