چندی پیش زبیگنیو برژینسکی مشاور امنیت ملی آمریکا در دوران ریاست جمهوری کارتر و از مطرح ترین استراتژیستهای سیاست خارجی آمریکا از ادعاهای هسته ای آمریکا علیه ایران تحت عنوان " حقه بازی هسته ای" یاد کرد.
به گزارش پایگاه 598، «رسالت» در سرمقاله امروز خود نوشت، دور اخیر مذاکرات هسته ای ژنو به پایان
رسید، مذاکراتی که درست پس از مانور تبلیغاتی و رسانه ای جان کری آغاز شد.
اظهارات وزیر امور خارجه ایالات متحده آمریکا در آستانه برگزاری مذاکرات
دوجانبه با وزیر امور خارجه کشورمان در ژنو، بار دیگر پرده از چهره و ماهیت
واقعی کاخ سفید در مذاکرات هسته ای ایران و اعضای ۱+۵ برداشت.
اظهارات جان کری تلفیقی از "تهدید" و "دروغ" بود. ترکیبی که معمولا وزرای امور خارجه ایالات متحده از هنری کیسینجر گرفته تا هیلاری کلینتون علاقه وافری نسبت به استفاده از آن در ادبیات رسانه ای و بین المللی خود دارند.
جان کری در آستانه برگزاری مذاکرات اخیر از قول اوباما تهدید کرده است که آمریکا در صورت " عدم آمادگی ایران برای توافق"! حاضر است میز مذاکرات را ترک کند! همچنین کری حضور ارنست مونیز وزیر انرژی آمریکا را نشاندهنده دشواری مذاکرات در بعد فنی دانسته است.
در عین حال جان کری از موضع واحد اعضای ۱+۵ ( آمریکا، تروئیکای اروپایی، چین و روسیه) در قبال ایران سخن گفته و در عین حال از وجود شکاف‌های قابل توجه در مذاکرات هسته ای سخن به میان آورده است.
در نهایت نیز کری دوباره تاکید کرده است که دولت متبوعش ابدا تمایلی نسبت به تمدید مذاکرات هسته ای برای بار دیگر ندارد!
در خصوص اظهارات وزیر امور خارجه ایالات متحده آمریکا لازم است ۵ نکته را مدنظر قرار دهیم:
۱- کلیت اظهارات سلبی و تهدید آمیز جان کری در آستانه برگزاری مذاکرات اخیر ژنو و لحن طلبکارانه وی در قبال جمهوری اسلامی ایران،از یک سو با هدف " مصرف داخلی در آمریکا و سرزمینهای اشغالی" و از سوی دیگر با هدف " گاردگیری بسته در مقابل ایران" صورت گرفت.
در حوزه مسائل داخلی آمریکا ، دولت این کشور در صدد اثبات سختگیری هسته ای خود در مقابل جمهوریخواهان مجلس نمایندگان و سنا و همچنین ارسال سیگنال‌های اطمینان بخش به لابی های تندروی صهیونیستی ( در داخل و خارج از سرزمینهای اشغالی) و همچنین "اعراب وحشتزده از تحولات خاورمیانه" است.
با این حال بخش دیگری از این موضع گیری نیز به گارد گیری بسته آمریکا در مقابل ایران ( در مذاکرات هسته ای ) مربوط می شود.
نباید فراموش کرد که ایالات متحده به طور مشخص و علنی سه بار در مذاکرات وین ۶ ،مسقط و وین ۸ نیز این گارد گیری بسته را امتحان کرد و البته به جایی نیز نرسید!
از سوی دیگر، با توجه به طرح ادعاهای کاذب و دروغین از سوی ایالات متحده در خصوص فعالیتهای هسته ای صلح آمیز کشورمان ، آن هم با استناد به گزارشهای ساختگی افرادی معلوم الحال مانند " دیوید آلبرایت" و " اولی هاینونن" اساسا واشنگتن حق اتخاذ چنین گارد بسته ای در مقابل ایران را ندارد.
