بی اعتنایی به هشدار صریح خداوند در قرآن، بزرگترین مهجوریت قرآن در ماه قرآن است که در ادبیات «توافق با آمریکا» در حال انجام است. یادمان نرود که قرآن کتاب سیاست و روابط بین الملل است و اگر خواندن و بر سرگرفتن آن ثوابی هم دارد، به خاطر کارایی آن است!
به غیر از رهبری و بسیاری از مردم که به دشمنی چون آمریکا و عهد و پیمان او اعتماد ندارند و بر اساس منطق قرآن کریم و وحی الهی، به توافق خوب هم خوش باور نیستند، عموم رسانه ای ها دائماً می گویند توافق می شود! توافق نمی شود! کسی نمی گوید که اصلا مساله چیز دیگری است؛ پیمان با کسانی که قران قول نقض پیمان آنان داده است و خودشان نیز صدها بار این پیشگویی قرآن را با نقض مکرر عهد و پیمان ثابت کرده اند، چه سودی دارد؟ جز بازی با قرآن و کاسبی با مذاکره برای جلب رأی برخی از مردم!
دائماً سوال می شود که: توافق می شود یا نمی شود؟ این که توافق بشود یا نشود، مساله تعیین کننده ای در تأمین منافع مشروع ما نیست؛ حتی اگر به فرض بسیار اندک، توافق خوب هم باشد، باز هم توافق با پیمان شکن، بد خواهد بود؛ چون بی شک به آن عمل نخواهد شد:
«کیفَ یکونُ لِلْمُشْرِکینَ عَهْدٌ عِندَ اللَّهِ وَ عِندَ رَسُولِهِ إِلَّا الَّذِینَ عَاهَدتُّمْ عِندَ الْمَسْجِدِ الحَرَامِ فَمَا اسْتَقَمُواْ لَکمْ فَاسْتَقِیمُواْ لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ یحِبُّ الْمُتَّقِینَ» قرآن کریم، سور برائت، آیه ۷) چگونه برای مشرکان پیمانی نزد خدا و رسول او خواهد بود مگر کسانی که پیشتر نزد مسجد الحرام با آنان پیمان بستید [و پیمان خود را محترم شمردند] تا زمانی که در برابر شما وفادار باشند، شما نیز وفاداری کنید، که خداوند پرهیزگاران را دوست دارد!
یعنی ما همه امتیازات را می دهیم و آنها تا «جایی که زورشان برسد، نه تنها هیچ امتیازی نمی دهند؛ بلکه بر ظلم و تجاوز و تحریم و … می افزایند: «کیفَ وَ إِن یظْهَرُواْ عَلَیکمْ لَا یرْقُبُواْ فِیکمْ إِلاًّ وَ لَا ذِمَّةً یرْضُونَکم بِأَفْوَاهِهِمْ وَ تَأْبی قُلُوبُهُمْ وَ أَکثَرُهُمْ فَاسِقُونَ» (قرآن، برائت، آیه۸) چگونه [پیمان مشرکان ارزش دارد]، در حالی که اگر بر شما غالب شوند، نه ملاحظه [پیمان تکوینی ] خویشاوندی با شما را میکنند، و نه پیمان [لفظی و حقوقی] را؟! شما را با زبان خود خشنود میکنند، ولی دلهای شان سر باز می زند و بیشتر آنها فرمانبردار نیستند![۱]
این سخن صریح قرآن است که: آنان با زبان شما را گول می زنند و در عمل پیمان شکنی خواهند کرد! آیا ما ایمان خود را به قرآن ثابت خواهیم کرد؟ یا بدتر از کشیش جونز که اقدام به سوزاندن قرآن کرد، به خاطر رأی احتمالی برخی از مردم، مفاهیم قرآن را می سوزانیم! قرآن کلام خداوند است، کلام خدا را بازی با رأی مردم و کاسبی با مذاکره نفروشیم! در شب قدر ایران، باید قرآن را بر سر خود بگیریم نه این که به زیر میز مذاکره بگذاریم!
————————————————
[۱]. این سخنان قرآن یک قاعده کلی درباره رابطه مشرکین با مؤمنین است و نه یک قضیه تاریخی و مربوط به یک گروه خاصی. به همین دلیل در آیه دهم همین سوره، اشاره ای به کلی بودن این قاعده دارد: «لَا يَرْقُبُونَ فی مُؤْمِنٍ إِلاًّ وَ لَا ذِمَّةً وَ أُوْلَئكَ هُمُ الْمُعْتَدُونَ» قرآن، سوره برائت، آیه ۱۰٫ این که صلح حدیبیه بسته شد، به دلیل آن بود که مسلمانان رو به قدرت حرکت می کردند، و در آینده دشمن نمی توانست عهد شکنی کند نه این که نخواهد عهد بشکند. نه الان که دولت عملاً اقتصاد مقاومتی و توان داخلی را رها کرده است و رئیس جمهورش در سخنانی دور از شأن چنین جایگاهی می گوید که خزانه ما خالی است و آب ما هم به مذاکره بسته است و از موضعی ذلیلانه سخن می گوید! هر چند این سخنان غلط، به عنوان سند رسوایی سیاسی در تاریخ ایران ثبت خواهد شد، اما در کربلا، حقیقتاً آب هم به مذاکره بسته بود و امام حسین (ع) مذاکره نکرد. البته وضعیت این زمان وضعیت شعب ابی طالب و کربلا نیست و ما در وضعیت بدر و خیبریم و قطعا اگر مقاومت کنیم، کربلا رخ نخواهد داد و وضعیت حدیبیه و فتح مکه پیش خواهد آمد. اما اگر کسانی اقتصاد مقاومتی را نادیده بگیرند و به کاسبی با مذاکره برای رأی برخی از مردم برخیزند و کربلا را درس مذاکره!! بدانند، باید مثل عبدالله بن عمر که با دست ولایت بیعت نکرد، با پای حجاج بن یوسف بیعت کنند!
