آقای رئیس جمهور، ما ورزشی‌ها زیاد بلد نیستیم با حروف و کلمات بازی کنیم و از ادبیات سیاسی در مجلات و وب‌سایت‌ها استفاده کنیم، پس اجازه می‌خواهیم بسیار راحت و خودمانی با شما سخن بگوییم.
به گزارش خبرگزاری فارس از بوشهر، آنچه در زیر آمده درددل ورزشکاران استان است که دغدغه‌های خود با رئیس قوه مجریه گفته‌اند:
جناب رئیس‌جمهور! مردم استان بوشهر همواره در طول تاریخ هر زمان که به حضور آن‌ها در صحنه‌های مختلف سیاسی، اجتماعی نیاز بوده پیش‌قدم شده‌اند.
اجداد این مردمان در مقابل بریتانیایِ تا دندان مسلح ایستادگی کردند که همان ماجرای سلحشوری دلیران تنگستان است. در شکل‌گیری انقلاب شکوهمند اسلامی ندای امام راحل را لبیک گفتند و پا به پای مردم ایران زمین خروش کردند و فرزندان‌شان را فدای شکل‌گیری این نهضت حسینی کردند. در هشت سال دفاع مقدس نیز در جبهه‌های حق علیه باطل با دشمن متجاوز جنگیدند و دشمن را از این آب و خاک بیرون راندند و تا همیشه پاسدار بیش از 760 کیلومتر مرز آبی خلیج تا ابد فارس هستند.
حق جوانان بوشهری از ورزش چیست و کجاست؟
برادر گرامی! می‌خواهیم وقت گرانبهای شما را بگیریم و چند سطر با شما درد دل کنیم. آیا می‌دانید حق جوانان این استان از ورزش چیست؟ کجاست؟ و چگونه است؟چرا در تمامی کشور دولت می‌تواند از ورزش حمایت کند ولی در این استان منع قانونی دارد؟
چرا وزارت ورزش از باشگاه‌های پایتخت‌نشین هرساله حمایت‌های چند ده میلیاردی میکند ولی در بوشهر این امر خلاف قانون است؟ چرا وزارت صنایع در 9 استان از 16 باشگاه ورزشی حمایت‌های چندصد میلیاردی میکند ولی در بوشهر قانون این اجازه را نمی‌دهد؟ چرا وزارت نفت در تهران هزینه‌های ورزش را می‌پردازد ولی در بوشهر که بزرگ‌ترین معادن نفت و گاز و بزرگ‌ترین پایانه نفتی وجود دارد کمک به ورش مغایر با قانون است؟ و یا شاید نفت و گازی که از چاه‌های تهران استخراج می‌شود رنگ و بوی دیگری دارد!
چرا در استان همسایه با ما استان "خوزستان" وزارت نفت از 28 رشته ورزش در قالب هشت باشگاه حمایت میکند که صد البته به حق است ولی در استان بوشهر باید سال‌های سال منتظر مصوبه مجلس ماند؟
همه ما می‌دانیم که کشور ایران با قطر میدان مشترک گازی دارد و آن میدان گازی در استان بوشهر و عسلویه است. چرا کشور قطر می‌تواند میزبانی جام جهانی فوتبال در سال 2022 را بر عهده بگیرد و به فکر میزبانی بزرگ‌ترین جشنواره ورزشی جهان المپیک باشد، ولی در استان بوشهر گاهاً برای اعزام جوانان ورزشکار از بوشهر به شیراز محتاج یک میلیون تومان می‌باشیم و بارهای بار به خاطر نبود بودجه 500 هزار تومانی تیم‌های ورزشی این استان در رشته‌های مختلف از حضور در مسابقات انصراف داده‌اند.
آقای رئیس جمهور به فکر اوضاع نابسامان مالی تیم‌های ورزشی بوشهر باشید
آیا می‌دانید پرسپولیس برازجان با آن همه قدمت و هوادار دشتستانی به خاطر 200 میلیون تومان منحل شد و امروز تیمی در سطح کشور ندارد؟ چه می‌کِشند ورزشکاران این دیار!
تیم فوتبال گاز جم تنها تیمی که از وزارت نفت آن هم به صورت نصفه و نیمه در استان بوشهر حمایت می‌شد، روزشمار انحلالش آغاز شده است. شرکتی که می‌تواند ورزش استان را پوشش دهد در کمک به یک تیم فوتبال مانده است!
پرسپولیس گناوه برای 200 میلیون تومان چشم و چراغ ورزش شمال استان در آستانه فروپاشی و انحلال است. و امروز شاهین، تنها دلخوشی جوانان این استان کجاست؟ ایرانجوان هم حال و روز خوشی ندارد و با سیلی صورت خود را همانند پیراهنش سرخ نگه داشته است! فوتبال ساحلی دریانوردان لیگ برتری هم حالش خوب نیست! فوتبال بانوان هم در صورت حمایت نشدن توسط شرکت دلوارکشتی جنوب منحل خواهد شد.
