به گزارش سرویس سیاسی پایگاه خبری 598، این روزها اصلاحطلبان با وجود حمایتی که در انتخابات از پزشکیان داشتند، تنها بعد از یک سال مسیر خود را از دولت جدا کردهاند! این وضعیت مشابه دولت روحانی است که اصلاحطلبان پس از سال ششم و هفتم، شروع به انتقاد کردند تا از مسئولیت شکستها فاصله بگیرند. روزنامه جوان در تحلیلی اشاره کرده که "از روز رویکارآمدن پزشکیان نوشتم که او به کار اصلاحطلبان نمیآید".
واقعیت این است که اصلاحات طی انتخابات زودهنگام ۱۴۰۳ با تمام قوای رسانه ای پزشکیان را به ریاست جمهوری رساند اما حالا بانیان و حامیان وضع موجود که تا دیروز مدافع بودند اکنون با برجسته کردن ضعفهای دولت تلاش دارند خود را از پیامدها جدا کنند و از زیر بار مسئولیت بیرون بیایند.
نشانههای این عبور دیگر قابل انکار نیست. روزنامههای زنجیرهای، چون شرق، سازندگی و کانالهای اصلاحطلب طی هفتههای اخیر با ادبیات جدیدی ظاهر شدهاند! اکنون اصلاحطلبان در استراتژی جدید همه مشکلات را به گردن «کابینه غیراصلاحطلب» میاندازند!

نکته مهم اینجاست: کلاه اصلی سر کسانی رفت که به نام «وفاق»، جبهه انقلاب را به سکوت واداشتند. حالا همان اصلاحطلبانی که نقشی اساسی در روی کار آمدن پزشکیان داشتند، سوار موج نارضایتی شدهاند و جای منتقدان واقعی را اشغال کردهاند.
جالبتر اینکه برخی از چهرههای خاص جریان وفاق تازه فهمیدهاند که سکوت مطلق و ساکت کردن نیروهای انقلابی چه هزینهای داشته و حالا با تأخیر، به فکر «انتقاد مختصر» افتادهاند. رسانههای انقلابی از جمله رجانیوز، این وضعیت را «پایان ماهعسل اهل وفاق» عنوان کردهاند.
در مجموع، آنچه امروز به عنوان «عبور از پزشکیان» دیده میشود، بخشی از یک راهبرد آشناست: مرزبندی سریع با دولتی که عملکردش با وعدههای انتخاباتی همخوانی ندارد تا جریان اصلاحات بتواند در رقابتهای آینده بدون پرداخت هزینه، دوباره خود را در نقش «گزینه جایگزین» عرضه کند.
اما این بازی خطرناک است: اگر این روند تشدید شود، دولت پزشکیان نهتنها منفعلتر میشود بلکه ممکن است به سمت انزوایی مشابه سالهای پایانی دولت روحانی برود...