اين روزها بحث و ورود زنان به عرصه سياسي و اجتماعي نقل محافل بسياري از
مجامع بين المللي و داخلي مي باشد تا حدي كه اولين وزير زن پس از انقلاب
توسط دكتر احمدي نژاد در دولت دهم منصوب شد و با همه سروصداها و حواشي
زيادي كه بدنبال داشت؛ نهايتا مجلس شوراي اسلامي نيز با اين موضوع موافقت
كرد و به وزير بهداشت دولت دهم راي مثبت داد. امّا به راستي اين موضوع تا
چه حد مي توانند براي كشور و حداقل قشر بانوان موثر و مفيد باشد؟ در همين
راستا خبرنگار " بي باك" نظرات برخي از كارشناسان و صاحب نظران در اين
زمينه را جويا شده است.
به گزارش سرويس سبك زندگي بي باك،
سركار خانم نيلچي زاده كارشناس مقبول و مشهور برنامه "به سمت خدا" اولين
ميهمان كاربران بي باك در اين زمينه مي باشد كه بخش اوّل گفتگو با ايشان در
ادامه تقديم مي گردد.
اساسا حضرتعالي با ورود بانوان به فعاليتهاي اجتماعي و سياسي و مناصبي چون نمايندگي مجلس موافقيد يا خير؟
قطعا موافقم چون حضرت امام(ره) و رهبر معظم انقلاب بعنوان دو نائب امام بر اين موضوع تاكيد كردند امّا نكته اصلي اينجاست كه اگر اين ورود بصورت يك برنامه استراتژيك و بلند مدت نباشد؛ مي تواند به ضرر خود خانم ها تمام شود.
با فرض عدم يك برنامه استراتژيك و بلند مدت چه مشكلي پيش خواهد آمد؟
با اين فرض بعد از يك مدت، ارزيابي خود خانمها اين خواهد بود كه اين موقعيت، يك موقعيت تبليغاتي و دكوري و يا موقيعت ناكارآمدي خواهد بود به همين دليل اگر خود خانمهايي كه وارد اين عرصه مي شوند؛ تعريف دقيق و درستي نداشته باشند و يا استرات‍يكي هاي بلند مدت كشور براي آنها زمينه سازيهاي مناسبي را نداشته باشد؛ نكته مثبتي در پي نخواهد داشت.
آيا حقيقتا حضور زنان در چنين جايگاه هايي مي تواند مشكلي را از كشور و يا حداقل از قشر بانوان حل كند يا صرفا براي اقناع زنان و شعاري از جانب سياستمداران به اين موضوع نگاه مي شود؟
قطعا حضور زنان در كارهاي اجتماعي و قانون گذاري مي تواند مناسب باشد امّا به شرطها و شروطها. خود باوري زنان و زن باوري مردان از شروط آن مي باشد. امّا مساله اين است كه الان متاسفانه گاهي مي بينيم در حقيقت گروههاي مختلف سياسي و اجتماعي بنايشان بر استفاده هاي ابزاري از زنان مي باشد و به نظر من در حال حاضر تنها جائي كه نگاه ابزاري به زن نشده در نگاه و رفتار و خطاب حضرت امام(ره) و مقام معظم رهبري است كه جز تكريم زن چيزي نمي بينيم امّا در بسياري از جاها ديگر شاهديم كه استفاده از زنان براي دستيابي به يكسري شعارهاي كوتاه مدت و پست و موقيعتها بوده است به همين دليل يك عده از زناني كه جايگاه حقيقي خودشان را در نگاه اسلام ناب و ولايت نشناختند؛ طبيعتا سرخورده خواهند شد و احيانا دچار تضاد هويت اجتماعي مي شوند.
