پروژه ی جدید دشمن در دوران پساتوافق

به گزارش پایگاه 598، دشمنان مودبی داریم. وقتی هواپیمای مسافربری ایران را با ناوهایشان نشانه گرفتند و منهدم کردند و کلی کشته بر دستان ملت گذاشتند، شروع به خنده کردند و شادی خود را ابراز کردند. وقتی هم که پشت میز مذاکره نشستند باز هم با لبخندهایشان کار خود را کردند. خندیدند و ساده لوحانی که ابوموسی اشعری زمان بودند و خائنینی که آرزوی حکومت آمریکایی در ایران را داشتند در داخل و خارج طبل صلح را به صدا درآوردند.

با روی کار آمدن دولت فعلی سیاست کشور بنا شد بر توسعه و تحکیم روابط خارجی. مذاکرات از سر گرفته شد و هر روز امید تازه ای به ملت داده شد. تا اینکه توافق اولیه در وین پس از تقریباً 100 روز از عمر دولت امضا شد. توافقی که توجه انقلابیون را به خود جلب کرد تا متوجه خطر بزرگتری که در کمین نظام بود نشوند. آمریکا با توافق وین قصد داشت به دنیا نشان دهد ایرانی که انقلاب کرد و مستقل شد و اکنون الگوی بیداری اسلامی است، اکنون خود به مذاکره نشسته و با آمریکا به توافق رسیده است.

پروژه نفوذ کلید خورد و آمریکا با این مذاکرات می خواست ایران را وادار به عقب نشینی در مواضع خود کند. تا در دل بزرگترین دشمن خود نفوذ کرده و مانع حمایت ایران از کشورهای منطقه شود. قدرت ایران در عرصه نظامی به حدی رسیده است که اسرائیل از همسایگی با ایران هراس دارد. اکنون ایران بعنوان بزرگترین حامی و رهبر منطقه و جریان بیداری اسلامی شناخته می شود و این یعنی تضعیف وجهه آمریکا در خاورمیانه.

نفوذ جریانی بود برای دوران پسا توافق. طرح و نقشه ای که میان دولت های منطقه اختلاف بیفکند و دوباره وجهه آمریکا را در منطقه زنده کند و البته ایران را هم تخریب و تضعیف کند.

درگیر کردن کشورهای منطقه با جنگ های داخلی و وارد کردن گروه های تکفیری در سوریه و عراق با وحشی گری های عجیب و با پرچم اسلام و مبارزه با کفر جهت تخریب چهره اسلام در جهان از نقشه های دشمن مودبمان بود. زمزمه های سازش با غرب و ظهور و بروز عقاید سکولار در برخی از مسئولان دولتی و کارشناسان و اساتید دانشگاهی که موجب شود مردم منطقه به ایران به عنوان کشوری نگاه کنند که از مواضع انقلابی خود کوتاه آمده است. و القای اینکه جریان بیداری اسلامی هم نتیجه ای برای ملت ها ندارد و در نهایت آمریکا باید بر همه ی کشورها تسلط و دخالت داشته باشد.

طرح دیگر دشمن در این جریان عادی سازی روابط ایران با کشورهای غربی و در درجه اول کشورهایی که ایران از آن ها در طول تاریخ زخم های بزرگی خورده است بود. مانند ورود فابیوس فرانسوی، عامل ورود ویروس ایدز در کشور و وزیر امور خارجه آلمان، کشوری که بمب های شیمیایی را بر سر مردم سردشت ریخت.

و البته ورود در عرصه فرهنگ کشور با سیاست هایی همچون کاهش جمعیت و دنیاگرایی و ... که به تفصیل در یادداشت های بعدی یادآور خواهیم شد.

نفوذ مانند بمبی ویروسی که کادو پیچ هم شده است می باشد که برای تمامی کشورهای منطقه و بالاخص ایران ارسال شده است. محتوای این بسته در پس ظاهر زیبای آن پنهان مانده است. آگاهی و بصیرت جریان انقلابی و مومن کشور نسبت به این مسئله جهت دفع خدعه های دشمن بسیار ضروریست.