چندی پیش زبیگنیو برژینسکی مشاور امنیت ملی آمریکا در دوران ریاست جمهوری کارتر و از مطرح ترین استراتژیستهای سیاست خارجی آمریکا از ادعاهای هسته ای آمریکا علیه ایران تحت عنوان " حقه بازی هسته ای" یاد کرد.
آیا کری علاقه ای نسبت به مرور اظهارات برژینسکی در این خصوص دارد ؟!
۲- جان کری به گونه ای سخن گفته است که گویا تاکنون ایالات متحده آمریکا با آغوشی باز و سخاوتمندانه! آماده توافق با ایران بوده و تاکنون نیز بیش از حد پای میز مذاکرات به پای تصمیم نهایی ایران نشسته است!
این وارونه نمایی وزیر امور خارجه آمریکا نماد و مصداقی عینی دال بر اعتماد ناپذیر بودن آمریکا در ماراتنهای دیپلماتیک در نظام بین الملل است.
گویا کری فراموش کرده است که چه کسی مذاکرات وین ۸ ( مذاکرات آذرماه سال ۱۳۹۳ که به تمدید دوباره توافقنامه ژنو منجر شد ) را در روزهای پایانی به شکست کشاند!
روایت دکتر علی اکبر ولایتی در خصوص مذاکرات وین ۸ خود نشان دهنده همه ماجراست:
" اشتاین مایر وزیر خارجه آلمان در ساعت ۱۳:۵۰ روز یک‌شنبه
( ۲ آذرماه ) گفت بیایید توافقاتی که به آن رسیده اید را مکتوب کنید.
اما ساعت ۱۴:۳۰ آقای کری آمد و به یکباره برای همه تعیین تکلیف کرد و اعلام داشت این مذاکرات تا هفت ماه دیگر تمدید شود. همه متعجب شدند و هنوز هم کسی نمی داند چرا این اتفاق افتاده است.
ولی من برای شما می گویم، به دلیل اینکه بنای آمریکایی ها بر این نیست که آنطور که حق است عمل کنند و آنچه می گویند با آنچه عمل می کنند متفاوت است."
بدون شک جان کری باید زمانی که در هواپیمای اختصاصی سعود الفیصل وزیر امورخارجه عربستان سعودی در فرودگاه وین با او خلوت کرده و مسحور و مست بوی نفت اعراب شده بود، فکر فرا رسیدن چنین لحظاتی را می کرد.
تاکنون بارها عنوان شده است که حتی اگر کنگره ایالات متحده آمریکا با قاطعیت آرا تحریهای تازه‌ای علیه ایران وضع کند، اوباما و جان کری به دلیل کارشکنی علنی خود در مذاکرات مسقط و وین ۸ مقصر واقعی و اصلی ماجرا قلمداد می شوند.
۳- جان کری ادعا کرده است که حضور ارنست مونیز وزیر انرژی آمریکا نشاندهنده دشواری مذاکرات در بعد فنی بود.
به نظرمی رسد وزیر امور خارجه آمریکا به اندازه ای مشغول چینش صغری و کبرای بازی تبلیغاتی خود علیه ایران بوده که متوجه اظهارات کمتر از دو هفته قبل اوباما در خصوص " مسائل فنی در مذاکرات" نشده است!
اوباما در تاریخ ۲۱ بهمن امسال در خصوص مذاکرات هسته ای عنوان کرده بود :
" ما هم اکنون می دانیم که در مذاکرات هسته ای با ایران، مسائل دیگر فنی نیستند. مسئله هم اکنون این است که آیا ایران اراده سیاسی و تمایل به دست یابی به توافق هسته ای را دارد یا خیر؟"
در اینجا اساسا اهمیتی ندارد که از میان اوباما و کری کدام یک راست می گویند، اما مهم این است که در خوشبینانه ترین حالت ممکن یکی از آنها " دروغ " می گوید!
