کد خبر: ۴۵۳۲۱۲
زمان انتشار: ۱۳:۱۰     ۰۵ اسفند ۱۳۹۷
"مردم"، کانون نارضایتی از عملکرد دولت؛
هرچند که رسانه‌ها در آگاه‌سازی بخش کوچکی از جامعه ایفای نقش می‌کنند اما نمی‌توان جهت‌گیری های اجتماعی را نتیجه متون منتشرشده در رسانه‌ها دانست، بر همین اساس باید بپذیریم که خشم مردم از حقوق‌های نجومی (یا دیگر اقدامات اشتباهی که توسط دولت صورت گرفته است) برخواسته از خوی عدالتخواهانه جامعه‌ی ایران بود و رسانه‌ها صرفا منعکس‌کننده این کنشگریِ اجتماعی بودند.
به گزارش سرویس سیاسی پایگاه 598، هرچند که برخی رسانه‌ها در توهم محبوبیت به سر می‌برند و افکار عمومی جامعه را متاثر از سیاست‎‌های رسانه‌ای خود قلمداد می‌کنند، واقعیت این است که اقشار ضعیف جامعه تقریبا هیچ شناختی از رسانه‌های بزرگ کشور چه خبرگزاری‌ها و چه روزنامه‌ها ندارند، اسامی بعضی از خبرگزاری‌ها که سالانه چندین میلیارد بودجه دریافت می‌کنند حتی یکبار هم به گوش آنان نخورده است.

ناشناخته بودن رسانه‌های مکتوب در بین طبقات ضعیف به منزله بی‌خاصیت بودن آن رسانه ها نیست؛ بدون شک هر رسانه‌ای "کارکردی" دارد و در صدد اغنای بخشی از جامعه گام برمی‌دارد، جامعه‌ی مخاطب یک رسانه ممکن است شامل اقشار ضعیف نباشند. از طرفی اقشار فرودست جامعه بدلیل مشغله و گرفتاری های روزمره، فرصت کافی برای رصد رسانه‌ها را ندارند.

در سال‌های گذشته بارها و بارها شاهد برخورد تند مقامات اجرایی کشور با رسانه‌ها بوده‌ایم، در برخی موارد نیز تنشِ بوجودآمده وارد پروسه قضایی شده است؛ این برخوردها در حالی صورت می‌گیرد که مقامات سیاسی بر مبنای نظرسنجی‌های انجام شده توسط مراکز تحقیقاتی به این نکته اذعان پیدا کرده‌اند که رسانه‌های رسمی تاثیر چندانی در جهت‌دهی به افکار عمومی (بخصوص طبقات فرودست جامعه) ندارند. حال باید دید هدف مقامات سیاسی از ایجاد هجمه و فشار بر رسانه‌ها چیست؟

ایجاد محدودیت‌های قانونی برای رسانه‌ها چهره‌ی خشنی از مقامات دولتی ایجاد می‌کند اما با این وجود وقتی دولت با رسانه‌ها سرشاخ می‌شود به این معناست که درگیری خود را به سطحی‌ترین لایه ممکن تقلیل داده است؛ بعبارتی دولت قصد دارد این تصویر را در اذهان عمومی ایجاد کند که "مخالفت‌ها و نارضایتی‌ها" محصول دشمنی رسانه‌ها با دولت است و ارتباطی با آحاد جامعه ندارد.

معصومه ابتکار معاون رئیس‌جمهور در امور زنان و خانواده اخیرا گفته است: «نباید اجازه بدهیم با دروغ و تهمت بین دولت و مردم فاصله ایجاد شود؛ گروه‌هایی در تلاش برای ایجاد جنگ روانی هستند و اخبار نادرست به مردم می دهند یا می گویند مسئولین حقوق های نجومی می گیرند»؛ در حقیقت معصومه ابتکار با این سخنان قصد دارد فاصله‌ی بوجودآمده بین مردم و دولت را به رسانه‌ها نسبت دهد، این درحالیست که طبقات ضعیف جامعه علیرغم اینکه بیشترین نارضایتی از عملکرد دولت را دارند، نسبت به دیگر اقشار جامعه ارتباط کمتری با رسانه برقرار می‌کنند فلذا نمی‌توان دلیل نارضایتی مردم از دولت را به رسانه‌ها تقلیل داد.


موضوع دیگر اینکه معاون رئیس‌جمهور در این سخنان نه تنها رسانه‌های منتقد را دروغگو خطاب کرده بلکه بصورت تلویحی به مردم نیز توهین نموده است؛ ابتکار معتقد است گروه‌های منتقد تعمدا بدنبال فاصله انداختن بین دولت و مردم هستند و راهکار آنان برای دامن زدن به این انشقاق "دورغ و تهمت" است. بعلاوه از سخنان معصومه ابتکار چنین برمی‌آید که مردم فهم کافی برای تحلیل مسائل را ندارند و با خواندن اخبارِ رسانه‌های منتقد به راحتی فریب می‌خورند.

معاون رئیس‌جمهور برای اثبات کلام خود، ماجرای حقوق‌های نجومی را شاهد مثال می‌آورد؛ در حالی که افشای حقوق‌های نجومی با پیگیری‌های مجلس و دیوان محاسبات اتفاق افتاد و رسانه‌ها صرفا منعکس‌کننده‌ی اسناد منتشرشده توسط نهادهای نظارتی بودند، از طرفی عصبانیت مردم از پرداخت حقوق‌های نجومی، به خوی عدالتخواهانه ملت ایران برمی‌گردد و هیچ ربطی به جو روانی رسانه‌ها ندارد.

هرگاه اقدامی خلاف عدالت اجتماعی در کشور رقم بخورد و باعث تضییع حقوق مردم شود، طبقات فرودست جامعه (که عموما بیشترین خسارت را از بی‌عدالتی متحمل می‌شوند) نسبت به آن اقدام واکنش نشان داده و خواستار احیای حقوق خود می‌شوند؛ هرچند که رسانه‌ها در آگاه‌سازی بخش کوچکی از جامعه ایفای نقش می‌کنند اما نمی‌توان جهت‌گیری های اجتماعی را نتیجه متون منتشرشده در رسانه‌ها دانست، بر همین اساس باید بپذیریم که خشم مردم از حقوق‌های نجومی (یا دیگر اقدامات اشتباهی که توسط دولت صورت گرفته است) برخواسته از خوی عدالتخواهانه جامعه‌ی ایران بود و رسانه‌ها صرفا منعکس‌کننده این کنشگریِ اجتماعی بودند.
نظرات بینندگان
نام:
ایمیل:
انتشاریافته:
در انتظار بررسی: ۰
* نظر:
جدیدترین اخبار پربازدید ها