تو را سپاس ای شهید حرم!

به گزارش پایگاه 598، روزگاریست که مدعیان حقوق بشر به زاد و ولد نسل‎های بی‎هویت و تقویت پلیدی‎ها می‎پردازند، نسلی که نه دین و آیین می‎شناسند و نه بویی از انسانیت برده‌اند، آنها در سراسر جهان برای خود پایگاهی برای آدم‎کشی و نسل‎کشی ساخته‌اند و این نسل قرار است دنیا را از ستم و بی‎عدالتی نجات دهد!

گروه‌های تکفیری و در رأس آنها داعش که روی همه مجموعه‎های تروریستی و تکفیری را سفید کرده است؛ به پشتوانه دولت آمریکا، رژیم صهیونیستی و آل‌سعود در منطقه خاورمیانه دست به جنایت‎ها و بی‎شرمی‎هایی می‎زند که گاه حامیان خود را نیز به تعجب وامی‎دارد!

سکوت مجامع بین‎المللی، هم‎پیمانی و رضایت دولت‎های حامی تروریست، سکوت معنادار برخی کشورهای مسلمان و حمایت بی‎چون و چرا و تمام‌قد آل‌سعود از گروه‌های تکفیری برای اعلام هویت خود در منطقه، پشتیبانی کشورهایی چون ترکیه و تحریم‎های ریز و درشت و بیانیه‎های هدفمند آمریکا و اسرائیل و عربستان در مجامع بین‎المللی علیه مقاومت و جمهوری اسلامی ایران، تنها نمونه‎هایی از بحران فعلی در خاورمیانه است، بحرانی که انگیزه داعش برای آدم‎کشی و فساد در این منطقه استراتژیک را حفظ کرده است.

اما قرار نیست این هیاهو بی‎پاسخ بماند و استکبار و جهل دست به دست هم داده و کشورگشایی و لشکرکشی کنند، قرار نیست همه کشورها یا سکوت کنند، یا خود را به خواب بزنند یا حمایت کنند، هستند دولت‎هایی که هر جا صدای مظلوم را می‎شنوند، تا به ندای «هل من ناصر ینصرنی» او پاسخ ندهند، خواب راحتی ندارند، زیرا پیرو مکتب و رسولی هستند که می‎فرماید: «من سمع رجلا ینادی یا للمسلمین! فلم یجبه فلیس بمسلم»، کسی که بشنود صدای مسلمانی را که می‌گوید ای مسلمانان! (به داد من برسید) ولی جوابی ندهد، مسلمان نیست.  

هیچ انسان آزاده و حق‎طلبی در برابر کشتار بی‎رحمانه انسان‌های بیگناه سکوت نمی‌کند، لذا می‎بینیم اکنون حتی در کشورهای غربی، آمریکایی و عربی حامی تروریست، انسان‎هایی هستند که بدون توجه به سیاست‎های دولت خود و دین و آیین کشورهای مظلوم، علیه جنایت‎ها و کشتارهایی که به نام اسلام‎خواهی و مقابله با تروریست انجام می‎شود، واکنش نشان داده و اعتراض خود را ابراز می‎کنند.

براندازی جمهوری اسلامی ایران، موضوع اصلی اتاق فکر مشترک صهیونیست، آمریکا و متحدان عربی اروپایی است، لذا یکی از ابزارهای مهمی که بر آن تأکید داشته و دارند، استفاده از اسلام علیه اسلام است؛ می‎خواهند با پرچمی مزین به جمله «لا اله الا الله» و در دست گرفتن قرآن و از طرفی کشتار بی‎گناهان دست به اسلام‎هراسی و ایران‎هراسی بزنند، فراخوان همکاری داده‌اند و جاهلان و تشنگان زر و زیور و فساد را از سراسر جهان به خاورمیانه کشاندند تا با حمله به یمن، سوریه و عراق، به رویای خود در ایران دست یابند.

اما مگر می‎شود نظام مقدسی که در مسیر تشکیل حکومت الهی تلاش می‎کند را از پای درآورد، مگر می‎شود ملتی که پای آرمان‎های خود ایستاده است را برانداخت، مگر می‎شود مردمی که هشت سال جنگ تحمیلی را تحمل کردند، کوچه‎کوچه‎های شهر خود را با نام شهید می‎شناسند و منتظر اذن جهاد مقتدای خود هستند را به کشته شدن و جنگ، تهدید کرد.

