اندر حکایت حقوق‏‌های نجومی و ذخیره بودن برای نظام!

به گزارش پایگاه 598، محمد مهدی تهرانی- چقدر وقیحند! در حکومت عدل علی(ع) سزای آنان که به بیت ‏المال دست‏ درازی می‏کنند، تازیانه و رسوایی بود اما امروز رسماً سخنگوی دولت اعتدال، صاحبان حقوق‏های نجومی را ذخیره نظام(!) و امانتدار بزرگ کشور(!) لقب می‎دهد و بعد هم به آنها لوح سپاس تقدیم می‏کند تا مزد دریافت حقوق‏های نجومی‏شان را نیز دوچندان داده باشد! به راستی از اعتدال تا عدالت چقدر فاصله است!

صفدر حسینی که چندی پیش و به دنبال رسوایی حقوق‏های نجومی استعفا داد، از فروردین تا اسفند سال ۹۴ به‌طور متوسط ۵۷ میلیون و ۴۰۰ هزار تومان بابت حقوق فقط از صندوق توسعه ملی دریافت کرده است. این مبلغ سالیانه می‏شود 686 میلیون تومان! او البته در کنار این حقوقِ ناچیز، 300 میلیون تومان وام هم با نرخ چهار درصد دریافت کرده بود. چنین فردی را آقای نوبخت ذخیره نظام و امانتدار بزرگ کشور لقب می‏دهد و به چنین فردی دولت اعتدال لوح سپاس تقدیم می‏کند؛ تازیانه و مجازات و رسوایی کجا بود؟!

ذخیره انقلاب آنانند که به جای دل بستن به دنیا و پُر کردنِ جیب‏هایشان از بیت‏المال، جان را کف دست گرفتند و دستِ آخر طعم شیرین شهادت را چشیدند و هنوز نیز می‏چشند. آنها هستند که خون و حضور معنویشان، پشتوانه‏ ی انقلاب بوده و هست. به او می‏گویند کارنامه ‏ات را باید پدرت امضا کند و زهرا دلشکسته اشک می‏ریزد و خوابش می‏برد. بابا را در خواب می‏بیند که صدایش می‏زد زهرا! خودکار بابا را بیاور! وقتی کارنامه دختربچه‏ ای 7 ساله را پدر شهیدش امضا می‎کند و می‏نویسد "اینجانب نظارت دارد؛ پدر"، چه کسی است شک کند در اینکه و لاتحسبنَّ الذین قتلوا فی سبیل الله امواتاً بل احیاء عند ربهم یرزقون؟!

رهبرانقلاب از همین رو شهدا را ذخایر انقلاب نامیدند:«شهدا خودشان متحول شدند و در ارواح جوانان ما و مردم ما تحول آفریدند. جوان‏های امروز نه امام را که مظهر قداست و شرف و نمونه‌ی برترین اولیا بعد از معصومین بود، دیده‌اند، نه دوران جنگ را تجربه کرده‌اند، نه سختی‏های دوران‏های قبل از انقلاب را دیده‌اند؛ اما همین جوان‏های امروز با روحیه‌ی آماده و قوی، با ذهن روشن و عزم راسخ ایستاده‌اند. این بر اثر چیست؟ این همان تزریق خون است که شهیدان ما به این انقلاب انجام دادند؛ شهیدان ما را زنده کردند. این، یک ذخیره است. این ذخیره را ملت ایران باید حفظ کند.»

همین شهیدان بودند که در سال‏های اصلاحات و آن روز که سخن از تخت جمشید بود، با رونق شلمچه و راهیان نور همه چیز را به هم ریختند، با حضور در دانشگاه‏ها و اماکن مختلف، خاطرات مردانگی را زنده کردند و چندی پیش نیز در ماجرای تشییع شهدای غواص همگان را به ایستادگی و غیرت فراخواندند.

رهبر انقلاب از جانبازان نیز با عنوان ذخایر انقلاب یاد کردند و ایثارگری‌ و فداکاری‌ ایثارگران‌ و خانواده‌های‌ شهدا را ذخیره‌ای‌ معنوی‌ برای‌ آنان‌ و جامعه‌ دانستند.

