امام صادق علیه السلام در حدیثی به شرح هفت گناه پرداختند که هر کدام آثار منفی و بدی روی زندگی انسانها میگذارد.
امام صادق علیه السلام می فرمایند:
الذُّنُوبُ
الَّتِی تُغَیِّرُ النِّعَمَ الْبَغْیُ وَ الذُّنُوبُ الَّتِی تُورِثُ
النَّدَمَ الْقَتْلُ وَ الَّتِی تُنْزِلُ النِّقَمَ الظُّلْمُ وَ الَّتِی
تَهْتِکُ السُّتُورَ شُرْبُ الْخَمْرِ وَ الَّتِی تَحْبِسُ الرِّزْقَ
الزِّنَا وَ الَّتِی تُعَجِّلُ الْفَنَاءَ قَطِیعَهُ الرَّحِمِ وَ الَّتِی
تَرُدُّ الدُّعَاءَ وَ تُظْلِمُ الْهَوَاءَ عُقُوقُ الْوَالِدَیْن
گناهی که نعمت ها را تغییر مى دهد، تجاوز به حقوق دیگران است.
گناهى که پشیمانى مى آورد، قتل است.
گناهى که گرفتارى ایجاد مى کند، ظلم است.
گناهى که آبرو مى بَرد، شرابخوارى است.
گناهى که جلوى روزى را مى گیرد، زناست.
گناهى که مرگ را شتاب مى بخشد، قطع رابطه با خویشان است.
گناهى که مانع استجابت دعا مى شود و زندگى را تیره و تار مى کند، نافرمانى از پدر مادر است.
منبع: علل الشرایع ج ۲، ص ۵۸۴ ، ح ۲۷