تیم فوتبال شاهین بندر عامری که جوانان بومی را به دور خود جمع کرده و تنها تیم پایه‌روستایی کشور می‌باشد هنوز در استان بوشهر 30 میلیون تومان برای حمایت از خود نیافته است! چرا تیم نادری بوشهر از لیگ دسته سوم انصراف داد؟ سرانجام تیم فوتبال توحید به کجا می‌انجامد؟ ایرانجوان خورموج که پا به عرصه‌ی لیگ سه فوتبال گذاشته چه آینده‌ای در پیش رو دارد؟ کارگر بنه‌گز که توانسته در شوره‌زار ورزش استان پیام‌آور موفقیت بزرگی باشد برای سال آینده در لیگ دو می‌خواهد چه کند؟ همای دیلم کجا رفت؟ به که بگوییم که ما در استان بوشهر در حسرت یک پیست دو و میدانی تارتان هستیم؟ چگونه بگوییم که شهر بوشهر یک استخر مناسب ندارد؟ واقعاً با وضعیت فعلی فوتبال در استان بوشهر راه نجات آن ساخت و اصرار بر اتمام استادیوم 15 هزار نفری تنگک است؟
وقتی فوتبالی نیست چه کسانی می‌خواهند در آن فوتبال بازی کنند؟ شاید آن را برای برگزاری جشن‌ها و دیگر مراسمات می‌سازند؟! از مدیریت سیاسی، پیر، فرسوده و سطحی ورزش در استان بوشهر نمی‌گوییم چون آن حکایتی جداگانه دارد. پس جوان‌ها چگونه باید ورزش کنند؟ چگونه باید با تهاجم فرهنگی مبارزه کنیم؟ چگونه باید با مواد مخدر و اعتیاد جنگید و چگونه باید جامعه بانشاط و سالم داشت؟ شاید سالی یک روز پیاده‌روی خانوادگی نمادین با آن همه تبلیغات و هزینه‌های هنگفت و مانور تبلیغاتی برای سلامتی جامعه کافی باشد!!!
آیا سهم جوانان بوشهر از نیروگاه اتمی و انرژی هسته‌ای فقط تشعشعات و خطرات و تهدیدهای زیست محیطی آن است؟ آیا سهم جوانان جزیره خارگ، بوشهر، دیلم و بندر گناوه از پایانه نفتی خارگ فقط آلودگی هوا و اصابت 2800 موشک در زمان جنگ تحمیلی است؟ سهم جوانان دیلم و گناوه از میدان نفت و گاز بهرگان چیست؟ دشتستانی‌ها فقط باید آلودگی هوا توسط کارخانه سیمان را تنفس کنند؟
ورزش در پوست و خون مردم این استان است. ورزش در این استان وارداتی نیست. بارها شاهد بوده‌ایم که وزارت‌خانه‌های مختلف به زور نمایندگان مجلس در آن منطقه ورزش را به استانی وارد کرده‌اند و هزینه‌های میلیاردی انجام داده‌اند و خیلی زود شکست خورده‌اند مانند همدان و قزوین. چون مردم آن‌جا از ورزش استقبال نکرده‌اند. ولی همه ایران از علاقه وافر مردم استان بوشهر به ورزش باخبرند. قدمت، تاریخ، هویت و ریشه آن را می‌شناسند و می‌دانند که ورزش بخشی از زندگی روزمره مردم این دیار است.
مقصر وضعیت بد ورزش استان بوشهر کیست؟
به راستی مقصر کیست؟ استاندار، مدیرکل ورزش و جوانان، نمایندگان مجلس، وزارت‌خانه‌ها، شاید هم رئیس‌جمهور؟ فکر می‌کنیم در آخر همه بی‌تقصیر باشند و این جوانان و مردم بوشهر مقصر هستند که به ورزش علاقه‌مند هستند. هنوز هم برای معالجه بعضی از بیماران خود باید به شیراز یا پایتخت و دیگر شهرها مراجعه کنیم و اگر ورزش را وسیله‌ای برای پیشگیری از بیماری تلقی کنیم، حال دیگر برای پیشگیری از بیماری نیز باید به شیراز و تهران و دیگر نقاط کشور هجرت کنیم. چرا که این کوچ توسط ورزشکاران ما در رشته‌های مختلف سال‌هاست که آغاز شده است. این‌ها را به شما رئیس‌جمهور منتخب مردم ایران گفتیم که ان‌شاءالله اگر در 24 خردادماه پیروز انتخابات شدید، جوانان و ورزشکاران این استان دلاورخیز و قهرمان را از یاد نبرید.
__________________
یادداشت: حسن غریبی
اخبار ویژه
در جریان بازدید از نمایشگاه کتاب مطرح شد
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
پربحث ترین عناوین
پر طرفدار ترین ها
