آقای آشنا! وقت کنایه زدن گذشته، یا صریح باشید یا سکوت کنید!

به گزارش سرویس سیاسی پایگاه 598، مهم‌ترین خبر 24 ساعت گذشته کشور چه بوده؟ افزایش عجیب قیمت دلار و رد کردن مرزهایی که زمانی شوخی به نظر می‌رسید. اینکه چه اتفاقی افتاد که یک‌باره و در کمتر از چند ساعت قیمت دلار نزدیک به هزار تومان افزایش پیدا کرد و پول ملی ضربه سنگینی وارد شد را هنوز کسی دقیق نمی داند و هر کسی از ظن خود در این راه گمانه‌ای می‌زند. تقربا روز گذشته خبرگزاری‌ها و شبکه‌های اجتماعی پر بود از گمانه‌زنی‌ها متفاوت و مختلفی درباره علت نوسانات عجیب بازار ارز. در این میان اما دولت به عنوان متولی بازار ارز چه کرد؟ هیچ!آنها نه توضیحی دادند، نه علت را بیان کردند و نه مردم را به آرامش دعوت کردند.

در این میان تنها حسام‌الدین آشنا دوست نزدیک رئیس‌جمهور و مشاور او بود که پا پیش گذاشت و سه اظهار نظر عجیب زیر را در فاصله چند ساعته‌ای منتشر کرد:

«ارز ارزان می شود اما نه با مماشات با محتکران جسوراسکناس و قاچاقچیان قهار اربیل و استانبول.»

«مشکل فقط چهار راه استانبول نیست؛ بخشی از مشکل 4 راهی است که به استانبول، اربیل، دوبی و ... منتهی می شود.مردم و دولت نه تسلیم بحران سازی اجتماعی دی ماه شدند و نه تسلیم بحران سازی اقتصادی، ارتباطی و اطلاعاتی اردیبهشت می شوند. ساعت پایتخت ایران هرگز به وقت شام تنظیم نخواهد شد.»

«پایتختی که بدنبال راه اندازی جنگی با واسطه و چندلایه علیه تهران است باید مراقب باشد صبوری فرزندان سلمان فارسی هم حد و حدودی دارد.»

در نگاه اول چنین به نظر می‌رسد که حسام‌الدین آشنا نه به عنوان مشاور رئیس‌جمهور در ایران که گویی در دنیایی دیگر زندگی می‌کند که احتمالا در ان می‌توان با کنار هم قراردادن کلمات با معنی ترکیبی کاملا بی‌معنی ساخت. کمی بیشتر که به جملات دقت کنید شاید این به نظر برسد که حسام‌الدین اشنا درباره مسائل شهری تهران و همچنین سریال و فیلم پایتخت و به وقت شام در حال کنایه‌زدن است. معنی خیلی دور این حرف‌ها هم احتمالا این است که آقای آشنا به لطایف‌الحیلی که احتمالا برایشان تبعاتی نداشته باشد در حال کد دادن به ما و طرفداران دولت روحانی است که نواسانات بازار ارز توطئه‌ای برای زمین زدن دولت است. اما سوال اصلی اینجاست که چرا اینقدر مبهم ور لفافه؟ 

احتمالا آقای آشنا فراموش کرده‌اند که در کجا و چه روزگاری صحبت می‌کنیم؟ تجربه بگم‌بگم‌های نافرجام گذشته در کنار توسعه ابزارهای ارتباطی این روزها برای دولت‌ها و مسئولان راهی جز شفاف‌سازی و صراحت نگذاشته است. آن هم در دولتی که خودش مدعی برخورد صریح و شفاف و رودررو با مردم است.

آن وقت در روزی که فشار به افکار عمومی برای از دست رفتن ارزش دسترنج‌شان چنان بالاست که یک توضیح واضح از علت و چرایی این اتفاقات می‌تواند آب سردی بر آتش مردم باشد تنها کسی که با مردم سخن می‌گوید کسی است که سعی می‌کند یک سری جملات مبهم و به هم پیچیده را ردیف کند.

آقای آشنا! واقعا اگر توطئه‌ای، چه داخلی و چه خارجی، برای زمین زدن دولت در میان است بهتر است شهامت داشته باشید و با صراحت بگویید. چرا که اگر بگویید حتی مخالفان و منتقدان دولت شما هم که در این بازی در حال از دست دادن اندوخته‌های مالی‌شان هستند هم همراهتان می شوند. اما اگر می‌خواهید با ^{استراتژی دهه هفتادی رسانه‌ای} پیش روید همان بهتر که سکوت پیشه کنید تا بر ابهامات موجود در فضا نیفزایید.