علی میثمی

امکان ندارد صحبت از دولت اسلامی کرد ولی نسبت به سیاست مدن اسلامی و فلسفه عمل اسلامی بی تفاوت بود. نیز این به معنای عدم تاثیر فلسفه نظری اسلام بر دولت نیست. زیرا مسلم است که جهان بینی، انسان شناسی و جامعه شناسی هر سه متوقف بر فلسفه اسلامی تعریفی پیدا میکنند که منجر به پارادایم حاکم بر دولت اسلامی خواهند شد. بر این اساس دولت اسلامی دولتیست که در عمل آنگونه سیاست کند که حکمت اسلامی اقتضا میکند و در مقام نظر نیز آنگونه برنامه ریزی کند که بیرون از پارادایم فلسفه اسلامی و جهان بینی مستخرج از آن نباشد.

اما سوالی که اینجا به شدت خودنمایی میکند این است که چرا در حکومت ولایی پایه گذاری شده بر روی خون پاک ترین بندگان خدا و مدافع توحید و عدالت و معنویت باید کار به جایی برسد که ولی فقیه به عنوان پرچمدار جبهه حقیقت؛ آنگونه مظلومانه در محاصره «آقایان تکنوکرات» دچار شود که حتی ساده ترین اوامرش – یعنی نفی اقتصاد تک محصولی – به لبخند تمسخر و انکار ایشان مواجه شود؟ زیرا حاکمیت ولایت فقیه به معنای حاکمیت ولایت الهیه تعارض ذاتی و ماهوی با حاکمیت تکنوکراتها به معنای حاکمیت ولایت اولیاء شیطان دارد.

به نظر می رسد صنعت گردشگری نیز در دهه های گذشته نظیر بسیاری ظرفیت های دیگر اقتصادی، قربانی اقتصاد تک محصولی مبتنی بر خام فروشی نفتی شده است. زیرا مسلما درآمد سرشار نفت حس استغنای کشور نسبت به درآمدهای ارزی حاصل از اقتصاد گردشگری را در دولت های مختلف دهه های اخیر برانگیخته بوده است. اما در شرایط تحریمی کنونی به جاست که نگاه دولتمردان نسبت به این صنعت تغییر کرده و قدم های موثری در راه تبدیل ایران به قطب گردشگری منطقه و جهان برداشته شود.