«بژی» بخور و نمیر

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه‌ی کرمانشاه، مثلاً لباس‌های رنگارنگ محلی، گیوه و روغن کرمانشاهی، کاک و نان برنجی و نان خرمایی که مسافران و میهمان‌های استان‌های دیگر بسته بسته از آنها می‌خرند و سوغات می‌برند.

یک شیرینی دیگر هم داریم، که زنان می‌نشینند و خمیرش را آماده می‌کنند و دانه دانه با دست قالب می‌گیرند و سرخ می‌کنند.

«بژی» هم در شادی‌هایمان هست و هم در عزا، بژی را هم همراه عروس به خانه داماد می‌فرستند و هم به پسری که به سربازی می‌رود به عنوان آذوقه می‌دهند و این روزها که هر روز سحر و غروب سفره‌ی سحری و افطاری در خانه‌ها پهن می‌شود «بژی» جز جدایی‌ناپذیر آن است.

«نصرت‌الله سپهر»، معاون صنایع‌دستی اداره کل صنایع دستی، گردشگری و میراث فرهنگی استان کرمانشاه در خصوص تاریخچه این شیرینی محلی به ایسنا گفت: «بژی» در استان کرمانشاه پیشینه‌ای طولانی دارد و می‌توان گفت قدمت آن به حدود 1000 سال پیش باز می‌گردد.

وی اظهار کرد: بژی به معنی «زندگی کن» است و کاربرد آن برای نام این شیرینی محلی به این صورت است که از این شیرینی بخور تا نمیری.

معاون صنایع‌دستی اداره کل صنایع دستی، گردشگری و میراث فرهنگی استان کرمانشاه بژی را شیرینی محلی و غذای سنتی مناطق عشایری و روستایی استان کرمانشاه دانست و گفت: این افراد در مسافرت‌های طولانی و یا زمان کوچ خود این شیرینی را همراه می‌بردند و از آن استفاده می‌کردند.

به گفته‌ی سپهر، بژی شیرینی است که هم فرد را سیر می‌کند و هم دیر فاسد و خراب می‌شود هم‌چنین به راحتی و در همه‌ی فصل‌های سال می‌توان آن را تهیه کرد و ازهمین‌رو برای تغذیه در سفر کاربرد فراوانی داشته است.

وی افزود: بژی در آیین‌های سنتی و مراسم خاص کرمانشاهیان نیز جایگاه ویژه‌ای داشته و آن را همراه با عروس از ایلی به ایل دیگر می‌فرستادند.

معاون صنایع‌دستی اداره کل صنایع دستی، گردشگری و میراث فرهنگی استان کرمانشاه خاطرنشان کرد: استفاده از «بژی» به عنوان سوغات محلی، استفاده به عنوان آذوقه‌ی همراه سرباز، مصرف آن در همنشینی‌ها و دور هم جمع شدن‌ها از دیگر کاربردهای این شیرینی محلی است.

به گفته‌ی سپهر، «بژی» با این شکل و شیوه‌ی پخت در هیچ استان دیگری از کشور وجود ندارد و مختص کرمانشاه است.

وی با اشاره به شیوه‌ی پخت بژی هم یادآور شد: بخش عمده‌ی روش پخت آن بستگی به فردی دارد که آن را می‌پزد، اما مواد اصلی تشکیل‌دهنده‌ی آن آرد گندم یا ذرت، شیر، شکر و برخی گیاهان خشک مثل رازیانه و ازبویه است.