حضرت آیت الله جوادی آملی گفت: شهریور سال 1334 بود که خواستم از تهران به قم بیایم خدمت آقا شیخ محمد تقی آملی بزرگ رسیدم و مساله را با ایشان مطرح کردم ایشان تشویق کردند و گفتند قم جای با برکتی است، مراجع، فقها و حکمای بزرگی در آن جا مدفون هستند. کنار قبر آنها منشأ برکت است. شاگردان ارسطو هر وقت مشکل علمی داشتند می رفتند کنار قبر ارسطو بحث می کردند و مشکل برایشان حل می‌شد.
رسا، حضرت آیت الله جوادی آملی امروز در جمع علما و روحانیون حوزه علمیه به ادامه تفسیر سوره مبارکه شعراء در مسجد اعظم قم پرداخت.
این استاد تفسیر حوزه علمیه گفت: خاورمیانه بعد از حضرت نوح علیه السلام به دو خطر الحاد و شرک مبتلا شده بود. وجود مبارک حضرت ابراهیم علیه السلام بذر توحید را در خاورمیانه کاشت. آتش را پذیرفت و امواج خروشان آتش هیچ گاه باعث رعب حضرت نشد. بعد هم با دستور الهی آتش بر وی سرد و سلامت گردید. این خبری نبود که در محدوده نمرود نشین باقی بماند بلکه کل خاورمیانه را پر کرد. با این که خبر رسانی در آن زمان دشوار بود اما این خبر مهم به قدری حساس بود که در سریع ترین وقت کل خاور میانه را گرفت.
وی ادامه داد: کشورهایی که علما و دانشمندان بزرگ داشتند، توحید را حفظ کردند ولی در جاهایی که علمای بزرگ نداشتند یا اگر داشتند خیلی فعال نبودند الحاد و وثنیت باقی ماند.
خاطره ورود استاد به قم
حضرت آیت الله جوادی آملی گفت: شهریور سال 1334 بود که خواستم از تهران به قم بیایم. رفتم خدمت استادم آقا شیخ محمد تقی آملی بزرگ. کسی که مرحوم میرزای نائینی از ایشان با عبارت «صفوة المجتهدین العظام» یاد می کند. هم از شاگردان خوب مرحوم آقای قاضی بود که با مرحوم علامه طباطبایی و امثال ایشان در آن جلسات شرکت می کرد و هم از فحول شاگردان مرحوم آقا سید ابوالحسن و مرحوم آقای نائینی بود.
وی افزود: به ایشان عرض کردم عازم قم هستم تشویق کردند. عرض کردم چه بخوانم و چه کنم؟ فرمودند یک معقول و یک منقول (فقه) و یک اصول. بعد فرمود قم جای با برکتی است. تنها حوزه علمیه نیست آنجا کریمه اهل بیت علیهم السلام هست، مراجع، فقها و حکمای بزرگی در آن جا مدفون هستند. کنار قبر این ها منشأ برکت است. بعد فرمودند شاگردان ارسطو هر وقت مشکل علمی داشتند می رفتند کنار قبر ارسطو بحث می کردند و این مشکل برایشان حل می شد. آن جا (قم) بزرگان فراوانی مدفونند و کنار قبور آن ها منشأ برکت است. بعدها دیدیم که داستان مباحثه شاگردان ارسطو در کنار قبر او در کتاب قبسات مرحوم میر داماد آمده است.
شرایط معبود
این استاد عالی حوزه علمیه قم با اشاره به احتجاج حضرت ابراهیم علیه السلام با بت پرستان گفت: معبود باید کسی باشد که بتواند بشنود، شما را به خود نزدیک کند، این بت ها نمی توانند ضرر برسانند و از مجرمین انتقام بگیرند و نمی توانند دفع ضرر کنند پس معبود نیستند. حضرت می فرماید آنچه ایشان می پرستند دشمن من است. البته با توجه به این که این چوب و سنگ ها نه ضرر می‌رسانند و نه نفع، معلوم می شود که این تفکر بت پرستی است که انسان را به گمراهی می کشاند و مورد دشمنی آن حضرت قرار گرفته است.
حضرت آیت الله جوادی آملی خاطر نشان کرد: اعمالی که بت پرستان انجام می دادند و یا اگر چیزی را تکذیب می کردند مستند به اعمال پدرانشان بود یعنی نفی و اثباتشان به تقلید و هوا و هوس تکیه داشت ولی اسلام به این موضوع نظم داده و می فرماید نفی و اثبات باید به برهان تکیه کند.
خداوند است که شفا می دهد
حضرت آیت الله جوادی آملی با اشاره به آیه شریفه «و إذا مرضت فهو یشفین» گفت: اگر طبیبی درمان ما را به عهده دارد، خدا از آن طبیب و دارو به ما نزدیک تر است. اوست که در حقیقت شفا می دهد. نه این که اگر ما بخواهیم شفا پیدا کنیم نظام علّی را انکار کنیم و منکر علم شده و به طبیب مراجعه نکنیم، بلکه باید بدانیم آن که این ها را اداره می کند و مدبر است خدای سبحان است و این ها جنود الهی هستند.
وی ادامه داد: حداقل فایده ای که دعا برای بیمار دارد این است که در هنگام مراجعه به طبیب بفهمد به کدام طبیب مراجعه کند، فکر طبیب هنگام تشخیص مرض و تجویز دارو هدایت می شود، بداند به کدام داروخانه برود که داروی اشتباه یا تاریخ گذشته به او ندهد و هنگام مصرف دارو به موقع و به جا مصرف کند. کسی که با گذراندن این مراحل از بیماری صعب العلاجی شفا پیدا کرد نباید بگوید با خوردن دارو شفا پیدا کردم بلکه خداوند او را شفا داده است. در همه کارهای دیگر هم همین طور است.
