ماجراي شعارهاي ضدايراني، اتهام به داورزني و تعهد به پليس

بعد از انتشار صورتجلسه اتفاقات پايان بازي فينال ليگ واليبال پيکان و شهرداري اروميه در خبرآنلاين، مدير تيم واليبال شهرداري اروميه درباره اين دستنوشته و امضايش توضيحاتي داشت. احد يوسفي که به خاطر اتفاقات اين بازي به کمک نمايندگان مردم شهرش وزير ورزش و رئيس فدراسيون واليبال را به چالش کشاند، درباره اين سند متناقض با حرف‌هاي اين روزهاي باشگاهش مي‌گويد: «قبل از امضاي اين صورتجلسه اتفاقي افتاد که بايد آن را امضا مي‌کرديم. دو نفر از هواداران ما را بيرون از مجموعه آزادي گرفته بودند. ما متوجه شديم، چون آخرين روز کاري سال 93 بود، نمي‌خواستيم آنها در بازداشت بمانند. همکاران ما تا ساعت 10 شب پيگير بودند. در نهايت مشخص شد آنها در بازداشتگاه يگان ويژه هستند. من با آقاي عرب‌سرخي فرمانده يگان ويژه حرف زدم و گفتم اصلاً به اين بچه‌ها نمي‌خورد که از اين کارها بکنند. نه قيافه‌شان به اين حرف‌ها مي‌خورد و نه هيکل‌شان. به ما گفتند حالا مي‌خواهيد چه کار کنيد؟ گفتيم خانواده‌هاي آنها نگران هستند و آخرين روز کاري سال 93 است. از آن به بعد هم تعطيلات عيد است. گفتند آقا ما صورت بنويسيم، ما هم قبول کرديم. تمام اتوبوس‌ها منتظر اين دو نفر بودند. من حتي نخواندم و امضا کردم.»

نه مطمئناً که اين اتفاق نمي‌افتاد. به خاطر اينکه جلسه‌اي در برگه‌اي معمولي نوشته شده و من به دوستان يگان ويژه اعتماد کردم. به‌ هر ‌حال من در آن شرايط بايد بهترين تصميم مديريتي را مي‌گرفتم. من در قبال جمعيتي که برده بودم، مسئوليت داشتم.

آن صحبت يک هوادار و شهروند اروميه است. يک شعار فردي را که نبايد به جمع نسبت داد. اتفاقاً موفقيت سعيد معروف در روسيه باعث افتخار همه مردم شهرش است.

يک يا چند نفر. اين يک شعار کلي نبود.

بله اما اين هواداران ما نبودند. چند تا بچه که اصلاً آذري هم بلد نبودند، شعار مي‌دادند. اصلاً آن حرف‌ها ارتباطي به هواداران ما نداشت. يکسري ليدر از تيم‌هاي کاله و متين آورده بودند، 200 تا هوادار هم بودند که همه سن و سال کمي داشتند. آنها اين شعارها را دادند.

ما اين کار را نکرديم چون خودمان را از بدنه ورزش مي‌دانيم. ما به خود فدراسيون و بعد به وزارت ورزش گفتيم و پيگيريم اما وقتي اين اتفاقات افتاد، نمايندگان مردم هم به خاطر هواداران ورزش در شهر، وظيفه‌شان دانستند که مسئله را پيگيري کنند. نمي‌توانيم از آنها بخواهيم که پيگير حق مردم شهرشان نباشند.

منتشر کردم چون شب بازي برايم پيامک زد و بابت رفتار نيروي انتظامي عذرخواهي کرد اما فردايش در تلويزيون عليه ما مصاحبه کرد و همه گناه‌ها را گردن ما انداخت. به نظرم کار بدي نبود.

ما اگر طرفداران‌مان را نمي‌آورديم که سالن خالي مي‌ماند. ما براي اين هيجان عمومي سالي بين 5 تا 8 ميليارد در واليبال هزينه مي‌کنيم. بايد ليگ طرفدار داشته باشد. من هوادارانم را سوار اتوبوس کردم و مسئوليتش را هم پذيرفتم. آنها بيمه بودند، آمدند و برگشتند. چاره ديگري نداشتيم. من نمي‌توانم بگويم که آقاي حضرت‌پور تصميمي براي شرکت در انتخابات دارند يا نه، چون آن تصميم شخصي است و من در جريانش نيستم، ولي ما براي واليبال و هيجانش تيمداري کرديم. سال بعد که ديگر مجلسي هم در کار نباشد، همين‌ طور تيمداري مي‌کنيم و هزينه مي‌پردازيم چون دنبال اين خواست مردمي در شهر و استان‌مان هستيم.

با شما موافقم. اتفاقاً ما اصلاً دنبال اين کارها نيستيم. ما دنبال اين هستيم که مشکلات حل شود و ديگر اشتباهات تکرار نشود. ما با زبان ورزش حرف مي‌زنيم. مي‌دانيم فدراسيون واليبال موفق‌ترين فدراسيون کشور است و اين موفقيت مديون همه ارکان واليبال است. قصد تخريب نداريم اما مي‌گوييم بايد مشکلات رفع شود و ديگر شاهد اين اتفاقات نباشيم.