من مادر هستم

اتفاقات اخیر در مورد آخرین فیلم فریدون جیرانی تاکنون کمتر مورد بحث دقیق سینمایی قرار گرفته و متأسفانه برنامه این هفته هفت هم علی رغم پیشرفت چشمگیر خود در اصطکاک دادن نظرات مخالف، نتوانست لایه های اصلی اختلاف را بصورت بحث سینمایی بگشاید. بحث تخصصی زیر با مسعود فراستی که توسط سرویس نقد رسانه 598 صورت گرفته است، از لایه ای ترین بحث ها شروع شده و به مبنایی ترین آنها و حتی مباحث دین شناختی می رسد. به عقیده ما این بحث در میان مباحث مطرح مورد اختلاف، تاکنون بی سابقه و بی نظیر بوده است که قسمت اول آن را از نظر می گذرانید.

وحید جلیلی پس از گذشت حدود دو سال از ممنوع التصویری خود، در دومین حضورش در تلویزیون، برای دو سال دیگر ممنوع التصویری خود را رقم زد! او که بعنوان منتقد جدی فیلم «من مادر هستم» ساخته فریدون جیرانی مهمان تلفنی برنامه هفت بود، انتقادات خود را از یک خطای فاحش حقوقی در فیلم آغاز نمود، اما با ورود غلامرضا موسوی تهیه کننده فیلم، بحثش را تا نقدهایی جدی به صدا و سیما ادامه داد و مسئولین برنامه پس از چند تذکر، مجبور به قطع تماس او شدند.

اگر مسأله این جریان واقعاً اخلاق در سینماست، چرا هیچ بیانیه و تجمعی در برابر «یک خانواده محترم» که به مراتب کثیف تر از همه فیلمهای ایرانی پس از انقلاب است صورت نمی گیرد؟ آیا پخش سریال تاثریا که در آن چادر، آلت قتاله می گردد، بیانیه و تجمع ندارد؟ آیا تمسخر ماجرای ازدواج مرجع عالیقدر تشیع، مقدس اردبیلی و حتی عدم یک عذرخواهی از طرف صدا و سیما، اعتراض ندارد؟ آیا عدم جابجایی حتی یک مدیر در صدا و سیما پس از فاجعه «یک خانواده محترم» تحصن ندارد؟

چندی پیش در نمایشگاه مطبوعات، فرصتی برای گفتگو با مجری این برنامه جناب آقای گبرلو پیدا شد و در جمع کوچکی از مسئولین فرهنگی رسانه های ارزشی، بسیاری از انتقادات و مباحث اختلافی که می بایست در این برنامه طرح گردند به ایشان منتقل شد. اگرچه این مباحث برای آقای گبرلو تازگی داشت و ایشان تصور نمی کردند حزب الله اینقدر حرف در عرصه سینما داشته باشد، اما خیلی محترمانه اشاره کردند که طرح این مباحث را به صلاح سینما نمی داند...