ثواب اشک بر امام‌حسین (ع) در کلام امام‌صادق (ع)

یکی از موضوعات مهمی که در سیرۀ عملی و گفتاری حضرات معصومین (ع) از جایگاه والایی برخوردار است و علاوه بر این، آن بزرگواران یاران و امت خویش را به آن توجه داده‌اند، مسألۀ اشک بر مصائب حضرت سید الشهداء (ع) است. در همین راستا امام صادق (ع) در حدیثی زیبا به اثرات یاد امام حسین (ع) و اشک بر آن حضرت چنین اشاره می‌کند:

«مَنْ ذُکِرَ الْحُسَیْنُ علیه‌السلام عِنْدَهُ، فَخَرَجَ مِنْ عَیْنِهِ [عَیْنَیْهِ‏] مِنَ الدُّمُوعِ مِقْدَارُ جَنَاحِ ذُبَابٍ کَانَ ثَوَابُهُ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَمْ یَرْضَ لَهُ بِدُونِ الْجَنَّهِ؛ کسى که یادى از حضرت حسین بن على (ع) نزدش بشود و از چشمش به مقدار بال مگسی اشک خارج شود، اجر او بر خدا است و حق‌تعالی به کمتر از بهشت براى او راضى نیست». 

منبع: ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، نجف اشرف، دار المرتضویه، چاپ اول، 1356 ش، ص 101، ح 3. شیخ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، قم، موسسه آل البیت (علیهم‌السلام)، 1409 ق، ج 14، ص 507، ح 14.