شکست صهیونیسم از ایران و آرژانتین

به گزارش 598 به نقل از خبرگزاری فارس، روز جمعه سنای آرژانتین با 39 رای موافق در مقابل 31 رای مخالف یادداشت تفاهم امضا شده بین وزیران امور خارجه ایران و آرژانتین را تصویب کرد. البته این توافق باید به تصویب پارلمان آن کشور نیز برسد تا شکل نهایی به خود بگیرد. این اولین سند از نوع خود است که پس از 112 سال یعنی عهدنامه مودت دو کشور در سال 1902 بین ایران و آرژانتین امضا می‌شود.

ممکن است امضای این یادداشت تفاهم در نزد افکار عمومی امری معمول و عادی جلوه کند، اما با نگاهی به فعالیت‌های رسانه‌های گروهی غربی و به ویژه رسانه‌هایی که در حوزه آمریکای لاتین فعالیت می‌کنند نشان می‌دهد که امضای این یادداشت تفاهم چه ضربه سنگینی به آمریکا و رژیم صهیونیستی در حوزه جنگ نرم وارد کرده است.

هدف اصلی توافق امضا شده بین ایران و آرژانتین تشکیل یک کمیسیون حقیقت یاب است. اما این کمیسیون به دنبال چه حقیقتی خواهد بود؟ حقیقت این است که نسبت به درستی ادعای دادستان آرژانتینی علیه کشور ما شک جدی وجود دارد.

می‌دانیم که درست چند ساعت پس از انفجار آمیا رژیم صهیونیستی و رئیس جمهور وقت آرژانتین ایران را متهم به دخالت در انفجار آمیا کردند. ایراد این اتهام در حالی بود که نه تحقیقات قضایی انجام شده بود، نه فردی دستگیر و نه کوچکترین سند یا مدرک روشنی برای ایراد اتهام به ایران ارائه شده بود. ایران همواره اصرار می‌کرد که این اتهامات واهی است و هیچ سند و مدرک قضایی مستحکمی برای ایراد اتهام به اتباع آن وجود ندارد. به ویژه اینکه طبق این تحقیقات سفیر سابق ایران در آرژانتین در انگلیس دستگیر شد و قاضی آرژانتینی نتوانست ادعای خود را ثابت کند و در دادگاه انگلیس به شکل مفتضحانه‌ای از وکلای ایرانی شکست خورد  و در پی آن این نظر بیشتر تقویت شد. به خصوص اینکه اگر کوچکترین مدرکی ارائه شده بود قاضی انگلیسی در استرداد سفیر سابق ما کوچکترین شکی به خود راه نمی‌داد.

پس از این جریان قاضی آرژانتینی و همه کسانی که که به ایران اتهام زده بودند از جمله رئیس جمهور، رئیس سازمان اطلاعات، رئیس سازمان صهیونیستی دایا، دادستان‌ها و ... به جرم اختفای واقعیت این انفجار تحت پیگرد قرار گرفتند. دولت آرژانتین در آن زمان فهمید که به بازی گرفته شده و مطمئن شد که قوه قضائیه آن تحت نفوذ خارجی قرار گرفته است. با این حال برای جلوگیری از آثار مخرب این افتضاح قضایی و با فشار سیاسی لابی‌های صهیونیست اتهامات علیه ایران پس گرفته نشد، ولی برای اینکه نشان داده شود تحقیقات تازه‌ای صورت گرفته نام متهمان تغییر کرده و به عده جدیدی از اتباع ایران اتهام وارد شد.

