این هنر غربی به علت «حرکات موزون» بودن رسما ممنوع است. با این حال آگهی های آن در خیابان های بالای شهر دست به دست می شود و «بالرین» های ایرانی عکس هایشان را در شبکه های اجتماعی فیس بوک و اینستاگرام دست به دست می کنند.
به گزارش پایگاه 598 به نقل از افکار، با گسترش ماهواره و البته غفلت رسانه هایی چون صدا
و سیما متاسفانه سبک زندگی غربی در ایران به طور عجیبی گسترش یافته است.
حتی سلایق درصد زیادی از ایرانی ها نیز به همان سمت سبک و سیاق غربی کشیده
شده است.
زمانی آموزش حرکات موزون مد شد و زمانی تب خوانندگی، زمانی رمالی و وقتی دیگر فال قهوه. آگهی ها و تبلیغات مختلف در سطح شهر و البته بیشتر در شمال پایتخت جابه جا می شد که صاحبانش ادعا می کردند با مبلغی ناچیز می توانند از فرد مبتدی خواننده بسازند یا رقاص!
اکنون به نظر می رسد نوبت به حرکات موزون باله رسیده است؛ حرکات موزونی که منشا آن به تمدن غربی باز می گردد. این هنر غربی به علت «حرکات موزون» بودن رسما ممنوع است. با این حال آگهی های آن در خیابان های بالای شهر دست به دست می شود و «بالرین» های ایرانی عکس هایشان را در شبکه های اجتماعی فیس بوک و اینستاگرام دست به دست می کنند. نکته جالب اینجاست حتی در فدراسیون ژیمناستیک در زیرمجموعه حرکات نمایشی نیز این هنر به عنوان زیرمجموعه این ورزش به ثبت رسیده است!
گفته می شود برخی ازباشگاه های آموزش حرکات موزون باله حتی از اوکراین مربی استخدام می کنند تا به متقاضیان ایرانی باله آموزش دهد. نکته تامل برانگیز دیگر این است که مشتریان حرکات موزون باله در تهران فقط خانم ها و دخترها نیستند بلکه اقایان نیز از مشتریان این نوع حرکات شده اند و در برخی از موارد در کلاس های پنهانی برای آقایان حرکات موزون باله با مدرس خانم تدریس می شود. البته انجمن باله ارمنستان در تهران وجود دارد که فقط مخصوص ارامنه پایتخت است.
باله به نسبت، هنر گران قیمتی هم نیست. دیگر پیدا کردن «کفش پوینت» و لباسهای مخصوص این هنر غربی اصلا کار سختی نیست و کافی است به نزدیکترین فروشگاه ورزشی سری بزنید. کفش از حدود بیست هزار تومان هست تا ۶۰۰ هزار تومان و کلاسها هم ازماهی-هشت ساعت آموزش- ۴۰ هزار تومان- تا ساعتی ۶۰ هزار تومان. البته باید بگویم چون همه چیز زیرزمینی است و استاندار و بازرسی ای وجود ندارد خیلی ها از روی فیلم های باله چیزهایی یاد گرفته اند و اسم خودشان را مربی گذاشته اند و این کلاس ها هیچ کیفیتی ندارند و اساسا حرکات ژیمناستیک را به اسم حرکات موزون باله تدریس می کنند.
در این کلاسها گاها کودکان آسیب هم میبینند به خصوص با استفاده از کفش پوینت که استاد خودش هم درست نمی داند چه طور باید با آن کار کرد. اکثرا هم این کلاسهای تقلبی امکانات مناسب از جمله کفپوش چوبی، میله بار و آینه کامل هم ندارند. مدارکی که موسسه ها می دهند در اکثر موارد هم چندان معتبر نیست.
زمانی آموزش حرکات موزون مد شد و زمانی تب خوانندگی، زمانی رمالی و وقتی دیگر فال قهوه. آگهی ها و تبلیغات مختلف در سطح شهر و البته بیشتر در شمال پایتخت جابه جا می شد که صاحبانش ادعا می کردند با مبلغی ناچیز می توانند از فرد مبتدی خواننده بسازند یا رقاص!
اکنون به نظر می رسد نوبت به حرکات موزون باله رسیده است؛ حرکات موزونی که منشا آن به تمدن غربی باز می گردد. این هنر غربی به علت «حرکات موزون» بودن رسما ممنوع است. با این حال آگهی های آن در خیابان های بالای شهر دست به دست می شود و «بالرین» های ایرانی عکس هایشان را در شبکه های اجتماعی فیس بوک و اینستاگرام دست به دست می کنند. نکته جالب اینجاست حتی در فدراسیون ژیمناستیک در زیرمجموعه حرکات نمایشی نیز این هنر به عنوان زیرمجموعه این ورزش به ثبت رسیده است!
گفته می شود برخی ازباشگاه های آموزش حرکات موزون باله حتی از اوکراین مربی استخدام می کنند تا به متقاضیان ایرانی باله آموزش دهد. نکته تامل برانگیز دیگر این است که مشتریان حرکات موزون باله در تهران فقط خانم ها و دخترها نیستند بلکه اقایان نیز از مشتریان این نوع حرکات شده اند و در برخی از موارد در کلاس های پنهانی برای آقایان حرکات موزون باله با مدرس خانم تدریس می شود. البته انجمن باله ارمنستان در تهران وجود دارد که فقط مخصوص ارامنه پایتخت است.
باله به نسبت، هنر گران قیمتی هم نیست. دیگر پیدا کردن «کفش پوینت» و لباسهای مخصوص این هنر غربی اصلا کار سختی نیست و کافی است به نزدیکترین فروشگاه ورزشی سری بزنید. کفش از حدود بیست هزار تومان هست تا ۶۰۰ هزار تومان و کلاسها هم ازماهی-هشت ساعت آموزش- ۴۰ هزار تومان- تا ساعتی ۶۰ هزار تومان. البته باید بگویم چون همه چیز زیرزمینی است و استاندار و بازرسی ای وجود ندارد خیلی ها از روی فیلم های باله چیزهایی یاد گرفته اند و اسم خودشان را مربی گذاشته اند و این کلاس ها هیچ کیفیتی ندارند و اساسا حرکات ژیمناستیک را به اسم حرکات موزون باله تدریس می کنند.
در این کلاسها گاها کودکان آسیب هم میبینند به خصوص با استفاده از کفش پوینت که استاد خودش هم درست نمی داند چه طور باید با آن کار کرد. اکثرا هم این کلاسهای تقلبی امکانات مناسب از جمله کفپوش چوبی، میله بار و آینه کامل هم ندارند. مدارکی که موسسه ها می دهند در اکثر موارد هم چندان معتبر نیست.
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
پربحث ترین عناوین
پر طرفدار ترین ها
