ایران قوی؛ معنای واقعی اتحاد مقدس

سخنان حکیمانه‌ی مقام معظم رهبری درباره «اتحاد مقدس» و حفظ انسجام ملی، پیش از آن‌که به‌عنوان چشم‌اندازی تمدنی تفسیر شود، با این خطر مواجه است که در جهاز هاضمه‌ی لیبرالیسم داخلی هضم شده و با «بدل‌سازی»، به نوعی ملی‌گرایی ارتجاعی فروکاسته شود.
بیم آن می‌رود که جریان لیبرال، این انسجام مقدس و ملی را از انرژی غلبه‌بخش آرمان‌های انقلاب اسلامی تهی کرده و آن را به موتور محرکه‌ی «ایران جغرافیاییِ محصور در تصمیمات قدرت‌های استکباری» تقلیل دهد.

این در حالی است که شاه‌کلید سخنان رهبر انقلاب، «ایستادن برای پی‌گذاری ایرانِ قوی» در کالبد تاریخیِ علم‌پرور، تمدن‌ساز و جهان‌اندیش ایرانی است.
سخنان صریح و همیشگی رهبر معظم انقلاب، اشاره‌ای روشن به استمرار و امتداد تاریخ ایران اسلامی تا بلندای قله‌های جهان معاصر دارد.

«ایران قوی» حاصل کنار کشیدن دامن منافع ملی از طمع پایان‌ناپذیر مستکبران نسبت به داشته‌ها و آینده‌ی این سرزمین مقدس است.
برآمد این نگاه عمیق و مؤمنانه‌ی رهبر حکیم انقلاب، در گذار از شرایط پیچیده‌ی پیرامونی و در میانه‌ی غلیان تکانه‌های جهانیِ قدرت‌های استکباری—که در جنگ بقا و حفظ هیمنه‌ی خود به سر می‌برند—قرار دادن سرنوشت ایران و ایرانی در دستان تدبیر و همت خود ملت است؛ تا منافع ملی از هر آسیبی مصون بماند.

در واقع، این مسیر، «سفری از خود به خود» است؛ نه جابه‌جایی از مذهب به ملیت.