فیش حقوقی امام زمان (عج)

بحثی که  الان به جهت اعلام و رسانه ای شدن در جامعه بسیار داغ شده  و احساسات مردم از آن جریحه دار، بحث فیش های حقوقی نجومی برخی مدیران عالی  است که این موضوع و مُعضل بسیار دون شان اسلام عزیز و مملکت صاحب الزّمان (عج) است.

طبق گزارش های مسئولان امر، حدّاقل 950 مدیر متخلّف در این زمینه معرّفی  و شناسایی شده که یکی از آن ها پدر یکی از نمایندگان جوان مجلس دهم شورای اسلامی است که اصطلاحا در «لیست امید» قرار داشت و مردم با هزار امید به او رای دادند  غافل از این که پدر خود او از «راهزنان بیت المال» بود و به جهت فیش های نجومی به خواست خدا رسوا شد و دختر او به جای دفاع از حقوق ملّت، در خانه ملّت از حقوق نجومی و غیر قانونی  و غیر شرعی پدر خود دفاع کرد و  امیدها را در مسیرعدالت در جامعه نا امید ساخت . بی تردید تاریخ نشان داده است که امید به غیر خدا و بدون شناخت کامل یا لا اقل آگاهی نسبی همیشه به نومیدی تبدیل خواهد شد.

 در کشوری که برخی محتاج 50 حتّی هزار تومان هستند برخی آقایان بیش از 50 میلیون حقوق و مزایا دریافت می کنند یا  از سوی  دیگر مدیر عامل بانک رفاه چه حقوق گزافی دریافت می کرد و اطرافیان و خانوده اش از چه مزایای مادّی برخوردار بودند.  همه این ها انحراف از مسیر راستین اسلام و انقلاب است و باید با جدّیت تمام به دَفع و رَفع آنها بپردازیم.

اما پسندیده و شایسته است که در مملکت صاحب الزّمان (عج) که باید زمینه ساز فکری حکومت حقّه آل محمد(ص) باشد، نگاهی هر چند گذرا به روایات معتبر مهدویت بیاندازیم و از این منظر نیز فضای فکری و معنوی جامعه را پذیرای حکومت مهدوی نماییم و آن را ملتمسانه با همه وجود آرزو کنیم.

قبل از ورود خاطر نشان می کنم که در لسان روایات از ویژگی های امام زمان(عج) در هنگام تصدّی قدرت بر کل جهان " شَدِيدٌ عَلَى‏ الْعُمَّالِ"1 ‏بودن ( سخت گیر بر کارگزاران حکومت بودن) وصف شده است ، چیزی که متاسّفانه در جوامع اسلامی کمتر دیده می شود و به حسب آن حقوق مردم و محرومان پایمال و بیت المال مسلمانان چپاول می گردد .

روایات در باب فیش حقوقی امام زمان (عج)

امام زمان (عج) با آن سیطره و استیلای جهانی و عظمت مقام در دنیا و آخرت و پرچمدار اصلاح و عدالت در همه عالم با همه آن امکانات مادّی و معنوی و مدیریت صحیح جهانی بر طبق روایات مانند پدران بزرگوار خود( شخص شخیص پیامبر(ص) و حضرت امیرالمومنین(ع))، در صدد تصاحب متاع دنیوی نیستند و به مادّیات این دنیا نظری ندارند و در مقام یک مدیر و رهبر اسلامی با وجود قدرت و تمکّن از مادّیات، حقوق و مزایای اندکی برای خود انتخاب می کنند .

در روایات اهل سنّت  در مورد فیش حقوقی حضرت مهدی (عج) در زمان ظهور از قول پیامبر اسلام (ص) آمده است:

«لَا يَضَعْ‏ حَجَراً عَلَى‏ حَجَر» 2 ( حضرت مهدی (عج) سنگی بر روی سنگ نمی گذارد)

مفهوم آن این است که  ایشان در زمان قدرت و حکومت جهانی خود ذرّه ای دلبستگی و شیفتگی ندارند به دنیا و آنچه در آن است. دقیقا همین تعبیر در مورد ویژگی ها و صفات پیامبر اسلام (ص) از سوی امیرالمومنین(ع) بیان شده ، آنجا که فرموده اند :

«خَرَجَ مِنَ الدُّنْيَا خَمِيصاً وَ وَرَدَ الْآخِرَةَ سَلِيماً لَمْ‏ يَضَعْ‏ حَجَراً عَلَى‏ حَجَرٍ حَتَّى مَضَى لِسَبِيلِهِ وَ أَجَابَ دَاعِيَ رَبِّه‏»3

(پیامبر با شكمى گرسنه از دنيا رفت و  به سلامت وارد آخرت شد، و سنگى بر روی سنگ نگذاشت تا جهان را ترك گفت، و دعوت پروردگارش را پذيرفت.)

