بعد از فرگوسن چه بر سر شیاطین‌سرخ آمد؟!

به گزارش پایگاه 598 به نقل از تابناک ورزشی، از زمان بازنشستگی سر الکس فرگوسن در سال 2013 تغییرات بسیاری در منچستریونایتد به وجود آمده است. هواداران این باشگاه در این سال‌ها در تلاشند تا دوران پس از فرگوسن را هضم کنند و در حالیکه انتظار می‌رفت یونایتد بدون او خیلی قوی نباشد، اما هیچ‌کس پیش‌بینی نمی‌کرد در این مدت کوتاه این تیم اینقدر افت کند.
یونایتد در حال حاضر سومین مربی خود را در چهار فصل گذشته پس از جدایی فرگوسن تجربه می‌کند. دیوید مویس، لوئیس فن‌خال و ژوزه مورینیو همگی تلاش کردند تا به موفقیت مربی اسکاتلندی یونایتد برسند.
در این گزارش به 15 تغییری که منچستریونایتد پس از بازنشستگی سر الکس فرگوسن با آن مواجه شده است می‌پردازیم:
1- یونایتد قهرمان لیگ یا حتی به آن نزدیک نشده است
بزرگترین تغییر از زمان بازنشستگی فرگوسن این است که یونایتد قهرمان لیگ نشده و حتی به نزدیکی آن نیز نرسیده است. اکنون سه سال از زمانی که آنان فصل را در صدر جدول به پایان رساندند می‌گذرد، و شیاطین‌سرخ حالا هم از فتح لیگ دور به نظر می‌رسند.
2- تغییر در ذهنیت
در آن 21 فصل، یونایتدِ فرگوسن هرگز فصل را پایین‌تر از رده سوم جدول تمام نکرد و این رده سوم هم فقط سه بار اتفاق افتاد. در تمام فصل‌های دیگر آنها در دو تیم بالای جدول بودند، یکبار قهرمانی را به دلیل تفاضل گل واگذار کردند و در سه موقعیت دیگر فقط یک امتیاز کم آوردند.
رقابت برای قهرمانی حداقل انتظار از آنها بود، درحالیکه مویس و فن‌خال فصل را در رده چهارم به پایان رساندند و به خیال خود این کار قانع‌کننده بود. مورینیو نیز هنگام پیوستن به باشگاه، با کمی بهانه اظهار داشت گرفتن سهمیه لیگ قهرمانان به تنهایی به اندازه کافی خوب نیست.
مورینیو گفت: «این برای من آسان، صادقانه و واقع‌‌بینانه خواهد بود که روی سه سال گذشته و این حقیقت که ما به لیگ قهرمانان صعود نکردیم تمرکز کنم، و بگویم "بیایید کار کنیم، بیایید تلاش کنیم تا به جمع چهار تیم برتر بازگردیم، بیایید تلاش کنیم تا در لیگ اروپا خوب باشیم". اما من در این‌ها خوب نیستم، و من نمی‌خواهم اینگونه خوب باشم. من ترجیح می‌دهم بیشتر تهاجمی باشم و بیشتر تهاجمی بودن می‌گوید "ما قهرمانی می‌خواهیم".»
هنوز، جدای از آنچه که او گفته، اگر یونایتد فصل را در رده چهارم به پایان برساند و فصل بعد در لیگ قهرمانان حضور داشته باشد، به نظر یک موفقیت خواهد بود! در طول سلطنت فرگوسن، این حرف‌ها نهایت شکست بود.
3- فقدان بازیکنان باتجربه و رهبر برای تیم
فرگوسن همیشه ترکیب کاملی از بازیکنان باتجربه، داخلی، خارجی و جوان در ترکیبش داشت. بازیکنان باسابقه‌تر به دیگران کمک می‌کردند و بازیکنان چه در داخل زمین و چه در روی نیمکت راضی بودند.
پس از یک سال از بازنشستگی فرگوسن، کاپیتان نمانیا ویدیچ، کاپیتان دوم پاتریس اورا و ریو فردیناند، و همچنین اسطوره‌های باشگاه پل اسکولز و رایان گیگز دیگر بخشی از بازیکنان شیاطین‌سرخ نبودند. حالا، بازیکنان باتجربه یونایتد وین رونی و مایکل کریک هستند که هر دو بالای 30 سال دارند و در دهه آخر خود در باشگاه هستند، اگرچه این دو در انتخاب ترکیب اولیه مورینیو نیز جایی ندارند.