به غیر از رهبری و بسیاری از مردم که به دشمنی چون آمریکا و عهد و پیمان او اعتماد ندارند و بر اساس منطق قرآن کریم و وحی الهی، به توافق خوب هم خوش باور نیستند، عموم رسانه ای ها دائماً می گویند توافق می شود! توافق نمی شود! کسی نمی گوید که اصلا مساله چیز دیگری است؛ پیمان با کسانی که قران قول نقض پیمان آنان داده است و خودشان نیز صدها بار این پیشگویی قرآن را با نقض مکرر عهد و پیمان ثابت کرده اند، چه سودی دارد؟ جز بازی با قرآن و کاسبی با مذاکره برای جلب رأی برخی از مردم!
دائماً سوال می شود که: توافق می شود یا نمی شود؟ این که توافق بشود یا نشود، مساله تعیین کننده ای در تأمین منافع مشروع ما نیست؛ حتی اگر به فرض بسیار اندک، توافق خوب هم باشد، باز هم توافق با پیمان شکن، بد خواهد بود؛ چون بی شک به آن عمل نخواهد شد:
«کیفَ یکونُ لِلْمُشْرِکینَ عَهْدٌ عِندَ اللَّهِ وَ عِندَ رَسُولِهِ إِلَّا الَّذِینَ عَاهَدتُّمْ عِندَ الْمَسْجِدِ الحَرَامِ فَمَا اسْتَقَمُواْ لَکمْ فَاسْتَقِیمُواْ لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ یحِبُّ الْمُتَّقِینَ» قرآن کریم، سور برائت، آیه ۷) چگونه برای مشرکان پیمانی نزد خدا و رسول او خواهد بود مگر کسانی که پیشتر نزد مسجد الحرام با آنان پیمان بستید [و پیمان خود را محترم شمردند] تا زمانی که در برابر شما وفادار باشند، شما نیز وفاداری کنید، که خداوند پرهیزگاران را دوست دارد!
یعنی ما همه امتیازات را می دهیم و آنها تا «جایی که زورشان برسد، نه تنها هیچ امتیازی نمی دهند؛ بلکه بر ظلم و تجاوز و تحریم و … می افزایند: «کیفَ وَ إِن یظْهَرُواْ عَلَیکمْ لَا یرْقُبُواْ فِیکمْ إِلاًّ وَ لَا ذِمَّةً یرْضُونَکم بِأَفْوَاهِهِمْ وَ تَأْبی قُلُوبُهُمْ وَ أَکثَرُهُمْ فَاسِقُونَ» (قرآن، برائت، آیه۸) چگونه [پیمان مشرکان ارزش دارد]، در حالی که اگر بر شما غالب شوند، نه ملاحظه [پیمان تکوینی ] خویشاوندی با شما را میکنند، و نه پیمان [لفظی و حقوقی] را؟! شما را با زبان خود خشنود میکنند، ولی دلهای شان سر باز می زند و بیشتر آنها فرمانبردار نیستند![۱]
این سخن صریح قرآن است که: آنان با زبان شما را گول می زنند و در عمل پیمان شکنی خواهند کرد! آیا ما ایمان خود را به قرآن ثابت خواهیم کرد؟ یا بدتر از کشیش جونز که اقدام به سوزاندن قرآن کرد، به خاطر رأی احتمالی برخی از مردم، مفاهیم قرآن را می سوزانیم! قرآن کلام خداوند است، کلام خدا را بازی با رأی مردم و کاسبی با مذاکره نفروشیم! در شب قدر ایران، باید قرآن را بر سر خود بگیریم نه این که به زیر میز مذاکره بگذاریم!
————————————————
[۱]. این سخنان قرآن یک قاعده کلی درباره رابطه مشرکین با مؤمنین است و نه یک قضیه تاریخی و مربوط به یک گروه خاصی. به همین دلیل در آیه دهم همین سوره، اشاره ای به کلی بودن این قاعده دارد: «لَا يَرْقُبُونَ فی مُؤْمِنٍ إِلاًّ وَ لَا ذِمَّةً وَ أُوْلَئكَ هُمُ الْمُعْتَدُونَ» قرآن، سوره برائت، آیه ۱۰٫ این که صلح حدیبیه بسته شد، به دلیل آن بود که مسلمانان رو به قدرت حرکت می کردند، و در آینده دشمن نمی توانست عهد شکنی کند نه این که نخواهد عهد بشکند. نه الان که دولت عملاً اقتصاد مقاومتی و توان داخلی را رها کرده است و رئیس جمهورش در سخنانی دور از شأن چنین جایگاهی می گوید که خزانه ما خالی است و آب ما هم به مذاکره بسته است و از موضعی ذلیلانه سخن می گوید! هر چند این سخنان غلط، به عنوان سند رسوایی سیاسی در تاریخ ایران ثبت خواهد شد، اما در کربلا، حقیقتاً آب هم به مذاکره بسته بود و امام حسین (ع) مذاکره نکرد. البته وضعیت این زمان وضعیت شعب ابی طالب و کربلا نیست و ما در وضعیت بدر و خیبریم و قطعا اگر مقاومت کنیم، کربلا رخ نخواهد داد و وضعیت حدیبیه و فتح مکه پیش خواهد آمد. اما اگر کسانی اقتصاد مقاومتی را نادیده بگیرند و به کاسبی با مذاکره برای رأی برخی از مردم برخیزند و کربلا را درس مذاکره!! بدانند، باید مثل عبدالله بن عمر که با دست ولایت بیعت نکرد، با پای حجاج بن یوسف بیعت کنند!
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