صهیونیست‌ها برای اینکه بتوانند کنترل خود بر این پرونده را حفظ کنند با دولت آرژانتین لابی کرده و یک دادستان صهیونیست به نام «نیسمان» را که فردی کم سواد و دشمن آشکار ایران است را به عنوان مسئول این پرونده معرفی کردند. این دادستان مجددا اتهامات قاضی مجرم قبلی را در قالب جدیدی تکرار و سال‌ها پس از وقوع این انفجار و بدون اینکه کوچکترین شواهدی از این جرم باقی مانده باشد تئوری‌های صهیونیسم و آمریکا را علیه ایران تکرار کرد. دشمنی‌های این فرد با ایران از سخنرانی‌هایی که در اسرائیل و آمریکا علیه ایران انجام داده و به کارگیری عبارات بغض آلود و تنفرآمیز در به اصطلاح کیفر خواستش علیه ایران پیداست. کاملا روشن است که هدف این دادستان چیزی جز اجرای دستورات رژیم صهیونیستی برای تخریب روابط ایران و آرژانتین نیست.

پس از این اتهامات ایران مجددا بر بی‌پایه بودن آنها اصرار ورزید، ولی دولت آرژانتین مجبور شده بود که از پرونده قضایی خود دفاع کند. در همان سال‌ها ایران اصرار می‌کرد که اگر آرژانتین از درست بودن این اتهامات اطمینان دارد یا مدرک مستحکمی ارائه کند یا اجازه دهد اشخاص بیطرفی اسناد و مدارک را بررسی و در مورد آن اعلام نظر کنند. آرژانتین در آن سال‌ها در مقابل این خواسته مقاومت می‌کرد ولی با گذاشتن شرط و شروط غیر ممکن ایران را به عدم همکاری در اجرای عدالت متهم می‌کرد. باید از اینکه اکنون دولت آرژانتین با این کار توافق کرده خوشحال بود.

طبق یادداشت تفاهم کمیسیون حقیقت یاب ابتدا اسناد و مدارک را راستی آزمایی خواهد کرد. دلیل این توافق را هم باید در سیاست‌های دولت آرژانتین جستجو کرد. به نظر می‌رسد دولت آرژانتین پس از ده‌های متمادی به این نتیجه رسیده که باید سیاست‌های خود را مستقل از فشارهای آمریکا و صهیونیسم به پیش ببرد. شاید به همین دلیل بود که رئیس جمهور و وزیر خارجه آرژانتین اعلام کردند که بیش از این اجازه نخواهند داد که این پرونده برای مطامع ژئوپلتیک سایر کشورها مورد سوء استفاده قرار گیرد. احتمالا دولت آرژانتین به این نتیجه رسیده که دنباله روی از صهیونیسم و امپریالیسم نه تنها برای آنها سودی نداشته بلکه موجب تخریب روابط آنها با سایر کشورها و افزایش روزافزون بدهی‌ها و در نتیجه افزایش دردسرهای شرکت‌های خریدار اوراق قرضه در آمریکا و رژیم صهیونیستی برای آن کشور شده است.

ایران و آرژانتین چون می‌دانستند دوستی و مذاکره آنها دشمنان زیادی دارد توانستند 2 سال مذاکرات خود را از چشم صهیونیست‌ها و لابی‌های آنان دور نگهدارند. صهیونیست‌ها به محض اطلاع از امضای این یادداشت تفاهم سفیر آرژانتین در تل آویو را فراخواندند، وزیر امور خارجه آرژانتین را خائن خواندند و از هیچ توهینی به رئیس جمهور و وزیر این کشور فروگذار نکردند. روز جمعه نیز برای اولین بار در طول تاریخ روابط دو کشور در مقابل سفارت آرژانتین در تل آویو تظاهرات خنده داری به راه انداختند. لابی‌های رژیم صهیونیستی در آرژانتین نیز تمام تلاش خود را به کار بستند تا این یادداشت تفاهم تصویب نشود. حتی آرژانتین را تهدید به به وقوع انفجار دیگری در این کشور کردند. دادستان پرونده هم که می‌داند هیچ مدرک مستحکمی ندارد احتمالا از سایرین بیشتر نگران است و به صورت مخفیانه در تحریک گروه‌های مخالف نقش بازی می‌کند.