مگر ابعاد فنی برنامه هسته ای ایران بارها برای طرف مقابل( آمریکا و اعضای ۱+۵) و در جریان حدود یکسال و نیم مذاکرات فشرده و سخت و کارشناسی تبیین نشده است؟
از سوی دیگر، حضور دکتر علی اکبر صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی کشورمان در مذاکرات هسته ای ژنو و در کنار تیم مذاکره کننده هسته ای زحمتکش کشورمان قوت قلبی برای دیپلماتهای ایرانی و ملت ما و مجالی مناسب برای " اتمام حجت کامل" ایران در ابعاد فنی مربوط به مذاکرات هسته ای با طرف مقابل بود.
در اینجا صرفا " اعلام مواضع فنی" موضوعیت نداشته و " اتمام حجت " و " جمع بندی کل مباحث و موضوعات اختلافی " مدنظر قرار گرفته است.
۴- کری در یک دروغ پردازی آشکار دیگر ، از موضع واحد اعضای ۱+۵ در قبال برنامه هسته ای ایران سخن به میان آورده است، دروغی که وزیر امور خارجه آمریکا خود نیز در خلوت به آن می خندد!
از زمانی که لوران فابیوس وزیر امور خارجه فرانسه یکبار در جریان امضای توافقنامه موقت ژنو و در عالم توهم خود ژست ناپلئون بناپارت و ژنرال دوگل را به خود گرفت و مانع از امضای توافقنامه شد، تا برگزاری مذاکرات آذرماه امسال در شهر وین ، هیچ گاه اعضای ۱+۵ موضع یکسان و واحدی در قبال پرونده هسته ای کشورمان نداشته اند.
تیم مذاکره کننده هسته ای کشورمان بارها از اعضای ۱+۵ خواسته است تا با موضعی مشخص، شفاف و واحد پای میز مذاکره حضور پیدا کنند و با طرح مسائل متناقض و خواسته های متضاد موجبات فرسایش مذاکرات هسته ای را فراهم نکنند.
با این حال اعضای ۱+۵ هر یک تحت تاثیر دغدغه های منطقه ای و فرامنطقه ای خود از جمله معاملات کلان تسلیحاتی با کشورهای دیکتاتور عربی و تاثیر پذیری از لابی های صهیونیستی و تلاش برای امتیازگیری از ایران، در هر دور از مذاکرات هسته ای با یک چهره و ماسک به میدان آمدند.
اکثر بازیگران هسته ای یک روز در کسوت کشوری " فعال" و روز دیگر در کسوت کشوری " منفعل" پای میز مذاکرات حاضر شدند. روند سینوسی مذاکرات هسته ای معلول همین رفتارهای پارادوکسیکال است.
۵- جان کری مدعی شده است که کشورش تمایلی نسبت به تمدید مذاکرات هسته ای ندارد و در صورت عدم آمادگی ایران برای توافق ، میز مذاکرات را ترک خواهد کرد.
بدون شک جان کری خود نیز به خوبی می داند که تا کنون چه اقدامات سلبی و بازدارنده ای توسط وی و دولت متبوعش در مذاکرات هسته ای صورت گرفته است!
در یکی از تازه ترین این موارد، دولت آمریکا ضرب الاجل رسمی ماه ژوئن ( تیرماه سال ۱۳۹۴) را که در پایان مذاکرات آذر ماه مورد توافق طرفین قرار گرفته است را به ضرب الاجل ماه مارس( اسفندماه) تبدیل نموده و طرف حساب خود را به جای جامعه جهانی، سناتورهای کنگره آمریکا می داند!
بدون شک اگر بنا به هر دلیلی آمریکا نخواهد یا نتواند تا قبل از پایان ماه ژوئن میز مذاکرات را ترک کند، به دلیل ترک پیش از موعد میز مذاکرات مسئول شکست آن خواهد بود.
البته در وضعیت فعلی نیز آمریکا توافقنامه آذرماه امسال را نقض کرده است.
در بیانیه پایانی قرائت شده از سوی محمد جواد ظریف و کاترین اشتون هرگز سخنی از " ضرب الاجل ماه مارس" به میان نیامده بود.
در چنین شرایطی اوباما و کری چاره ای جز پذیرش مسئولیت خود در ایجاد شرایط پیچیده فعلی نخواهند داشت.
