نوروز در گذر تاريخ

نياكان ما بر اين باور بودند كه آفريدگار بزرگ جهان را در شش گاه آفريد كه در آخرين آن انسان آفريده شد و از اين رو روز تولد نخستين انسان را كه آن را روز نخست بهار مي‌دانستند شايسته شكرگزاري و شادماني مي‌پنداشتند به همين دليل ماه فروردين را ماه فرود فروهر يا فرورديگان و يا عيد خروشيها يا اموات هم مي گفتند.

نوروز جنبه مذهبي و روحاني دارد و نيايش و ستايش شادمانه همگاني را همراه مي‌آورد در اسطوره ها و افسانه ها و كتاب هاي پيشينيان بنيان نوروز را به پادشاه اسطوره اي و افسانه اي جمشيد نسبت داده اند.

فردوسي نيز در حماسه بزرگ شاهنامه نوروز را به جمشيد نسبت مي دهد آن هنگام كه او بر تخت شاهي نشست و تاج مرصع بر سر نهاد پرتو خورشيد بر آن دميد و همگان آن روز را روزي نو و نوروز ناميدند و جشن و سرور برپا كردند.

آئين هاي نوروزي بسيار متنوع اند و بي جهت نيست كه آن را بزرگ و مقدس مي‌دانند ايران به عنوان بخشي مهم از تمدن كهن چنان غني است كه حتي امروز هم شاهد اجراي همان فرهنگ ها و سنن دور هستيم. اجراي ‌آئين وسيله اي براي انتقال دانش، سنت ها و جهان به نسل هاي بعدي است.

آئين ها در بسياري موارد شالوده اي نمايشي دارند و براي تماشا از سوي مخاطبان بوجود آمده اند كه اغلب آن ها ماهيت هايي بسيار نمادين و استعاري دارند.

قرن هاست كه اين ‌آئين ملي - مذهبي با همه فراز و نشيب هاي تند و دشوار در راه دراز تاريخ كه فراروي اين ملت بوده برگزار گرديده است ما نيز در روزگاري كه ملت ها به آئين هاي كهن خود مي‌بالند كه آن ها را به نمايش مي‌گذارند اين پديده دلپذير و آئين باستاني و اين رسم ديرينه خويش را هر چه باشكوه تر برگزار مي‌نمائيم.

آئين هاي جنبي نوروز مثل چهارشنبه سوري، آبريزان، مير نوروزي و سيزده بدر، از رسومي است كه ساليان سال از سوي مردم اجرا شده و هنوز اصالت خود را از دست نداده است.