هنگامیکه شما دار و دسته تیم‌های فرگوسن در گذشته را می‌بینید – که چه رهبرانی در تمام زمین داشت – یونایتدِ امروز بسیار جدی با این کمبود مواجه است. آنها از بازیکنانی مثل فیل نویل، جان اوشی و دارن فلچر، که هرگز در یونایتد کاپیتان نشدند اما در باشگاه‌های بعدی خود بازوبند کاپیتانی را بر بازو بستند، استفاده می‌کردند و اینجا فقدان بازیکنان رهبر و باتجربه احساس می‌شود.
4- جذب هافبک‌ها
فرگوسن از زمان اوون هارگریوز در 2007 تا نیک پاول در 2012، هیچ هافبکی جذب نکرد. این قابل درک بود که یونایتد در مرکز زمین بسیار قوی و مهلک ظاهر شود، اما این همه ماجرا نبود: با وجود از دست دادن روی کین، یونایتد از کریک، اسکولز پا به سن گذاشته و فلچر خسته استفاده می‌کرد.
مروان فلاینی، آندر هررا، دلی بلیند، مورگان اشنایدرلین، باستیان شواینشتایگر و پل پوگبا تمام هافبک‌هایی بودند که از زمان جدایی فرگوسن توسط یونایتد خریداری شدند. این بازیکنان موفقیت چشمگیری نداشتند، اما حداقل تلاش کردند تا جای خالی کین در 2005 را پر کنند.
5- فاکتور ترس
فرگوسن یک برنده بود و تیمش اکثر اوقات برنده می‌شد. رقیبان یونایتد که برای برگزاری بازی به الدترافورد سفر می‌کردند یکی از سخت‌ترین روزهای زندگی خود را می‌گذراندند.
مارک هیوز مهاجم سابق یونایتد می‌گوید: «حتی هنگامیکه من در منچستریونایتد بازی می‌کردم، شما فکر می‌کردید تیم‌هایی دارید که در تونل شکست خورده‌اند. این کاری بود که الدترافورد با تیم‌ها و بازیکنان می‌کرد. این مورد حالا نیست.»
بازی در مقابل 75 هزار نفر باید تجربه خوبی برای بسیاری از بازیکنان لیگ جزیره باشد، بخصوص حالا که آنها زیاد نمی‌ترسند.
6- تغییرات چندگانه در پشت صحنه
همچنین گیگز، کسی که فرگوسن معتقد بود او مربی بعدی این باشگاه خواهد شد، نفر دیگری بود که درهای خروج را به او نشان دادند. مورینیو می‌خواست گیگز را پیرامون خود نگه دارد اما حاضر نبود به او پیشنهاد پست دستیار مربی، که قولش را به "روی فاریا" داده بود، بدهد.
نفراتی که در عمق باشگاه کار کرده بودند از یونایتد رفتند و حالا این تیم هزینه آن را پرداخت می‌کند.
7- حضور شبکه‌های اجتماعی
در طول حاکمیت طولانی فرگوسن در یونایتد، حضور شبکه‌های اجتماعی باشگاه خیلی کم بود. هنگامیکه در آخرین فصلی که او هدایت باشگاه را بر عهده داشت، گروه‌های لیگ قهرمانان در توئیتر یوفا اعلام شد، یونایتد تنها باشگاهی بود که توئیتر نداشت.
حساب توئیتر شیاطین‌سرخ 10 روز بعد از جایگزینی فرگوسن با مویس افتتاح شد؛ اخبار فوری باشگاه فوراً از این طریق اعلام می‌شد، و همچنین این فرصتی برای ارتباط بین هواداران و بازیکنان بود.
درحالیکه یونایتد هنوز پشت سر بعضی دیگر از حساب‌های باشگاه‌های دیگر می‌باشد، اما نقش بالاتری دارد. اعلام خرید پوگبا داغ‌ترین موضوع در این تابستان با هشتگ #Pogback بود و ویدئو آن با همکاری آدیداس توجه‌های بسیاری را به خود جلب کرد.
هنگامیکه مربی تیم یونایتد فصل گذشته توسط هواداران وستهام تحت هجوم قرار گرفت، جس لینگارد فیلمی از داخل تیم یونایتد و عکس‌العمل بازیکنان منتشر کرد. هیچکدام از این اتفاقات در زمان مربیگری فرگوسن وجود نداشت، که البته هم می‌تواند مثبت باشد و هم منفی!
8- ریخت و پاش پول
یونایتد در پنح سال پایانی فرگوسن به عنوان سرمربی 200 میلیون پوند و در چهار فصل بعد از بازنشستگی او 456 میلیون پوند هزینه کرد. اینکه عدم فعالیت یونایتد در پنجره انتقالات به دلیل خساست "مالکوم گلیزر" مالک وقت باشگاه باشد و یا به دلیل صرفه‌جویی این مربی اسکاتلندی، معلوم نیست اما با تمام احتمالات ممکن، ابن یک مقایسه بین این دو بود.
