آیا به متکدیان خیابانی کمک کنیم ؟

خبرگزاری شبستان: وقتی در خیابان‌های شهر قدم می‌زنیم با نیازمندانی مواجه می‌شویم که یکی با پرسیدن آدرس و دیگری با درخواست کمک نقدی و دیگری با هزار و یک روش که راست و دروغش را نمی‌شود تشخیص داد، از تو کمک می خواهد. گاه این روش‌ها چنان بدیع و نو هستند که هر قدر هم که محتاط باشیم، قادر به تشخیص صحت آن نیستیم و برای کمک کردن و نکردن بر سر دوراهی می‌مانیم.

یکی به بهانه بیماری فرزندش، یکی به بهانه ادای نذرش، دیگری به بهانه سرقت کیفش و آن یکی با حرفی دیگر می‌خواهد از احساس ترحم شما برای رسیدن به وجه مورد نیازش به عنوان یک پل استفاده کند. به راستی چگونه می‌شود با این همه نقاب، نیازمند واقعی را تشخیص داد؟ در این مواقع دو راه بیشتر پیش رو نیست! یا گرفتن دست نیازی که به سوی‌تان بلند شده و یا رد شدن از این ماجرا ...

اگر کمک کنیم ترس از تقویت حس نیاز و وابستگی در این افراد و اگر از کنار آنها بدون توجه عبور کنیم، آن روز را با عذاب وجدان می گذرانیم که نکند او نیازمند بود و من از روی توان کمک نکردم. ولی واقعیت اینجاست که هم نیازمندان واقعی و هم نیازمندان حریص هر دو نقاب بر چهره دارند و وجه اشتراک‌شان همین نقاب روی چهره‌شان است و وجه تمایزشان هم واقعیت پشت نقاب‌ها!

نیازمند واقعی تا جایی که می‌تواند صورتش را با سیلی سرخ می‌کند و تا کارد به استخوانش نرسیده باشد و اضطرار ایجاب نکند، دست نیاز به سوی غیر خدا بلند نمی‌کند ولی اگر آن روز دست نیازشان به سمت ما بلند شد و نادیده گرفتیم، چه؟

سؤالی که هرگاه با نیازمندی مواجه می‌شوم، ذهنم را آشفته می‌کند، این است!!! به راستی چگونه باید با این‌گونه افراد رفتار کرد؟

حجت‌الاسلام سیدحسن بطحایی در پاسخ به این سؤال می‌گوید: در هنگام مواجه شدن با یک نیازمند اگر بدانیم از گروه‌های سازمان یافته هستند و شغل تکدی‌گری کار آنهاست، وظیفه‌ای برعهده ما نیست، اما اگر نسبت به نیازمند علمی نداشته باشیم، اخلاق حکم می‌کند که به او کمک کنیم.

وی خاطرنشان کرد: از نظر اخلاقی قرآن می‌فرماید هرگز سائل را دست خالی رد نکن. سفارش اهل بیت(ع) نیز درخصوص نیازمند همین بوده است و سفارش شده که دیگران را نباید از خود مأیوس کنیم.

وی افزود: از طرفی ما خودمان نیازمند کمک به دیگران هستیم و با کمک به نیازمندان در واقع نیازهای عاطفی خود را برطرف می‌کنیم و این به فرد مساعدت می‌کند تا نیاز مبارزه با حرص و طمع و تبدیل آن به جود و کرم در انسان تقویت شود.