چنانچه اعضای تیم مذاکره کننده هسته ای کشورمان در واکنش به اظهارات کری عنوان کرده‌اند،درخواست مذاکرات هسته ای از سوی ایالات متحده صورت گرفته و در صورتی که منافع و خواسته های کشور مان در مذاکرات تامین نشود، لحظه ای درنگ پای میز مذاکره جایز نیست.
اظهارات جان کری تلفیقی از "تهدید" و "دروغ" بود. ترکیبی که معمولا وزرای امور خارجه ایالات متحده از هنری کیسینجر گرفته تا هیلاری کلینتون علاقه وافری نسبت به استفاده از آن در ادبیات رسانه ای و بین المللی خود دارند.
جان کری در آستانه برگزاری مذاکرات اخیر از قول اوباما تهدید کرده است که آمریکا در صورت " عدم آمادگی ایران برای توافق"! حاضر است میز مذاکرات را ترک کند! همچنین کری حضور ارنست مونیز وزیر انرژی آمریکا را نشاندهنده دشواری مذاکرات در بعد فنی دانسته است.
در عین حال جان کری از موضع واحد اعضای ۱+۵ ( آمریکا، تروئیکای اروپایی، چین و روسیه) در قبال ایران سخن گفته و در عین حال از وجود شکاف‌های قابل توجه در مذاکرات هسته ای سخن به میان آورده است.
در نهایت نیز کری دوباره تاکید کرده است که دولت متبوعش ابدا تمایلی نسبت به تمدید مذاکرات هسته ای برای بار دیگر ندارد!
در خصوص اظهارات وزیر امور خارجه ایالات متحده آمریکا لازم است ۵ نکته را مدنظر قرار دهیم:
۱- کلیت اظهارات سلبی و تهدید آمیز جان کری در آستانه برگزاری مذاکرات اخیر ژنو و لحن طلبکارانه وی در قبال جمهوری اسلامی ایران،از یک سو با هدف " مصرف داخلی در آمریکا و سرزمینهای اشغالی" و از سوی دیگر با هدف " گاردگیری بسته در مقابل ایران" صورت گرفت.
در حوزه مسائل داخلی آمریکا ، دولت این کشور در صدد اثبات سختگیری هسته ای خود در مقابل جمهوریخواهان مجلس نمایندگان و سنا و همچنین ارسال سیگنال‌های اطمینان بخش به لابی های تندروی صهیونیستی ( در داخل و خارج از سرزمینهای اشغالی) و همچنین "اعراب وحشتزده از تحولات خاورمیانه" است.
با این حال بخش دیگری از این موضع گیری نیز به گارد گیری بسته آمریکا در مقابل ایران ( در مذاکرات هسته ای ) مربوط می شود.
نباید فراموش کرد که ایالات متحده به طور مشخص و علنی سه بار در مذاکرات وین ۶ ،مسقط و وین ۸ نیز این گارد گیری بسته را امتحان کرد و البته به جایی نیز نرسید!
از سوی دیگر، با توجه به طرح ادعاهای کاذب و دروغین از سوی ایالات متحده در خصوص فعالیتهای هسته ای صلح آمیز کشورمان ، آن هم با استناد به گزارشهای ساختگی افرادی معلوم الحال مانند " دیوید آلبرایت" و " اولی هاینونن" اساسا واشنگتن حق اتخاذ چنین گارد بسته ای در مقابل ایران را ندارد.
چندی پیش زبیگنیو برژینسکی مشاور امنیت ملی آمریکا در دوران ریاست جمهوری کارتر و از مطرح ترین استراتژیستهای سیاست خارجی آمریکا از ادعاهای هسته ای آمریکا علیه ایران تحت عنوان " حقه بازی هسته ای" یاد کرد.
آیا کری علاقه ای نسبت به مرور اظهارات برژینسکی در این خصوص دارد ؟!
۲- جان کری به گونه ای سخن گفته است که گویا تاکنون ایالات متحده آمریکا با آغوشی باز و سخاوتمندانه! آماده توافق با ایران بوده و تاکنون نیز بیش از حد پای میز مذاکرات به پای تصمیم نهایی ایران نشسته است!