با وجود تمام انتقادات از مالکان، که اکثرشان نیز درست می‌باشد، باید این حقیقت هم گفت که تمام آنها مایل به حمایت از مویس، فن‌خال و مورینیو با صرف پول‌های هنگفت بودند. بسیاری از پول‌ها هدر شد، اگرچه این حسرت باقی ماند که چرا فرگوسن شانس صرف اینگونه هزینه‌های فراوان را پیدا نکرد. اگر او نیز این شرایط را داشت، مطمئناً می‌توانست سومین لیگ قهرمانان خود را از زمان انتصابش فتح کند.
در 27 سال به عنوان سرمربی یونایتد، تنها بازیکنان سطح بالایی که او خرید خوان سباستین ورون و روبین فن‌پرسی بود. یونایتد از آن پس خوان ماتا، آنخل دیماریا، باستین شواینشتایگر، زلاتان ابراهیموویچ و پل پوگبا را خریداری کرد. این رویکرد کهکشانی تاکنون موفقیت کمی داشته، البته مورینیو شاید بتواند این مسئله را حل کند اگر موفق به چیدن این ستاره‌ها در کنار هم باشد!
9- حضور در لیگ قهرمانان
منچستریونایتد حضوری دائمی در لیگ قهرمانان داشت. گذراندن مرحله گروهی حداقل انتظاری بود که از این تیم می‌رفت، و قابل فهم بود که رسیدن یونایتد به نیمه‌نهایی و فینال در دوران فرگوسن امری طبیعی به نظر می‌آمد.
فن‌خال در اولین فصل خود در رده چهارم جای گرفت، اما یونایتد پشت مرحله گروهی از 16-2015 ماند. در دومین فصل او، یونایتد لیگ را در رده پنجم به پایان رساند، که آنها را فقط شایسته بازی در لیگ اروپا می‌کرد. مورینیو نیز نتوانست در اولین کنفرانس خبری خود درباره این وضعیت تأسف‌بار حرف نزند. اما او شاید در این باره نگرانی ندارد. یونایتد اکنون خارج از جایگاه کسب سهمیه لیگ قهرمانان است.
10- قهرمانی در جام‌حذفی
پیش از ماه می امسال، یونایتد از سال 2004 قهرمان جام‌حذفی نشده بود، اما فن‌خال با پیروزی 2-1 برابر کریستال‌پالاس در فینال، این تیم را به جام رساند. فکر کردن به این موضوع جالب است که رونی، که در 18 سالگی به یونایتد پیوست، باید تا 30 سالگی برای بالا بردن این جام صبر می‌کرد.
شیاطین‌سرخ بین سال‌های 2004 تا 2016 ده جام دیگر بدست آورند، اما جام‌حذفی گمشده آنها بود. حالا در کنار آرسنال به تیم‌هایی تبدیل شده‌اند که بیشترین موفقیت را در این تورنمنت بدست آورده‌اند.
11- نشت اخبار رختکن
افزایش زیادی در تعداد شایعاتی که حکایت از ناراضی بودن بازیکنان از زمان خروج فرگوسن به گوش می‌رسد، وجود دارد. هر باشگاهی از نشت اطلاعاتش به رسانه‌ها توسط بازیکنان ناراضی رنج می‌برد، اما این اتفاق بسیار به ندرت زمان فرگوسن اتفاق می‌افتاد.
هنگامیکه مویس سرمربی بود، میزان نشت اخبار از رختکن در یونایتد بی‌سابقه بود. ترکیب تیم معمولاً توسط اعضای ناشناخته‌ای از ترکیب به بیرون درز می‌کرد، درحالیکه گزارشات فراوانی وجود داشت که بازیکنان از او نفرت داشتند. این دست از داستان‌ها برای هواداران یونایتد خوشایند نیست، اما این مسائل اخیراً اتفاق افتاده است.
12- بازسازی اساسی آکادمی
هنگامیکه فرگوسن هدایت یونایتد را بر عهده گرفت، او بازسازی آکادمی را یکی از اولویت‌های خود اعلام کرد، و سنتی که توسط "سر مت بازبی" بنا نهاده شده بود را ادامه داد.
این یک حرکت قابل‌توجه بود. هسته تیم یونایتدی که برنده سه‌گانه در اواخر دهه 1990 شد از بازیکنان جوانی که در آکادمی پرورش یافته بودند، تشکیل می‌شد. این باشگاه در رکوردی باورنکردنی از محصولات آکادمی خود در بیش از 3800 بازی متوالی استفاده کرد که این رکورد به تاریخ 1937 بازمی‌گردد.