این استاد تفسیر حوزه علمیه گفت: خاورمیانه بعد از حضرت نوح علیه السلام به دو خطر الحاد و شرک مبتلا شده بود. وجود مبارک حضرت ابراهیم علیه السلام بذر توحید را در خاورمیانه کاشت. آتش را پذیرفت و امواج خروشان آتش هیچ گاه باعث رعب حضرت نشد. بعد هم با دستور الهی آتش بر وی سرد و سلامت گردید. این خبری نبود که در محدوده نمرود نشین باقی بماند بلکه کل خاورمیانه را پر کرد. با این که خبر رسانی در آن زمان دشوار بود اما این خبر مهم به قدری حساس بود که در سریع ترین وقت کل خاور میانه را گرفت.
وی ادامه داد: کشورهایی که علما و دانشمندان بزرگ داشتند، توحید را حفظ کردند ولی در جاهایی که علمای بزرگ نداشتند یا اگر داشتند خیلی فعال نبودند الحاد و وثنیت باقی ماند.
خاطره ورود استاد به قم
حضرت آیت الله جوادی آملی گفت: شهریور سال 1334 بود که خواستم از تهران به قم بیایم. رفتم خدمت استادم آقا شیخ محمد تقی آملی بزرگ. کسی که مرحوم میرزای نائینی از ایشان با عبارت «صفوة المجتهدین العظام» یاد می کند. هم از شاگردان خوب مرحوم آقای قاضی بود که با مرحوم علامه طباطبایی و امثال ایشان در آن جلسات شرکت می کرد و هم از فحول شاگردان مرحوم آقا سید ابوالحسن و مرحوم آقای نائینی بود.
وی افزود: به ایشان عرض کردم عازم قم هستم تشویق کردند. عرض کردم چه بخوانم و چه کنم؟ فرمودند یک معقول و یک منقول (فقه) و یک اصول. بعد فرمود قم جای با برکتی است. تنها حوزه علمیه نیست آنجا کریمه اهل بیت علیهم السلام هست، مراجع، فقها و حکمای بزرگی در آن جا مدفون هستند. کنار قبر این ها منشأ برکت است. بعد فرمودند شاگردان ارسطو هر وقت مشکل علمی داشتند می رفتند کنار قبر ارسطو بحث می کردند و این مشکل برایشان حل می شد. آن جا (قم) بزرگان فراوانی مدفونند و کنار قبور آن ها منشأ برکت است. بعدها دیدیم که داستان مباحثه شاگردان ارسطو در کنار قبر او در کتاب قبسات مرحوم میر داماد آمده است.
شرایط معبود
این استاد عالی حوزه علمیه قم با اشاره به احتجاج حضرت ابراهیم علیه السلام با بت پرستان گفت: معبود باید کسی باشد که بتواند بشنود، شما را به خود نزدیک کند، این بت ها نمی توانند ضرر برسانند و از مجرمین انتقام بگیرند و نمی توانند دفع ضرر کنند پس معبود نیستند. حضرت می فرماید آنچه ایشان می پرستند دشمن من است. البته با توجه به این که این چوب و سنگ ها نه ضرر می‌رسانند و نه نفع، معلوم می شود که این تفکر بت پرستی است که انسان را به گمراهی می کشاند و مورد دشمنی آن حضرت قرار گرفته است.
حضرت آیت الله جوادی آملی خاطر نشان کرد: اعمالی که بت پرستان انجام می دادند و یا اگر چیزی را تکذیب می کردند مستند به اعمال پدرانشان بود یعنی نفی و اثباتشان به تقلید و هوا و هوس تکیه داشت ولی اسلام به این موضوع نظم داده و می فرماید نفی و اثبات باید به برهان تکیه کند.
خداوند است که شفا می دهد
حضرت آیت الله جوادی آملی با اشاره به آیه شریفه «و إذا مرضت فهو یشفین» گفت: اگر طبیبی درمان ما را به عهده دارد، خدا از آن طبیب و دارو به ما نزدیک تر است. اوست که در حقیقت شفا می دهد. نه این که اگر ما بخواهیم شفا پیدا کنیم نظام علّی را انکار کنیم و منکر علم شده و به طبیب مراجعه نکنیم، بلکه باید بدانیم آن که این ها را اداره می کند و مدبر است خدای سبحان است و این ها جنود الهی هستند.
وی ادامه داد: حداقل فایده ای که دعا برای بیمار دارد این است که در هنگام مراجعه به طبیب بفهمد به کدام طبیب مراجعه کند، فکر طبیب هنگام تشخیص مرض و تجویز دارو هدایت می شود، بداند به کدام داروخانه برود که داروی اشتباه یا تاریخ گذشته به او ندهد و هنگام مصرف دارو به موقع و به جا مصرف کند. کسی که با گذراندن این مراحل از بیماری صعب العلاجی شفا پیدا کرد نباید بگوید با خوردن دارو شفا پیدا کردم بلکه خداوند او را شفا داده است. در همه کارهای دیگر هم همین طور است.
اخبار ویژه
رئیسی در قم:
زلفیگل در همایش مقام استاد در دانشگاه قم:
نظرات بینندگان
ارسال نظرات
ناشناس
۲۲:۴۷ - ۱۶ فروردين ۱۳۹۱
درد و بلایتان بخورد تو سر دشمنانتان آقا. خیلی بزرگوارید و ما همواره شما را دوست داریم.
خدا افرادی که شیشه دفتر شما را شکستند نیست و نابود بفرماید.
پاسخ خدا افرادی که شیشه دفتر شما را شکستند نیست و نابود بفرماید.
جدیدترین اخبار پربازدید ها
