تاملی بر تاثیر لابی های اسرائیلی بر سیاست خارجه امریکا:
واشنگتن پست چندسال پیش در گزارشی نوشته بود ضیافت ناهار سالانه آیپک (لابی صهیونیستی) در واشنگتن مورد توجه اکثریت سنا و کاخ سفید قرار گرفت. مطمئنا لابی های دیگری هم در امریکا وجود دارند اما هیچکدام آنان 51 سناتور را یک جا جمع نمی کنند! برون در ادامه می گوید لابی های اسرائیلی به منظور حساسیت زدایی از جنبه ی صهیونیستی موضوع، اصرار دارند این لابی ها را ”یهودی“ بنامند نه اسرائیلی!
سرویس بین الملل پایگاه 598 - مایکل برون، تحلیلگر امریکایی در مقاله منتشره خود در الجزیره، لابی قدرتمند اسرائیلی را بزرگترین چالش پیش روی اوباما درخصوص تعیین وزیر دفاع جدید دانست.
پیشتر رویترز در مطلبی با اشاره به لابی پشت پرده صهیونیستی که بر تصمیم گیری های دولت امریکا اثرگذاری مستقیم و انکارناپذیر دارد، اعلام کرده بود: ”به نظر می رسد اوباما با انتخاب مجدد در نوامبر 2012، صرفا مرحله اول مبارزه را پشت سر گذاشته است؛ او اکنون مبارزه جدی تری در مقابل افرادی دارد که هیچ کس آنها را انتخاب نکرده است!"
برون می نویسد:”هیچ توطئه ی پنهانی در کار نیست؛ همه چیز مانند روز روشن است: در حقیقت موضوع هم اکنون مانند موضوع مرگ و زندگی حائز اهمیت است. همین الان که ما در حال گفتگو هستیم، لابی اسرائیلی درحال فعالیت تیمی است تا از انتخاب وزیر مورد نظر اوباما جلوگیری کند."
برون معتقد است که انتخاب نشدن سوزان رایس کل ماجرا نیست. ترس صهیونیسم از انتخاب چاک هگل، سناتور با سابقه و جمهوری خواه امریکایی روز به روز ابعاد تازه تری به خود می گیرد و تلاش صهیونیسم برای جلوگیری از انتخاب وی نمود بیشتری پیدا می کند.
تاکید بر مواضع خاص هگل در موضوعات گوناگون و پرداختن به مواردی که بعضا سالهاست به فراموشی سپرده شده اند نشان از این دارد که اسرائیل نگران است کنترل دولت امریکا را از دست بدهد.
برخی مواضع هگل که در تضاد مستقیم با سیاست های خارجی صهیونیسم-پسند دولت امریکا در سالهای پیش بود بدین شرح هستند: وی یکی از اولین منتقدان جنگ با عراق و طرفدار خروج زودهنگام از افغانستان بود و هیچ گاه ازگزینه نظامی علیه ایران حمایت نکرده است. هگل خواستار تقلیل بودجه نظامی بوده و در نقل قولی، خود را سناتور امریکا می داند نه سناتور اسرائیل!
واشنگتن پست چندسال پیش در گزارشی نوشته بود ضیافت ناهار سالانه آیپک (لابی صهیونیستی) در واشنگتن مورد توجه اکثریت سنا و کاخ سفید قرار گرفت. مطمئنا لابی های دیگری هم در امریکا وجود دارند اما هیچکدام آنان 51 سناتور را یک جا جمع نمی کنند!
برون در ادامه می گوید لابی های اسرائیلی به منظور حساسیت زدایی از جنبه ی صهیونیستی موضوع، اصرار دارند این لابی ها را ”یهودی" بنامند نه اسرائیلی!
برون از سویی الیوت انگل صهیونیست را یکی از مهمترین دست نشانده های اسرائیل برای مخالفت با انتصاب هگل به عنوان وزیر دفاع می داند. انگل کسی است که به محض ورود به کنگره به حمایت از موضوع انتخاب بیت المقدس به عنوان پایتخت غیرقابل انکار اسرائیل پرداخت.
برون، الیوت انگل را نمونه واضحی از ثمرات تلاش بی وقفه لابی صهیونیستی در تاثیرگزاری بر سیاست خارجه امریکا می داند. انگل پیش از اینکه دموکرات ها قدرت را در سال 2010 از دست بدهند، رئیس کمیته فرعی کمیته امور خارجه مجلس بود. حال این سوال مطرح است که وی، با توجه به مواضع اسرائیلی خود، در آن سِمت چه فعالیتی داشته است؟
حقیقت این است که الیوت انگل در تمام آن مدت در حال جذب نیروهای متحد و طرفدار صهیونیسم هماند رز لتینن بود که هم اکنون رئیس کمیته امور خارجه است.
نکته بسیار حائز اهمیت این است که الیوت انگل با رأی یهودیان نیویورک در این کمیته مشغول به کار نشد؛ چرا که یهودیان نیویورک کمتر از 14 درصد حوزه انتخابیه وی را تشکیل می دهند. و جالب تر اینکه اکثر یهودیان امریکایی مخالف سیاست های افراط گرایانه ای هستند که انگل نماینده آنهاست. پس چه کسی وی را انتخاب کرد؟
این، مسئله ی ناشی از انتخاب افرادی است که با لابی های قدرتمندی کار می کنند که سیاست خارجه امریکا را تحت نفوذ خود دارند.
انگل جزو 81 نماینده ای بود که در مخالفت با اکثریت حزب خود، به مجلس رفته و به حمله به عراق رای دادند. بیشتر این 81 نفر ارتباطات و پیوندهای محکمی با لابی های اسرائیلی دارند. براستی آیا بدون حمایت و نفوذ لابی های اسرائیلی، کنگره حمله به عراق را تصویب می کرد؟ پاسخ واضح است.