این وارونه نمایی وزیر امور خارجه آمریکا نماد و مصداقی عینی دال بر اعتماد ناپذیر بودن آمریکا در ماراتنهای دیپلماتیک در نظام بین الملل است.
گویا کری فراموش کرده است که چه کسی مذاکرات وین ۸ ( مذاکرات آذرماه سال ۱۳۹۳ که به تمدید دوباره توافقنامه ژنو منجر شد ) را در روزهای پایانی به شکست کشاند!
روایت دکتر علی اکبر ولایتی در خصوص مذاکرات وین ۸ خود نشان دهنده همه ماجراست:
" اشتاین مایر وزیر خارجه آلمان در ساعت ۱۳:۵۰ روز یک‌شنبه
( ۲ آذرماه ) گفت بیایید توافقاتی که به آن رسیده اید را مکتوب کنید.
اما ساعت ۱۴:۳۰ آقای کری آمد و به یکباره برای همه تعیین تکلیف کرد و اعلام داشت این مذاکرات تا هفت ماه دیگر تمدید شود. همه متعجب شدند و هنوز هم کسی نمی داند چرا این اتفاق افتاده است.
ولی من برای شما می گویم، به دلیل اینکه بنای آمریکایی ها بر این نیست که آنطور که حق است عمل کنند و آنچه می گویند با آنچه عمل می کنند متفاوت است."
بدون شک جان کری باید زمانی که در هواپیمای اختصاصی سعود الفیصل وزیر امورخارجه عربستان سعودی در فرودگاه وین با او خلوت کرده و مسحور و مست بوی نفت اعراب شده بود، فکر فرا رسیدن چنین لحظاتی را می کرد.
تاکنون بارها عنوان شده است که حتی اگر کنگره ایالات متحده آمریکا با قاطعیت آرا تحریهای تازه‌ای علیه ایران وضع کند، اوباما و جان کری به دلیل کارشکنی علنی خود در مذاکرات مسقط و وین ۸ مقصر واقعی و اصلی ماجرا قلمداد می شوند.
۳- جان کری ادعا کرده است که حضور ارنست مونیز وزیر انرژی آمریکا نشاندهنده دشواری مذاکرات در بعد فنی بود.
به نظرمی رسد وزیر امور خارجه آمریکا به اندازه ای مشغول چینش صغری و کبرای بازی تبلیغاتی خود علیه ایران بوده که متوجه اظهارات کمتر از دو هفته قبل اوباما در خصوص " مسائل فنی در مذاکرات" نشده است!
اوباما در تاریخ ۲۱ بهمن امسال در خصوص مذاکرات هسته ای عنوان کرده بود :
" ما هم اکنون می دانیم که در مذاکرات هسته ای با ایران، مسائل دیگر فنی نیستند. مسئله هم اکنون این است که آیا ایران اراده سیاسی و تمایل به دست یابی به توافق هسته ای را دارد یا خیر؟"
در اینجا اساسا اهمیتی ندارد که از میان اوباما و کری کدام یک راست می گویند، اما مهم این است که در خوشبینانه ترین حالت ممکن یکی از آنها " دروغ " می گوید!
مگر ابعاد فنی برنامه هسته ای ایران بارها برای طرف مقابل( آمریکا و اعضای ۱+۵) و در جریان حدود یکسال و نیم مذاکرات فشرده و سخت و کارشناسی تبیین نشده است؟
از سوی دیگر، حضور دکتر علی اکبر صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی کشورمان در مذاکرات هسته ای ژنو و در کنار تیم مذاکره کننده هسته ای زحمتکش کشورمان قوت قلبی برای دیپلماتهای ایرانی و ملت ما و مجالی مناسب برای " اتمام حجت کامل" ایران در ابعاد فنی مربوط به مذاکرات هسته ای با طرف مقابل بود.
در اینجا صرفا " اعلام مواضع فنی" موضوعیت نداشته و " اتمام حجت " و " جمع بندی کل مباحث و موضوعات اختلافی " مدنظر قرار گرفته است.
