حامد حجتی شاعر، نویسنده و تهیه کننده رادیو:
از سینما چه می‌خواهیم؟ داستان؟ بازی؟ موسیقی؟ خنده؟ سوپراستار؟ همه را این فیلم دارد. حتی گیشه هم دارد. سینما پر است حتی روی زمین هم نشسته‌اند.
زبان هنر قرار است در چه ساحتی پیش‌رو باشد؟
بی‌شک، زبان هنر؛ زبان خوب دیدن است، زبان دقیق دیدن است. زبان طغیان بر سکون و سکوت است.
به گزارش سرویس فرهنگی پایگاه 598، حامد حجتی شاعر، نویسنده و تهیه کننده رادیو پس از تماشای فیلم سینمایی لاتاری آخرین ساخته محمدحسین مهدویان در سی و شمین جشنواره فیلم فجر در اینستاگرامش نوشت:
از سینما چه می‌خواهیم؟ داستان؟ بازی؟ موسیقی؟ خنده؟ سوپراستار؟ همه را این فیلم دارد. حتی گیشه هم دارد. سینما پر است حتی روی زمین هم نشسته‌اند.
زبان هنر قرار است در چه ساحتی پیش‌رو باشد؟
بی‌شک، زبان هنر؛ زبان خوب دیدن است، زبان دقیق دیدن است. زبان طغیان بر سکون و سکوت است.
مسئله شناسی فیلم، بسیار دقیق است. یکی از مهم‌ترین مسائل فرهنگی امروز ما؛ غیرت است. غیرت فرهنگی، غیرت سیاسی، غیرت اعتقادی، غیرت دینی.
واقعاً حالا که دوباره نگاه می‌کنیم لاتاری شلاق خوبی به دست گرفته است. شاید گرده‌ی غیرت ما کمی به خودش بیاید.
فراوانی سؤالاتی از دست پرسش‌های لاتاری در امروزِ جامعه بسیار فراگیر است. کاش برای حل این سؤالات هم کسی یا کسانی قیام می‌کردند. لاتاری معادلات چند مجهولی را روی تخته سیاهِ سینما نوشت؛ مرد میخواهد برای مردم! حلش کند.
سهیلی و حجازی‌فر چهره‌ای مترقی از خودشان در این سینمایی نشان داده‌اند.
عالیجناب مهدویان دارد در مستندِ سینمایی یا سینمایی مستند؛ مسیر تعالی را می‌پیماید. الیه یصعدالکلم الطیب والعمل الصالح یرفعه...
مسیر حرکت مهدویان از «آخرین روزهای زمستان» تا «لاتاری» مسیر قابل‌تأملی است. کاش پژوهشگران سینما این مسیر را «روندپژوهی» می‌کردند.
جا دارد از عالیجناب مهدویان تشکر کنم که توانسته تصویر زندگی عادی مردم را صادقانه به نمایش بگذارد حتی در لوکیشن لاکچری دبی!
لاتاری سادگی و زهد حقیقی را به نمایش گذاشته است.
روضه مکشوف لاتاری در سکانس فریادهای موسی بالای سرِ جنازه شیخ عربِ بی‌شرف؛ روضه شرف بود...
راستی تا کی باید رزمنده‌های جبهه انقلاب اسلامی در قالب‌های مختلف فریاد بزند و آقایانِ مدیرانِ پیروپاتال! دست‌هایشان را از گوش‌هایشان در نیاورند.
یجعلون اصابعهم فی ءاذانهم...
از سینما چه می‌خواهیم؟ داستان؟ بازی؟ موسیقی؟ خنده؟ سوپراستار؟ همه را این فیلم دارد. حتی گیشه هم دارد. سینما پر است حتی روی زمین هم نشسته‌اند.
زبان هنر قرار است در چه ساحتی پیش‌رو باشد؟
بی‌شک، زبان هنر؛ زبان خوب دیدن است، زبان دقیق دیدن است. زبان طغیان بر سکون و سکوت است.
مسئله شناسی فیلم، بسیار دقیق است. یکی از مهم‌ترین مسائل فرهنگی امروز ما؛ غیرت است. غیرت فرهنگی، غیرت سیاسی، غیرت اعتقادی، غیرت دینی.
واقعاً حالا که دوباره نگاه می‌کنیم لاتاری شلاق خوبی به دست گرفته است. شاید گرده‌ی غیرت ما کمی به خودش بیاید.
فراوانی سؤالاتی از دست پرسش‌های لاتاری در امروزِ جامعه بسیار فراگیر است. کاش برای حل این سؤالات هم کسی یا کسانی قیام می‌کردند. لاتاری معادلات چند مجهولی را روی تخته سیاهِ سینما نوشت؛ مرد میخواهد برای مردم! حلش کند.
سهیلی و حجازی‌فر چهره‌ای مترقی از خودشان در این سینمایی نشان داده‌اند.
عالیجناب مهدویان دارد در مستندِ سینمایی یا سینمایی مستند؛ مسیر تعالی را می‌پیماید. الیه یصعدالکلم الطیب والعمل الصالح یرفعه...
مسیر حرکت مهدویان از «آخرین روزهای زمستان» تا «لاتاری» مسیر قابل‌تأملی است. کاش پژوهشگران سینما این مسیر را «روندپژوهی» می‌کردند.
جا دارد از عالیجناب مهدویان تشکر کنم که توانسته تصویر زندگی عادی مردم را صادقانه به نمایش بگذارد حتی در لوکیشن لاکچری دبی!
لاتاری سادگی و زهد حقیقی را به نمایش گذاشته است.
روضه مکشوف لاتاری در سکانس فریادهای موسی بالای سرِ جنازه شیخ عربِ بی‌شرف؛ روضه شرف بود...
راستی تا کی باید رزمنده‌های جبهه انقلاب اسلامی در قالب‌های مختلف فریاد بزند و آقایانِ مدیرانِ پیروپاتال! دست‌هایشان را از گوش‌هایشان در نیاورند.
یجعلون اصابعهم فی ءاذانهم...
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