البته خیلی چیزها می‌توانست تغییر کند. تیم زیر 18 سال منچسترسیتی در سال‌های اخیر فوق‌العاده کار کرده است، یونایتد برعکس اجازه داد تا آکادمی‌اش سقوط کند. "بریان مک‌لیر"، کسی که رهبری این عمل را برعهده داشت، در فوریه 2015 باشگاه را ترک کرد؛ یک سال به طول انجامید تا جایگزینی برای او انتخاب شود، و "نیکی بات" 9 ماه قبل جایگزین وی شد.
جس لینگارد، که هنگامیکه هفت سالش بود به یونایتد پیوسته بود، گل قهرمانی را در فینال جام حذفی امسال به ثمر رساند. مارکوس راشفورد، که در همان سن به باشگاه پیوست، برابر منچسترسیتی و آرسنال در اوایل امسال گلزنی کرد. حضور هر دو این بازیکن در ترکیب اصلی تیم، رضایت هواداران را در بر داشته است، و این باعث اطمینان از دیدن تأثیر "بات" در هدایت کنونی آکادمی شد: تیم زیر 18 سال یونایتد اکنون در رده دوم لیگ جای دارد، که نسبت به فصل گذشته بهبود چشمگیری داشته است. آنان فصل گذشته تیم یکی مانده به آخر شدند.
13- جایگزینی دیوید گیل با اد وودوارد
اجازه دادن به "دیوید گیل" مدیر اجرایی باشگاه برای ترک این تیم اشتباه پُر هزینه‌ای بود. درحالیکه گیل پس از جایگزینی با پیتر کنیون در 2003، موفقیت بزرگی بدست آورد، اما او خیلی در بین هواداران محبوب نبود، اگرچه در غیاب او معلوم شد او چقدر مهم بوده است.
با آوردن خوان ماتا، ابراهیموویچ و پوگبا، او زمان بیشتری خرید و به دنبال درآمدزایی در یونایتد است. شیاطین‌سرخ آماده تبدیل شدن به اولین باشگاه انگلیسی هستند در یک سال 500 میلیون پوند کسب می‌کنند، این را حجم کارهای وودوارد در خارج از زمین تأیید می‌کند.
14- بروزرسانی زمین تمرین
فن‌خال توسط بسیاری از هواداران یونایتد مثل یک دایناسور به نظر می‌رسید، اما او بخاطر بروز کردن امکانات در زمین تمرین باشگاه شایسته احترام بیشتری است.
این مرد هلندی بر تقویت یکی از زمین‌های تمرین و تبدیل آن به یکی مثل الدترافورد نظارت می‌کرد – اکنون این زمین همان عرض، طول و طول چمن را دارد – و همچنین نورافکن روی آن نصب کرد که این تیم می‌تواند در عصرها نیز بازی کند. درخت برای مقابله با شرایط باد کاشته شد و او همچنین یک دوربین HD برای ضبط تمرینات خریداری کرد.
فن‌خال حتی در برنامه‌های خود ایجاد منطقه‌ای برای گرم کردن، منطقه‌ای  برای تمرین دروازه‌بانان و هشت نرده برای امنیت بیشتر از رسانه‌ها داشت.
15- باور
هنگامیکه یونایتد در فینال لیگ قهرمانان 2008 با چلسی روبرو شد، هواداران نوشته موزاییکی "باور" را درست کردند، که آن را قبلا فقط روبروی بارسلونا در نیمه‌نهایی انجام داده بودند. یونایتد هر دو بازی خود را برنده شد، و این نمایش از هوداران ارائه دقیقی از آنچه که در آن زمان احساس می‌کردند، بود.
در 1999، باور زیادی وجود داشت و شیاطین‌سرخ با زدن گل‌های دیرهنگام و پیروزی‌های مهم توانستند با قهرمانی در لیگ قهرمانان کاری را انجام دهد که پیش از آن هیچ باشگاه انگلیسی موفق به ثبت آن نشده بودند.  این دقیقاً همان احساسی بود که در فصل 08-2007 وجود داشت، و یونایتد در روز آخر لیگ موفق به فتح آن شد و لیگ قهرمانان را نیز در پنالتی‌ها برد.
یونایتد در زمان فرگوسن بازی‌های زیادی را در دقایق آخر پیروز شد، و بازیکنان هرگز نگرش و باور مرگ و شکست نداشتند که بارزترین آن پیروزی عجیب 2-1 برابر بایرن‌مونیخ درحالیکه تا دقیقه 90 با یک گل عقب بودند، می‌باشد. از زمان بازنشستگی او، اندک اندک این باور کاسته شد. این عادت هنوز هم در بین برخی هواداران وجود دارد که یونایتد در دقایق آخر به گل خواهد رسید، اما اکثریتشان می‌دانند این یک امید واهی بیش نیست. این اتفاق مهمی است که پس از جدایی سر الکس فرگوسن افتاده است.