معمای واردات میوه قاچاق

به گزارش پایگاه 598، روزنامه جام جم از واردات میوه انتقاد کرده است:‌ در حالی که واردات میوه بجز موز از مدت‌ها پیش ممنوع است و بر این ممنوعیت بارها تاکید و تصریح شده است، اما میوه‌های خارجی به نحو گسترده‌ای در میوه‌فروشی‌ها به چشم می‌خورد و هیچ‌کس نمی‌داند این قاچاق چگونه و از سوی چه کسانی انجام می‌شود... ممنوعیت قانونی ظاهرا نتوانسته است جلوی ورود کانتینرهای میوه به کشور را بگیرد به طوری که هم‌اکنون انواع و اقسام میوه‌های خارجی در بازار کشور موجود است و آزادانه به فروش می‌رسد. جالب است که میوه‌های خارجی قاچاق بیشتر شامل اقلامی است که بیشتر در کشور تولید می‌شود. مانند سیب و پرتقال! حتی این میوه‌ها در مناطقی که مرکز تولید میوه کشور است مانند مازندران و مشهد نیز به چشم می‌خورد. این گزارش می‌افزاید: بررسی‌های میدانی خبرنگار جام‌جم نشان می‌دهد که میزان میوه‌های خارجی موجود در بازار با میوه‌های تولید داخل برابری می‌کند. این موضوع را می‌توان از وفور میوه‌های قاچاق خارجی و برابری آن در قفسه‌های میوه‌فروشی با میوه‌های تولید داخل متوجه شد. از سیب‌های سبزی که به نام سیب فرانسوی فروخته می‌شود تا نارنگی‌هایی که به نام پاکستانی و پرتقال‌هایی که به نام پرتقال مصری معروف هستند در بازار یافت می‌شود. هم اکنون نارنگی پاکستانی قاچاق در بازار با قیمت ۵۰۰۰ تا ۶۰۰۰ تومان عرضه می‌شود. همچنین پرتقال مصری با قیمت ۶۰۰۰ تا ۷۰۰۰ تومان به دست مشتریان می‌رسد. سیب فرانسوی هم بین هشت تا ده هزار تومان در بازار عرضه می‌شود. از دیگر میوه‌های قاچاق موجود در بازار می‌توان به انبه پاکستان، دراگو، آناناس و انگور مصری نام برد.با این حال هیچ‌کس نمی‌داند با وجود ممنوعیت واردات میوه، این میوه‌ها چگونه وارد کشور می‌شوند. توجه به این نکته ضروری است که میوه کالایی نیست که از سوی مسافر یا کولبرهای مرزی وارد کشور شود، چون ارزش و فسادپذیری سریع این کالا ایجاب می‌کند که در حجم بالا و از سوی کامیون یا کانتینرهای یخچالدار وارد کشور شود. بنابراین واردات میوه چندان قابل مخفی کردن نیست و ادامه عرضه آن در میوه‌فروشی‌ها نشان می‌دهد قاچاق میوه به‌طور دائم بوده و به یک رویه تبدیل شده است. حال پرسش اینجاست که با این ویژگی‌ها یک چنین قاچاق گسترده و عیانی چگونه و از سوی چه کسانی انجام می‌شود؟ آنان کیستند که قابل ردگیری و شناسایی نیستند؟ ظاهرا هیچ‌کس پاسخ این پرسش را نمی‌داند. سبزالدین نیاورانی، نایب‌رئیس اتحادیه صادرکنندگان و واردکنندگان میوه ایران در این باره به جام‌جم می‌گوید: خاصیت میوه طوری است که وزن آن زیاد و ارزش آن کم است بنابراین میوه نمی‌تواند به صورت کوله‌ای یا از سوی مسافر وارد کشور شود. همچنین حمل آن مثلا از کوه‌های غرب کشور نیز به صرفه نیست؛ بنابراین میوه‌های موجود در بازار قاعدتا باید از سوی کامیون و از راه‌های متعارف وارد کشور شود. وی افزود: واقعا نمی‌دانیم این قاچاق میوه از سوی چه کسانی انجام می‌شود فقط مثلا مبدا قاچاق برخی میوه‌ها مشخص است. مثلا سیب سبز فرانسوی بیشتر از مرزهای جنوبی و جزیره قشم وارد کشور می‌شود یا میوه‌های کمیابی چون دراگو به صورت مسافری می‌آید.وی اظهار کرد: واردات این میوه‌ها دو ضرر دارد. اولین و مهم‌ترین ضرر، موضوع غیر بهداشتی بودن این میوه‌ها و آفت‌دار بودن آن است. ضرر دوم هم پرداخت نشدن عوارض دولت و بر هم خوردن تعادل بازار داخل و ضربه به باغداران است.وی تصریح کرد: حتی در مواردی دیده شده میوه‌هایی که به دلیل استفاده بیش از حد از سم، از کشورهای دیگر دیپورت شده به ایران قاچاق شده است... همچنین مصطفی دارایی‌نژاد رئیس اتحادیه بارفروشان به جام‌جم گفت: میوه‌های خارجی موجود در بازار که از مبادی غیرقانونی وارد کشور می‌شود غیربهداشتی و ناقل بیماری است زیرا این میوه‌ها قرنطینه نشده و بعد از کشت وارد بازار شده است.میوه‌ها بعد از تولید باید در حوضچه‌های قرنطینه قرار بگیرند. در حوضچه اول میوه‌ها شستشو و در حوضچه دوم ضدعفونی می‌شوند. بعد از آن به مدت ۱۵ روز در قرنطینه قرار می‌گیرند و میوه‌های سالم از ناسالم تفکیک می‌شود اما میوه‌های قاچاق هیچ‌کدام از این مراحل را نمی‌بینند و بدون واسطه قاچاق می‌شوند که یکی از عوامل ناقل بیماری به دلیل غیربهداشتی بودن آن نیز است.