ذخایر انقلاب جوانانِ پرتلاش و بااستعداد این مرز و بومند. امام خمینی(ره) خطاب به جوان‏ها چنین می‏گفت:«شماها ذخاير اين مملكت هستيد، جوانيد، دانشجو هستيد، ذخيره اين مملكت هستيد، طورى بكنيد كه اين ذخيره‏ها براى مملكتتان مفيد واقع بشود و خودتان را اصلاح بكنيد تا ان شاء اللَّه يك انسان‏هاى متعهد صحيح‏العمل امين؛ كشورتان دست خودتان و خودتان اداره‏اش بكنيد. آدم امين را هيچ‏كس نمى‏تواند مُعْوَجش كند. اشخاصى كه اعوجاج دارند اينها امانت ندارند؛ اينها صلاحيت ندارند.»

ذخایر انقلاب مردمی هستند که تمام این سال‏ها ایستادند؛ همان‏هایی که برای یک وام ساده امروز باید مدتها بروند و بیایند و در فیش‏های حقوقی‏شان نه خبری از "کمک‌‌هزینه ورزش" هست، نه "کمک‏ هزینه خرید کتاب" و نه "هزینه اوقات فراغت فرزندانان"! اینها آن چیزهایی است که فقط در فیش حقوقی ذخیره‏ها و امانتدارانی چون صفدر حسینی پیدا می‏شود.

ذخایر انقلاب همین جوانانی هستند که اگر حضور اعتقادی‏شان در سوریه و عراق نبود، امروز باید در خاک ایران با داعش می‏جنگیدیم. آن مردم و این جوانان البته هیچ‏گاه با وجود ذخائر و امانتدارانی چون صفدر حسینی لایق لوح سپاس نیستند.

ذخیره انقلاب، شخصیتی چون امام خمینی(ره) بود که حتی مصطفی را داد و سال‏ها طعم تبعید کشید تا ملت ایران از دست ویژه‏خواران، مسئولین اشرافی و کاخ‏نشینانِ بی‏درد رهایی پیدا کنند. رهبر انقلاب:«یک‌ ذخیره‌ بزرگ‌ الهی‌ یعنی‌ حضرت‌ امام‌ خمینی‌(ره‌) نیز برای‌ به‌ وجود آمدن‌ این‌ نظام‌ مردمی‌ و الهی‌ خرج‌ شده‌ است‌.» او همان کسی است که در خانه ‏ای ساده و محقّر زندگی کرد و حتی اجازه نداد تغییری در خانه‏اش داده شود. آن مردِ بزرگ از دنیا هیچ برای خود نخواست.

ذخیره انقلاب رجایی بود و بهشتی که مثل هیزم در آتش سوختند اما جیبشان را از بیت‏ المال پر نکردند. رجایی همان معلم ساده ‏ای بود که مثل مردم زندگی می‏کرد، حرف مردم را می‏شنید و درد آنها را درد خود می‏دانست. مردم از دست بنی ‏صدر فرار می‏کردند اما با رجایی عکس سلفی می‏ انداختند! دکتر مجتبی رحماندوست می‏گوید:«مردم از اين كه جلوي رئيس ‏جمهور بيايند، نگراني و هراس داشتند اما به محض اين كه به رجايي مي‌رسيدند، لبخندي به وي مي‌زدند و مي‌گفتند، آقاي رجايي يك عكس با هم بگیريم، مي‌گفت: بگيريم، آدم‏ها سختشان بود كه به رئيس‌جمهور يك كلمه بگويند، ولي راحت بودند كه به نخست‌وزير بگويند يك عكس با هم بگيريم.»