این‎چنین است که ایران اسلامی در پاسخ به ندای مظلومان، آستین همت بالا زده و نیروهای ولایی، متعهد و مجرب خود که برای کمک به مظلومان داوطلب شده‌اند را به سوریه و عراق اعزام می‌کند تا مدافعان حرم ولایت باشند، زیرا استکبار می‎داند که ولایت و امامت خط قرمز مسلمانان است، لذا سعی می‎کند تا با حمله به زیارتگاه‎ها و قبور ائمه معصومین (ع) در سوریه و عراق، به‎ویژه ایران را حساس‎تر کرده و واکنش جمهوری اسلامی ایران را بسنجد.

اما ایران به‎خوبی از اهداف جرثومه‎های فساد آگاه است، لذا با تکیه بر نیروهای بسیجی و ولایی خود، حرکت هدفمند و منطقی را در پیش گرفته است و در این راه نیز تاکنون شهدای زیادی را تقدیم اسلام کرده است.

شهدای مدافع حرم به قهرمانانی بی‎بدیل تبدیل شده‌اند؛ همان‎هایی که با شناخت زمانه و جلوتر از زمانه به اهداف دشمن آگاه شده‎اند، دشمنی را دیده‎اند که از بریدن سرهای بی‌گناهان ابایی ندارند، با کشتن زنان و کودکان خود را سرگرم می‎کنند، بر سر خرید و دست‌به‌دست کردن دختران و زنان جوان با یکدیگر به نزاع می‎پردازند، در مدرسه‎های کذایی به کودکان و نوجوانان درس مبارزه با اسلام را می‎آموزند، به هیچ دین و آیین و قانونی پایبند نیستند، یا در جهل مطلق فرو رفته‎اند و یا با نفرت علیه مبانی اسلام به نبرد برخاسته‎اند.

جمعه هفته گذشته بود که خبر شهادت، اسارت و زخمی شدن ده‎ها تن از نیروهای مدافع حرم در منطقه «خان‎طومان» شهر حلب سوریه را شنیدیم، این خبر موجی از تأثر را در روح و جان هر انسان آزادیخواه بر جای گذاشت، 13 شهید از فرزندان مازندران هستند، این شهدا تا ساعاتی دیگر بر دستان مردمان خطه علویان تشییع می‎شوند.

آنها اسطوره‎های ایثار و صلابت هستند، مردان مردی که مرزها را درنوردیدند تا قداست حرم آل‎الله مورد تعرض قرار نگیرد، تا چشم طمع دشمن به ایران اسلامی باز نشود، رفتند تا ایران به سرنوشت عراق و سوریه دچار نشود، رفتند تا امنیت مردمان دیارشان برای همیشه حفظ بماند.

مردان بی‎ادعای وطن، آن مدافعان حرم رفتند تا از دین و آیین و ناموس وطن دفاع کنند، رفتند تا دست متجاوز به خاک ایران نرسد، رفتند تا از زنان و دختران و کودکان سرزمین آریایی دفاع کنند، رفتند تا ایران همچنان آزاد و آباد بماند، رفتند در حالی‎که نه تشنه نان بودند و نه تشنه نام، آنها با خدای خود عهد و پیمان بستند که تا آخرین نفس در راه رضای او گام بردارند، مردان مردی که قنوت شهادت داشتند و سجده ارادت.

آن‎زمانی که خیلی از ما در خواب راحت بودیم، آنها در بیدارباش خود، مصوبات اتاق‎های فکر دشمن را رصد می‎کردند، آنها بیداردلان و شیرمردانی هستند که یادشان از حافظه تاریخ پاک نمی‎شود و به‎راستی که تا آخرین نفس پای قرار عاشقی خود با خدا ماندند.

اردیبهشت‎ماه است فصل بهار نارنج، به احترام تو جشن‎ها لغو شد، خوش آمدی شهید مدافع حرم، امروز همه می‎آیند در تشییع تو، چه باشکوه آمدی و با خود بهار آورده‎ای.

دسته‎ گل‎های حرم! شهیدان حبیب‎الله قنبری، سیدجواد اسدی، رحیم کابلی، حسن رجایی‌فر، سعید کمالی، رضا حاجی‎زاده، سید رضا طاهر، محمود رادمهر، علی عابدینی، علیرضا بریری، حسین مشتاقی، علی جمشیدی و محمد بلباسی، به وطن خوش آمدید.

واژه‎ها هر چند که بسیارند اما در وصف تو کم می‎آوردند، رفتی و قرار نبود این‌گونه بیایی، می‎دانستی که خانواده و دوستان منتظر آمدنت هستند، می‎دانستی فرزند کوچکی داری که دلتنگ توست، خودت هم دلتنگ بودی و بالاخره آمدی و چه آمدنی! در فصل آمدنت همه گفتند؛ تو را سپاس ای شهید مدافع حرم!

---------------------------

یادداشت از: آزاده بابانژاد