غلط املایی

بهانه ی نگارشِ این مقاله، بی درمانیِ دردی است که داستانش دست به دست، در دستانِ میکرفون به دستانِ صدا و سیما می رود و می دود. از برنامه ای به برنامه ی دیگر و از دردنامه ای به دردنامه ی دیگر. دیربه دیرحتی، لحظاتی اگردر برابرِ شیشه ی تلویزیون، عمر تلف کنیم، ردخور ندارد که اغلاطِ فاحشی نبینیم یا نشنویم، حال به فراخورِ اقبال، اغلاطی که یا قلمی اند یا ادبی یا فرهنگی اند یا تاریخی یا مذهبی اند یا .... و تنها هنگامی که محقق رغبت دارد با اطمینان و علاقه به کادر شیشه ای شما خیره شود همانا زمانی است که رهبر معظم انقلاب ، به ایراد بیان پردازند.