آیا ایمنی جمعی در برابر کرونا امکان پذیر است؟

به گزارش پایگاه 598، به نقل از میزان - طبق نظرسنجی دفتر آمار ملی ویروس کووید-۱۹ انگلیس، از طریق واکسیناسیون یا ابتلا به کووید-۱۹، ۹۴ درصد از بزرگسالان اکنون دارای آنتی بادی علیه Sars-CoV-۲ هستند.

به گزارش «گاردین»، بنابراین چرا موارد ابتلا افزایش می‌یابد و چرا برخی دانشمندان می‌گویند مصونیت جمعی در برابر کووید -۱۹ افسانه است؟

شماره تولید مثل «R» تعداد متوسط افرادی است که توسط فردی آلوده به Sars-CoV-۲ آلوده شده اند؛ اگر همه افراد در جمعیت مستعد ابتلا به اپیدمی باشند، این عدد «R۰» (شماره تولید مثل اولیه) نامیده می‌شود.

فرض کنید در میان ۷ نفری که آلوده می‌شوند، ۶ نفر مصون باشند؛ بنابراین ویروس فقط به یک فرد جدید منتقل می‌شود و قاعدتاً شیوع بیماری متوقف می‌شود.

در این سناریو، R به طور موثر یک خواهد بود؛ بنابراین، از لحاظ تئوری وقتی ۱-۱/R۰ جمعیت مصون هستند، به ایمنی جمعی می‌رسیم، که برای Sars-CoV-۲، ۶/۷، یعنی ۸۶ درصد از جمعیت است.

پس مشکل چیست؟ اول اینکه فرمول همیشه در واقعیت صدق نمی‌کند؛ ایمنی به طور یکنواخت گسترش نمی‌یابد و افراد به طور مساوی مخلوط نمی‌شوند.

دوم، با احتساب کودکان، نسبت جمعیت دارای آنتی بادی کمتر از ۹۴ است.

و سوم، فرمول نیاز به عقیم سازی ایمنی دارد؛ توقف عفونت در میزبان احتمالی.

برای این نوع ویروس، واکسیناسیون خطر ابتلا، انتقال بعدی و بیماری شدید را از بین نمی‌برد.

Sars-CoV-۲ با سرخک که R۰ بسیار بالایی، در حدود ۱۶ دارد، متفاوت است، اما برای سرخک، واکسیناسیون کامل یا ابتلای قبلی بهبود یافته احتمالاً ایمنی مادام العمر ایجاد می‌کند.

البته ابتلا به سرخک هنوز می‌تواند در شرایطی که افراد فاقد ایمنی هستند محتمل باشد؛ مانند جوانانی که واکسینه نشده اند.

Sars-CoV-۲ در حال بومی شدن است؛ به این معنا که شیوع‌های مکرر، به ویژه در جوامعی با سطح ایمنی پایین، ادامه می‌یابد.

همه ما تا حدودی در معرض خطر خواهیم بود، که پیام ترسناک برای افرادی است که از کووید -۱۹ اضطراب زیادی دارند.

در حالی که مصونیت جمعی ممکن است یک هدف دست نیافتنی باشد، اما هر قدم حرکت به سوی آن مفید خواهد بود.