اما چرا رژیم صهیونیستی و اعوان و انصارش از کشف حقیقت بیزارند؟ رژیم صهیونیستی و آمریکا با هرگونه توافق بین ایران و سایر کشورها مقابله می‌کنند به خصوصا اینکه این توافق در حیاط خلوت سابق آنها و با یکی از کشورهای مهم حوزه سنتی نفوذ آنها باشد. اما رژیم صهیونیستی که خود یک دروغ بزرگ است به طرز ویژه‌ای از کشف حقیقت هراس دارد. رژیمی که از بدو تاسیس خود خون پیروان مذهب یهود را وسیله تحقق منافع سیاسی و امنیتی خود کرده باید از کشف حقیقت گریزان باشد.

این اتفاقی نیست که هرگاه رژیم صهیونیستی به دنبال یک هدف سیاسی – امنیتی بزرگ است و نمی‌تواند با فشارهای معمول این هدف را تامین کند یک انفجار یا یک واقعه ترویستی علیه عده‌ای یهودی بیگناه به وقوع می‌پیوندد و بلافاصله پس از آن رژیم صهیونیستی با وقاحت تمام دشمنان خود را متهم به دست داشتن در این کار کرده و فشار خود برای به دست آوردن منافعش را دوچندان می‌کند. همه می‌دانند که انفجار آمیا پس از آن به وقوع پیوست که ایران و آرژانتین در دهه 80 میلادی توافقات هسته‌ای امضا کرده بودند و قرار بود آرژانتین به ایران در تولید سوخت هسته‌ای و نیروگاه هسته‌ای کمک کند. گرچه صهیونیست‌ها به طور موقت توانسته بودند جلوی اجرای آن توافقات را بگیرند ولی هنوز نگران بودند که این توافقات دور از چشم آنها به اجرا در آید. این انفجار باعث شد که روابط ایران و آرژانتین دچار لطمه شدیدی شود به طوری که نه تنها آن توافقات هیچگاه اجرا نشد، بلکه انجام هرگونه توافقات عادی دیگری بین دو کشور برای همیشه منتفی شد.

شاید تازه‌ترین حمله تروریستی علیه یهودیان در بلغارستان نیز به همین دلیل صورت گرفت زیرا رژیم صهیونیستی با انواع فشارها نتوانست حزب‌الله را در فهرست گروه‌های تروریستی اروپا قرار دهد، اما به محض وقوع عملیات تروریستی اخیر حزب‌الله را متهم کرد و خواسته خود را از اتحادیه اروپا جان تازه‌ای بخشید.

احتمالا رژیم صهیونیستی به این دلیل است که از کشف حقیقت توسط ایران آرژانتین و کمیسیون مستقل حقیقت یاب نگران است. کسی نمی‌داند شاید این کمیسیون موفق شود دست‌های پنهان پشت پرده این انفجار یا دروغ‌های بیست ساله صهیونیسم و نوکران آن در رابطه با این انفجار را آشکار کند.

با توجه به اینکه نهایی شدن تصمیم آرژانتین منوط به تصویب پارلمان است و تصویب سنا فقط نیمی از راه است، صهیونیست‌ها نیروی اصلی خود برای پیش نرفتن این موضوع در پارلمان آرژانتین ذخیره کرده‌اند و در حال فشار به اعضای پارلمان یا تهدید و تطمیع آنها هستند تا آنها را از تصویب این لایحه منصرف کنند. اگر آنها در کار موفق شوند حداقل فایده این خواهد بود که دولت و ملت آرژانتین پی خواهند برد که چه کسی نمی‌خواهد حقیقت این انفجار روشن شود و کدام رزیم از این ابهام تاکنون بیشترین نفع را برده است.

با توجه به اینکه این یادداشت تفاهم ضمانت‌های کافی برای تامین حقوق اتباع ما به خصوص در مواد 5،7 و 9 خود را دارد به نظر می‌رسد ما نیز باید تصویب آن را در دستور کار خود قرار دهیم تا بتوانیم حقیقت را یک بار برای همیشه در رابطه با این پرونده روشن و توطئه‌های رژیم صهیونیستی را برای جهانیان برملا کنیم.