نتیجتا روش و سیره امام زمان (عج) در بهره مندی از حقوق و مزایای دنیوی همان روش جدّ بزرگوارشان حضرت رسول اکرم(ص) است تا فقیران دلگرم شده و ثروتمندان جرات گستاخی و گردنکشی پیدا نکنند.

امام صادق (ع) نیز از اندازه و کیفیّت حقوق و مزایای امام زمان (عج) در حالی که شخص اوّل جهان است ، چنین فرموده اند :
«فَوَ اللَّهِ مَا لِبَاسُهُ إِلَّا الْغَلِيظُ وَ لَا طَعَامُهُ إِلَّا الْجَشِبُ‏ »4

(  قسم به خدا که لباس حضرت مهدی (عج) جز لباسی خشن و طعام او جز غذایی خشک نیست)

مقصود از این روایت این است که وجود نازنین حضرت مهدی (عج) بسان دیگر حاکمان و حتّی مردم عادی لباس فاخر نمی پوشند و همچنین غذایی که لذیذ و گوارا باشد ، میل نمی فرمایند.

روایت کامل تری در این فقره نیز به نظر رسید که تقدیم می شود :

«... حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ قَالَ: حَضَرْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ قَالَ لَهُ رَجُلٌ أَصْلَحَكَ اللَّهُ ذَكَرْتَ أَنَّ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ ع كَانَ يَلْبَسُ الْخَشِنَ يَلْبَسُ الْقَمِيصَ بِأَرْبَعَةِ دَرَاهِمَ وَ مَا أَشْبَهَ ذَلِكَ وَ نَرَى عَلَيْكَ اللِّبَاسَ الْجَدِيدَ فَقَالَ لَهُ إِنَّ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ ع كَانَ يَلْبَسُ ذَلِكَ فِي زَمَانٍ لَا يُنْكَرُ وَ لَوْ لُبِسَ مِثْلُ ذَلِكَ الْيَوْمَ شُهِرَ بِهِ فَخَيْرُ لِبَاسِ كُلِّ زَمَانٍ لِبَاسُ أَهْلِهِ غَيْرَ أَنَّ قَائِمَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ إِذَا قَامَ لَبِسَ ثِيَابَ عَلِيٍّ ع وَ سَارَ بِسِيرَةِ عَلِيٍّ ع‏»5

(حـمّـاد بـن عـثـمـان  از اصحاب امام صادق (ع) گـويـد:

در مـحـضر مبارک امام صادق (ع)  بودم كه مردى به آن حضرت عـرض كـرد:

 شما فرمودى كه على بن ابي طالب (ع) لباس زبر و خشن  و پيراهن چهار درهمى( یعنی ارزان) مي پوشيد و مانند اين ها، در صورتى كه بر تن شما لبـاس نـو مـى بـيـنـيـم ، حـضـرت بـه او فـرمودند: بی تردید على ابن ابي طالب (ع) آن لباس ها را در زمانى مى پوشيد كه ظاهر بدی نداشت، و اگر آن لباس را اين زمان مى پوشيد انـگـشـت نـما می شد، پس بهترين لباس هر زمان ، لباس مردم آن زمان است ، ولى قـائم مـا اهـل بيت (ع) زماني كه قيام كند، همان لباس على (ع) را پوشيده و بـه روش عـلى (ع) رفـتـار می كند.)

پی نوشت

1.    التشریف بالمنن ص 325.
2.    همان، ص 265.
3.    نهج البلاغه (صبحی صالح)، ص 229.
4.    الغیبه (نعمانی)، ص 233.
5.    الکافی، ج 1، ص 411.

* نویسنده و محقّق: سیّد مرتضی میرسراجی (کارشناس علوم حدیث، پژوهشگر مهدویت)