یادداشت اختصاصی فرهنگ نویس بر فیلم دسته‌ی دختران/ یک روایت درست

به گزارش پایگاه خبری 598 به نقل از پایگاه خبری تحلیلی فرهنگ نویس،

فرهنگ نویس/علیرضا محمدرضایی

منیر قیدی را با ویلایی‌ها می‌شناسم. یک اثر فوق‌العاده دراماتیک که هنگام تماشای فیلم مخاطب را میخکوب می‌کند.
یک.
دسته‌ی دختران زندگی چند زن جوان  را روایت می‌کند که با شروع جنگ و حمله‌ی صدام به خرمشهر پابه‌پای مردان، شجاعانه و ایثارگرانه  به دفاعِ از خرمشهر  می‌پردازند.
داستان، داستان چندان گیرایی نیست، در تمام مدت فیلم مخاطب از خودش نمی‌پرسد که بعدش چه؟ یعنی گره اندازی‌ها آنچنان قوی نیست اما روایت، روایت درست و جذابی است و کارگردان به خوبی توانسته این قصه را روایت کند.
دو.
بازی خوب فرشته حسینی در نقش یک دختر که با همه‌ی دخترانگی و زیبایی‌اش به دفاع از خرمشهر می‌پردازد، اثر را تحسین بر انگیز تر کرده است.
اما حضورِ  نیکیِ کریمی در فیلم، اثر را کمی تحت‌الشعاع قرار داده و به ضعف کشانیده است. یک بازی فوق‌العاده سانتی‌مانتال و لهجه‌ای که گاهی از کوک در می‌رود.
سه.
کارگردان دوربین را می‌فهمد. نماهایی که می‌گیرد تقریباً درست و به جا دکوپاژ شده‌اند و این خود مهم‌ترین عاملی است که حس را به مخاطب منتقل می‌کند و اثر را به فرم می‌رساند.
چهار.
فیلم، زیست جنگی دارد یعنی حس جنگ را به مخاطب القا می‌کند و او را به همزیستی با قصه  دعوت می‌کند و از همه مهم‌تر اینکه کارگردان اتفاقاتِ جنگ را به خوبی شناخته و به نحو احسن روایت کرده است و از پسِ گرفتنِ نماهای جنگی و ساختن میزانسن به خوبی برآمده است .
با آرزوی موفقیت روز افزون برای منیر قیدی