مردم می‏گفتند رجایی شبیه مردم ساده و فقرا راه می‏رود. انگار هیچ مرزی بین او و مردم نبود. او مردم را می‏فهمید. حقوق‏های نجومی کجا جایی برای فهم درد مردم باقی می‏گذارند؟! حقوق‏های نجومی مستی می‏ آورد، بی ‏دردی می‏ آورد و این همان است که رهبرانقلاب از آن با عنوان "مستی اشرافی‏گری" یاد کردند:«آسیب‌های ناشی از فقر را شناخته‌ایم، روی آنها برنامه‌ریزی می‏کنیم، درباره‌ی آنها جلسه می‏گذاریم، امّا آسیب‌های ناشی از مستی اشرافی‌گری را کأنّه درست نمی‌شناسیم؛ وقتی اشرافی‌گری، اسراف، و تجمّل در جامعه وجود داشته باشد و ترویج بشود، این قضایا به دنبالش پیش می‌آید و به وجود می‌آید و همه دنبال این هستند که یک طعمه‌ای به دست بیاورند و خودشان را از آن سیر کنند، شکم‏ها را از این مال‏های حرام پُر کنند. با این پدیده بایستی با جدّیّت مقابله بشود؛ مسئله‌ی عزل کردن و برکنار کردن و برگرداندن آنچه از بیت‌المال به صورت نامشروع خارج شده است، این را در دستور قرار بدهند. این وظیفه‌ی همه است...»

دکتر محمدرضا قندی در خصوص شهید رجایی می‏گوید:«وقتي ايشان نخست‌وزير بود ما به منزل ايشان مي‌رفتيم. زمستان بود مشاهده مي‌كرديم بخاري منزل روشن نيست علت را كه جويا مي‌شديم اظهار مي‌كرد كه چون مردم در اين ايام مشكل نفت دارند و نفت به راحتي پيدا نمي‌شود ما بايد به فكر آنها باشيم و سرما را لمس كنيم و در آخر جلسه كه دم در خداحافظي مي‌كرد مي‌گفت: براي دفعه بعد يك كيلو خرما بخريد بياوريد تا گرم شويم!»

او ادامه می‏دهد:«اواخر دوره رياست جمهوري ايشان كه ترورها زياد شده بود، حضرت امام(ره) تردد زياد مسئولان را ممنوع كرده بودند؛ بنابراين ايشان كمتر از محوطه رياست جمهوري خارج مي‌شدند. يكبار كه خانم و فرزند ايشان آقا كمال براي ديدار ايشان آمده بودند، وقتي مي‌خواستند برگردند راننده خيلي اصرار مي‌كند كه آنها را با ماشين رياست‌جمهوري برساند، شهيد رجايي اجازه نمي‌دهد و مي‌گويد كه خودشان مي‌روند و در جواب راننده كه اصرار مي‌كرد مي‌گفت اين اتومبيل‌ها مخصوص رئيس‌جمهور است نه زن رئيس‌جمهور!» رجایی نه تنها حقوق نجومی نمی‏گرفت که بخشی از حقوقش را نیز خرج مردم می‏کرد.

حال باید پرسید چه کسی ذخیره نظام و امانتدار بزرگ کشور است؟ صاحبان حقوق‏های نجومی؟ چه کسی سزاوار لوح سپاس است؟ صفدر حسینی؟! کسی که حقوق نجومی می‏گیرد، بنا به فرموده رهبرانقلاب حتی لیاقت مسئولیت در جمهوری اسلامی را ندارد چه به اینکه بخواهیم او را ذخیره نظام بخوانیم و لوح سپاس تقدیمش کنیم. کسانی ذخیره نظامند که از خود را نبینند؛ کسانی که از خود عبور کرده باشند، ساده‏زیست باشند و خویشتن را به معنای واقعی کلمه نوکر و خادم ملت بدانند؛ کسانی که مردم را ولی‏نعمت خود قلمداد کنند و خدمت به آنها را سرمایه و توشه‏ی قیامتشان بدانند. کسانی ذخیره نظامند که درد مردم را واقعاً بفهمند و درد مردم، درد آنها باشد؛ کسانی که هیچ‏وقت با صدای زمخت نگویند مشکل شما به ما مربوط نمی‏شود!

منبع: نشریه چشمه استان مازندران