در پيِ سانسورهاي پي در پي!

به گزارش598 به نقل ازخبرگزاري دانشجو؛ سخنراني مقام معظم رهبري در پنجمين همايش بين‌المللي حمايت از انتفاضه فلسطين و خروج ايشان كه با ابراز احساسات حضار و مهمانان خارجي همراه بود، بطور مستقيم از شبكه ملي سيماي جمهوري اسلامي ايران پخش شد.

 

يكي از حاشيه‌هاي جالب توجه اين مراسم، شعرخواني خودجوشِ جوانان آلماني براي حضرت آقا بود كه تنها در چند ثانيه ابتدايي صداي «امام خامنه‎اي» آن شنيده شد و بعد جايش را به يك موسيقي آرام داد.

 

اين اولين بار نيست كه تلويزيون ايران در يك اقدام غيرحرفه‌اي اين اتفاق جالب كه تيتر خبري بسياري از خبرگزاري‌ها شده است را كنار گذاشته و موسيقي از پيش تعيين شده راجايگزين آن مي‌كند. نمازجمعه‌هاي آقا هم كه معمولا حاشيه‌هاي جالبي دارند، در اولين نوبت پخش كه همان پخش مستقيم است، معمولا به زمين چمن و به عبارتي به همان مصلاي دانشگاه ختم مي‌شود و بيشترين ابتكار كارگردانان سيما در بزرگ كردن تصوير امام جمعه به اندازه ستون‌هاي جايگاه است و حتي براي ديدن جمعيت بايد منتظر بخش‌هاي بعدي خبر و بازپخش آن بود.

 

اين اتفاق درباره‌ي رده‌هاي پايين‌تر مملكتي با آسودگي بيشتري مي‌افتد و در حالي كه قريب به سي شبكه خارجي صحبتهاي رئيس جمهور ايران در دانشگاه كلمبيا را به طور مستقيم پخش مي‌كنند، تلويزيون ايران آن را با يكي دو روز تأخير و با لحاظ سانسورهاي فراوان روي آنتن مي‌فرستد.

 

اين ترس رسانه ملي جمهوري اسلامي از پخش زنده‌ي مراسم و برنامه‌هاي سياسي در خوشبينانه‌ترين حالت به انفعال صدا و سيما بر مي‌گردد، كه در مسائل اخلاقي حالتي عكس پيدا مي‌كند.

 

شبكه‌هاي سراسري ايران در پخش زنده بازي‌هاي آسيايي گوانگجو تصاويري را نشان داد كه نه تنها تناسبي با فرهنگ اسلامي و عرف اجتماعي مردم ايران نداشت بلكه بعضا شامل تصاويري زشت و زننده از بازيكنان مسلمان و محجبه ايراني مي‌‌شد كه حتي در شأن شخصيت آن ورزشكاران هم نبود.

 

پخش و بازپخش مكرر رفتارهاي غير اخلاقي بازيكنان فوتبال كه چندان غير قابل پيش‌بيني نيست، به همراه صداهاي استاديوم كه دربازي‌هاي داخلي بعضا شامل الفاظ ركيك و در بازي‌هاي خارجي شامل صداي موسيقي و آواز زنان خواننده است _كه از بلندگوهاي استاديوم پخش مي‌شود_ نمونه‌اي ديگر از جسارت‌هاي نابجاي صدا و سيما در عرصه اخلاق است.

 

اين محافظه‌كاري در فضاي سياسي در كنار بي‌توجهي به مسائل اخلاقي و جسارتهاي نابجا در اين حوزه، نشانگر نوعي اولويت مسائل و جبهه‌گيري‌هاي سياسي و به عبارتي حفظ موقعيت سياسي مديران اين رسانه بر مسئوليت فرهنگيشان است.