۴- کری در یک دروغ پردازی آشکار دیگر ، از موضع واحد اعضای ۱+۵ در قبال برنامه هسته ای ایران سخن به میان آورده است، دروغی که وزیر امور خارجه آمریکا خود نیز در خلوت به آن می خندد!
از زمانی که لوران فابیوس وزیر امور خارجه فرانسه یکبار در جریان امضای توافقنامه موقت ژنو و در عالم توهم خود ژست ناپلئون بناپارت و ژنرال دوگل را به خود گرفت و مانع از امضای توافقنامه شد، تا برگزاری مذاکرات آذرماه امسال در شهر وین ، هیچ گاه اعضای ۱+۵ موضع یکسان و واحدی در قبال پرونده هسته ای کشورمان نداشته اند.
تیم مذاکره کننده هسته ای کشورمان بارها از اعضای ۱+۵ خواسته است تا با موضعی مشخص، شفاف و واحد پای میز مذاکره حضور پیدا کنند و با طرح مسائل متناقض و خواسته های متضاد موجبات فرسایش مذاکرات هسته ای را فراهم نکنند.
با این حال اعضای ۱+۵ هر یک تحت تاثیر دغدغه های منطقه ای و فرامنطقه ای خود از جمله معاملات کلان تسلیحاتی با کشورهای دیکتاتور عربی و تاثیر پذیری از لابی های صهیونیستی و تلاش برای امتیازگیری از ایران، در هر دور از مذاکرات هسته ای با یک چهره و ماسک به میدان آمدند.
اکثر بازیگران هسته ای یک روز در کسوت کشوری " فعال" و روز دیگر در کسوت کشوری " منفعل" پای میز مذاکرات حاضر شدند. روند سینوسی مذاکرات هسته ای معلول همین رفتارهای پارادوکسیکال است.
۵- جان کری مدعی شده است که کشورش تمایلی نسبت به تمدید مذاکرات هسته ای ندارد و در صورت عدم آمادگی ایران برای توافق ، میز مذاکرات را ترک خواهد کرد.
بدون شک جان کری خود نیز به خوبی می داند که تا کنون چه اقدامات سلبی و بازدارنده ای توسط وی و دولت متبوعش در مذاکرات هسته ای صورت گرفته است!
در یکی از تازه ترین این موارد، دولت آمریکا ضرب الاجل رسمی ماه ژوئن ( تیرماه سال ۱۳۹۴) را که در پایان مذاکرات آذر ماه مورد توافق طرفین قرار گرفته است را به ضرب الاجل ماه مارس( اسفندماه) تبدیل نموده و طرف حساب خود را به جای جامعه جهانی، سناتورهای کنگره آمریکا می داند!
بدون شک اگر بنا به هر دلیلی آمریکا نخواهد یا نتواند تا قبل از پایان ماه ژوئن میز مذاکرات را ترک کند، به دلیل ترک پیش از موعد میز مذاکرات مسئول شکست آن خواهد بود.
البته در وضعیت فعلی نیز آمریکا توافقنامه آذرماه امسال را نقض کرده است.
در بیانیه پایانی قرائت شده از سوی محمد جواد ظریف و کاترین اشتون هرگز سخنی از " ضرب الاجل ماه مارس" به میان نیامده بود.
در چنین شرایطی اوباما و کری چاره ای جز پذیرش مسئولیت خود در ایجاد شرایط پیچیده فعلی نخواهند داشت.
چنانچه اعضای تیم مذاکره کننده هسته ای کشورمان در واکنش به اظهارات کری عنوان کرده‌اند،درخواست مذاکرات هسته ای از سوی ایالات متحده صورت گرفته و در صورتی که منافع و خواسته های کشور مان در مذاکرات تامین نشود، لحظه ای درنگ پای میز مذاکره جایز نیست.
اخبار ویژه
در جریان بازدید از نمایشگاه کتاب مطرح شد
رهبر انقلاب پس از انداختن رای به صندوق:
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
پربحث ترین عناوین