برون، معیارمیزان نفوذ و تاثیر صهیونیسم بر سیاست خارجه و حکومت امریکا را در آینده، اول انتخاب یا عدم انتخاب هگل به سمت وزیر دفاع، و سپس گزینه حمله نظامی به ایران می داند.
پیشتر رویترز در مطلبی با اشاره به لابی پشت پرده صهیونیستی که بر تصمیم گیری های دولت امریکا اثرگذاری مستقیم و انکارناپذیر دارد، اعلام کرده بود: ”به نظر می رسد اوباما با انتخاب مجدد در نوامبر 2012، صرفا مرحله اول مبارزه را پشت سر گذاشته است؛ او اکنون مبارزه جدی تری در مقابل افرادی دارد که هیچ کس آنها را انتخاب نکرده است!"
برون می نویسد:”هیچ توطئه ی پنهانی در کار نیست؛ همه چیز مانند روز روشن است: در حقیقت موضوع هم اکنون مانند موضوع مرگ و زندگی حائز اهمیت است. همین الان که ما در حال گفتگو هستیم، لابی اسرائیلی درحال فعالیت تیمی است تا از انتخاب وزیر مورد نظر اوباما جلوگیری کند."
برون معتقد است که انتخاب نشدن سوزان رایس کل ماجرا نیست. ترس صهیونیسم از انتخاب چاک هگل، سناتور با سابقه و جمهوری خواه امریکایی روز به روز ابعاد تازه تری به خود می گیرد و تلاش صهیونیسم برای جلوگیری از انتخاب وی نمود بیشتری پیدا می کند.
تاکید بر مواضع خاص هگل در موضوعات گوناگون و پرداختن به مواردی که بعضا سالهاست به فراموشی سپرده شده اند نشان از این دارد که اسرائیل نگران است کنترل دولت امریکا را از دست بدهد.
برخی مواضع هگل که در تضاد مستقیم با سیاست های خارجی صهیونیسم-پسند دولت امریکا در سالهای پیش بود بدین شرح هستند: وی یکی از اولین منتقدان جنگ با عراق و طرفدار خروج زودهنگام از افغانستان بود و هیچ گاه ازگزینه نظامی علیه ایران حمایت نکرده است. هگل خواستار تقلیل بودجه نظامی بوده و در نقل قولی، خود را سناتور امریکا می داند نه سناتور اسرائیل!
واشنگتن پست چندسال پیش در گزارشی نوشته بود ضیافت ناهار سالانه آیپک (لابی صهیونیستی) در واشنگتن مورد توجه اکثریت سنا و کاخ سفید قرار گرفت. مطمئنا لابی های دیگری هم در امریکا وجود دارند اما هیچکدام آنان 51 سناتور را یک جا جمع نمی کنند!
برون در ادامه می گوید لابی های اسرائیلی به منظور حساسیت زدایی از جنبه ی صهیونیستی موضوع، اصرار دارند این لابی ها را ”یهودی" بنامند نه اسرائیلی!
برون از سویی الیوت انگل صهیونیست را یکی از مهمترین دست نشانده های اسرائیل برای مخالفت با انتصاب هگل به عنوان وزیر دفاع می داند. انگل کسی است که به محض ورود به کنگره به حمایت از موضوع انتخاب بیت المقدس به عنوان پایتخت غیرقابل انکار اسرائیل پرداخت.
برون، الیوت انگل را نمونه واضحی از ثمرات تلاش بی وقفه لابی صهیونیستی در تاثیرگزاری بر سیاست خارجه امریکا می داند. انگل پیش از اینکه دموکرات ها قدرت را در سال 2010 از دست بدهند، رئیس کمیته فرعی کمیته امور خارجه مجلس بود. حال این سوال مطرح است که وی، با توجه به مواضع اسرائیلی خود، در آن سِمت چه فعالیتی داشته است؟
حقیقت این است که الیوت انگل در تمام آن مدت در حال جذب نیروهای متحد و طرفدار صهیونیسم هماند رز لتینن بود که هم اکنون رئیس کمیته امور خارجه است.
نکته بسیار حائز اهمیت این است که الیوت انگل با رأی یهودیان نیویورک در این کمیته مشغول به کار نشد؛ چرا که یهودیان نیویورک کمتر از 14 درصد حوزه انتخابیه وی را تشکیل می دهند. و جالب تر اینکه اکثر یهودیان امریکایی مخالف سیاست های افراط گرایانه ای هستند که انگل نماینده آنهاست. پس چه کسی وی را انتخاب کرد؟
این، مسئله ی ناشی از انتخاب افرادی است که با لابی های قدرتمندی کار می کنند که سیاست خارجه امریکا را تحت نفوذ خود دارند.
انگل جزو 81 نماینده ای بود که در مخالفت با اکثریت حزب خود، به مجلس رفته و به حمله به عراق رای دادند. بیشتر این 81 نفر ارتباطات و پیوندهای محکمی با لابی های اسرائیلی دارند. براستی آیا بدون حمایت و نفوذ لابی های اسرائیلی، کنگره حمله به عراق را تصویب می کرد؟ پاسخ واضح است.
برون، معیارمیزان نفوذ و تاثیر صهیونیسم بر سیاست خارجه و حکومت امریکا را در آینده، اول انتخاب یا عدم انتخاب هگل به سمت وزیر دفاع، و سپس گزینه حمله نظامی به ایران می داند.
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
پربحث ترین عناوین
پر طرفدار ترین ها
