کد خبر: ۴۶۰۹۰۳
زمان انتشار: ۰۹:۱۷     ۱۳ شهريور ۱۳۹۸
گزیده ای از سخنرانی آیت الله میرباقری شب اول محرم ۹۸-حرم مطهر حضرت معصومه (س)؛
این مسیر مسیری است که انسان باید از جان خودش عبور کرده باشد. اگر کسی می‌خواهد با امام حسین حرکت کند، باید جانش را کف دست گرفته باشد و همه‌ی سرمایه‌اش را بیاورد. کسی که به تعلقات خودش چسبیده؛ به مالش، به زندگی‌اش، به جانش علاقه‌مند است و می‌خواهد این‌ها را حفظ کند، نمی‌تواند در این کاروان حرکت بکند. امام حسین با همه‌‌ی سرمایه‌ی ما کار دارند. با خود ما کار دارند؛ می‌خواهند این جان را از ما بگیرند و به خدا برسانند.
به گزارش سرویس اندیشه دینی پایگاه 598، گزیده ای از سخنرانی آیت الله میرباقری شب اول محرم 98-حرم مطهر حضرت معصومه (س) در ادامه می آید: سیدالشهداء علیه‌السلام وقتی می‌خواستند در روز هشتم ذی‌حجه (روز ترویه) از مکه بیرون بیایند، یک خطبه‌ای دارند که ظاهر آن، خطاب به کسانی است که در سال ۶۰ هجری در مکه هستند و حضرت دارند آن‌ها را دعوت می کنند؛ ولی خطاب ایشان عام است و همه ما هم گویا مخاطب این خطبه حضرت هستیم. اگر اجابت کنیم، حضرت از ما هم دست‌گیری می‌کنند و ما را هم به کاروان خودشان ملحق می‌کنند: «مَنْ كَانَ بَاذِلًا فِينَا مُهْجَتَهُ وَ مُوَطِّناً عَلَى لِقَاءِ اللَّهِ نَفْسَهُ فَلْيَرْحَلْ‏ مَعَنَا».

چهار نکته در همین فراز کوتاه هست:

1- از جان گذشتن
«بَاذِلًا فِينَا مُهْجَتَه‏»
این مسیر مسیری است که انسان باید از جان خودش عبور کرده باشد. اگر کسی می‌خواهد با امام حسین حرکت کند، باید جانش را کف دست گرفته باشد و همه‌ی سرمایه‌اش را بیاورد.

کسی که به تعلقات خودش چسبیده؛ به مالش، به زندگی‌اش، به جانش علاقه‌مند است و می‌خواهد این‌ها را حفظ کند، نمی‌تواند در این کاروان حرکت بکند.

امام حسین با همه‌‌ی سرمایه‌ی ما کار دارند. با خود ما کار دارند؛ می‌خواهند این جان را از ما بگیرند و به خدا برسانند. کسانی پا به این میدان می‌گذارند که می‌دانند جان دادن در رکاب سیدالشهداء «غرامت» نیست، بلکه «غنیمت» ماست.

2- آمادگی لقاء‏
اگر کسی خودش را آماده لقاء الله کرده «مُوَطِّناً عَلَى لِقَاءِ اللَّهِ نَفْسَهُ» با ما حرکت کند. کسی که مشغول به دنیا نیست، از دنیا بزرگ‌تر شده، دلش از دنیا بیرون رفته و آماده‌ی لقاء خداست، می‌تواند با ما حرکت کند.

کسانی که هنوز از دنیا بزرگ‌تر نشده‌اند و تمام همشان این است که به چرب و شیرین دنیا برسند، این‌ها با امام همراه نمی‌شوند.

3- کوچ از دنیا
در قدم اول باید کوچ کنند از دنیا: «فَلْيَرْحَل‏». کوچ به معنی مسافرت نیست. مسافر غیر از راحل است. مسافر وطنش پشت سرش است، می‌رود و برمی‌گردد؛ اما راحل آن کسی است که دل از وطن شسته، چشم از وطن برداشته و وطنش پیش رویش است. لذا به فکر برگشتن نیست.

اگر کسی مشتاق لقاء خدا شده، همه‌ی سرمایه‌اش را در دست گرفته که این سرمایه را ببرد و به لقاء خدا برساند، این باید از دار دنیا کوچ کند. دیگر دنیا وطنش نباشد و به هیچ وجه قصد برگشت نداشته باشد.

4- معیت با امام
شرط چهارم -که مهم‌ترین شرط است- این است: فَلْيَرْحَلْ‏ «مَعَنَا». باید خودش را به امام برساند. مهمترین نکته در سفر الی الله همین است. راهی به سوی خدا نیست الا با امام. این راه با پای ما رفتنی نیست؛ نه با پای دل، نه با پای عقل... آن‌هایی که با #امام حرکت نمی‌کنند، طعمه‌ی شیطان می‌شوند. گاهی اشتیاق و بی‌قراری هم دارد، شوری هم در دلش می‌افتد، دلش گرم می‌شود، می‌خواهد حرکت کند به سمت خدا، ولی اگر با امام حرکت نکند به مقصد نمی‌رسد.

الان هم مسئله همین است؛ الان هم اگر کسی می‌خواهد به خدا برسد، باید با کاروان امام حسین علیه‌السلام حرکت کند. (شب اول محرم 1398-حرم مطهر حضرت معصومه (س)
نظرات بینندگان
نام:
ایمیل:
انتشاریافته:
در انتظار بررسی: ۰
* نظر:
جدیدترین اخبار پربازدید ها