تا چه حد مي توانيم حضور زنان در مناصب اجتماعي، اجرائي و حكومتي را بعنوان ارزش قائل شدن به مقام زن قلمداد كرد؟
از جهت ذاتي قطعا اينگونه نيست امّا از جهت عرضي بله. يعني زنها با بدست آوردن جايگاه اجرائي و حكومتي هيچگاه ارزشمندتر نمي شوند بلكه صرفا ارزشمندي خودشان را نشان خواهند داد آنهم در صورتيكه بتوانند كارآمدي خودشان را در عرصه خانواده و مشاغل اصلي شان را داشته باشند و بعد وظيفه خودشان را در عرصه اجتماعي نيز انجام دهند.
به گزارش سرويس سبك زندگي بي باك،
سركار خانم نيلچي زاده كارشناس مقبول و مشهور برنامه "به سمت خدا" اولين
ميهمان كاربران بي باك در اين زمينه مي باشد كه بخش اوّل گفتگو با ايشان در
ادامه تقديم مي گردد.اساسا حضرتعالي با ورود بانوان به فعاليتهاي اجتماعي و سياسي و مناصبي چون نمايندگي مجلس موافقيد يا خير؟
قطعا موافقم چون حضرت امام(ره) و رهبر معظم انقلاب بعنوان دو نائب امام بر اين موضوع تاكيد كردند امّا نكته اصلي اينجاست كه اگر اين ورود بصورت يك برنامه استراتژيك و بلند مدت نباشد؛ مي تواند به ضرر خود خانم ها تمام شود.
با فرض عدم يك برنامه استراتژيك و بلند مدت چه مشكلي پيش خواهد آمد؟
با اين فرض بعد از يك مدت، ارزيابي خود خانمها اين خواهد بود كه اين موقعيت، يك موقعيت تبليغاتي و دكوري و يا موقيعت ناكارآمدي خواهد بود به همين دليل اگر خود خانمهايي كه وارد اين عرصه مي شوند؛ تعريف دقيق و درستي نداشته باشند و يا استرات‍يكي هاي بلند مدت كشور براي آنها زمينه سازيهاي مناسبي را نداشته باشد؛ نكته مثبتي در پي نخواهد داشت.
آيا حقيقتا حضور زنان در چنين جايگاه هايي مي تواند مشكلي را از كشور و يا حداقل از قشر بانوان حل كند يا صرفا براي اقناع زنان و شعاري از جانب سياستمداران به اين موضوع نگاه مي شود؟
قطعا حضور زنان در كارهاي اجتماعي و قانون گذاري مي تواند مناسب باشد امّا به شرطها و شروطها. خود باوري زنان و زن باوري مردان از شروط آن مي باشد. امّا مساله اين است كه الان متاسفانه گاهي مي بينيم در حقيقت گروههاي مختلف سياسي و اجتماعي بنايشان بر استفاده هاي ابزاري از زنان مي باشد و به نظر من در حال حاضر تنها جائي كه نگاه ابزاري به زن نشده در نگاه و رفتار و خطاب حضرت امام(ره) و مقام معظم رهبري است كه جز تكريم زن چيزي نمي بينيم امّا در بسياري از جاها ديگر شاهديم كه استفاده از زنان براي دستيابي به يكسري شعارهاي كوتاه مدت و پست و موقيعتها بوده است به همين دليل يك عده از زناني كه جايگاه حقيقي خودشان را در نگاه اسلام ناب و ولايت نشناختند؛ طبيعتا سرخورده خواهند شد و احيانا دچار تضاد هويت اجتماعي مي شوند.
تا چه حد مي توانيم حضور زنان در مناصب اجتماعي، اجرائي و حكومتي را بعنوان ارزش قائل شدن به مقام زن قلمداد كرد؟
از جهت ذاتي قطعا اينگونه نيست امّا از جهت عرضي بله. يعني زنها با بدست آوردن جايگاه اجرائي و حكومتي هيچگاه ارزشمندتر نمي شوند بلكه صرفا ارزشمندي خودشان را نشان خواهند داد آنهم در صورتيكه بتوانند كارآمدي خودشان را در عرصه خانواده و مشاغل اصلي شان را داشته باشند و بعد وظيفه خودشان را در عرصه اجتماعي نيز انجام دهند.
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
