فلسفه و عرفان

چگونه فردی که به عدم تخصص معترف و می‌گوید بنده فقط تبیین کلام بزرگان را می‌کنم، می‌خواهد در موضع و جایگاه دفاع از فلسفه و عرفان بنشیند و به ادله و اشکالات مقابل پاسخ بگوید. مگر صرف نام بزرگان را آوردن برای اسکات و یا اقناع خصم کافی است. و اساسا مگر بزرگان مورد نظر ایشان در نظر مقابل به اندازه ذهنیت ایشان بزرگ اند که با صرف نقل اقوال ایشان و نه دفاع استدلالی ـ که مستلزم تخصص است ـ وی مجاب شود/ بسیاری از مدافعان فلسفه و عرفان از دیگران می‌خواهند که در برابر نام بزرگان خضوع کرده و سر تسلیم فرود آورند و بدون تأمل و تفکر اقوالشان را بپذیرند.

مهدی نصیری تصریح کرد: عرض ما این است که فلسفه و عرفان موجود، از دایره اسلام خارج اند. منظور ما از فلسفه، آن چیزی است که در زمان بنی امیه و بنی عباس از یونان وارد عالم اسلام شد و موسسین آن، امثال ارسطو و افلاطون هستند و سپس توسط فارابی و ابن سینا و سهروردی و ملاصدرا بسط یافت. منظور از عرفان نیز آن جریانی است که از غرب و افلوطین وارد عالم اسلام شده و توسط صوفیان اولیه ای چون حسن بصری بایزید بسطامی و ابن عربی بسط می یابد و در حکمت متعالیه با فلسفه پیوند می خورد.