آیا صداوسیما از تحقیر در برابر سلبریتی‌ها عبرت می گیرد!؟

یک سبک از این محتواهای تولید شده؛ دوربین‌های مخفی و سرکار گذاشتن یا اصطلاح عامیانه‌تر آن «ایستگاه کردن» یک یا چند شخص جهت مزاح است. این موضوع اگرچه در نگاه اول می‌تواند سرگرم کننده و جالب به نظر بیاید ولی در بسیاری از موارد، علاوه بر این که این کار نقص حریم شخصی و ایجاد نا امنی برای شهروندان است؛ به دلایلی اعم از تکراری شدن سوژه‌ها و ... به قبح شکنی و عملا اشاعه منکر و فحشا نبز می‌انجامد.

رضا درمیشیان، کارگردان فیلم «مجبوریم» که فیلمش از سوی هیئت داوران جشنواره فجر ۹۸ رد شده و عملا فیلمی در جشنواره ندارد، در بیانیه‌ای از حضور در جشنواره انصراف داده است. رخشان بین‌اعتماد که صحبت‌های اعتراضی بسیاری کرده و از جشنواره انصراف داده، نه امسال و نه در ۶ سال گذشته، فیلمی در جشنواره نداشته است.

یک مستندساز پس از دریافت فانوس از اختتامیه دهمین جشنواره مردمی فیلم عمار،خطاب به «مایکل مور» مستندساز آمریکایی گفت: مستندسازان آمریکایی به خاورمیانه بیایند و از جنایات آمریکایی‌ها در عراق و افغانستان مستند بسازند.

تک‌تک اتفاقات دیگری که طی این سال‌ها بین ایران و آمریکا رخ دادند، همگی ظرفیت‌هایی دراماتیک برای تبدیل به فیلم سینمایی را داشتند، اما تنها بعضی‌شان فیلم شده‌اند و همین هم در مقیاسی محدود صورت گرفته است.

یک روان­شناس بالینی حوزه کودک و نوجوان معتقد است: نقطه عطف فیلم سینمایی «منطقه پرواز ممنوع» توجه به رابطه پدر-فرزندی است؛ رابطه­‌ای که کم­تر در رسانه و حتی پژوهش­‌ها بدان پرداخته می­‌شود.

گویا ماجرای محسن امیریوسفی و فیلم «آشغال های دوست داشتنی» در جشنواره فجر طی شش سال اخیر تبدیل به رویه‌ای معمول و تکراری شده که همچنان هم بطور حیرت‌آوری ادامه دارد.

باید خدا را شاکر بود که بالاخره نابازیگر/مانکن هایی که خود را هنرمند می‌نامند ولی از بیسوادی مفرط رنج می‌برند، متوجه شده‌اند که جایی در تلویزیون ندارند و در فراری رو به جلو، آن را تحریم می‌کنند.

برگزاري مناسبت‌هاي فرهنگي در هر قوم و ملتي سبقه‌اي طولاني داشته و براساس باورها و نظرات مردم هر دياري شکل مي‌گيرد. آداب و رسوم و خرده فرهنگ‌ها در بين جوامع مختلف هرکدام به فراخور اعتقادات و آيين آن مرز و بوم تعريف شده و لزوما نمي‌تواند مورد قبول همگان قرار گيرد.

اما نکته عجیب این است که مهمترین چیزی که آنها در ضدیت با نظام اسلامی و سیاستهای منطقه ای نظام اسلامی که آن را بر پایه نظام ایدئولوژیک جمهوری اسلامی مطرح می کنند، دقیقا همان چیزی است که در خصوص جناب کوروش به آن افتخار می کنند.

چندقسمتی از پخش فصل سوم سریال ستایش می‌گذرد و در همین مدت کوتاه بازخوردهای فراوانی را در میان منتقدان و مردم در پی داشته است. ستایش 3 درست است که طبق روال سریال‌های این‌چنینی باید گذر زمان را هم در درون خود و در فضا و چهره بازیگران خود نیز به نمایش بگذارد اما ظاهراً تهیه‌کنندگان و نویسندگان آن را کسانی دانست که تلاش می‌کنند تا پوسته روند یکنواخت‌سازی سریال‌ها در تلویزیون را بشکنند و محدودیت‌های کارگردان و هزینه‌های جانبی این امر را بردارند.

خوشبینانه‌ترین تحلیل از عملکرد دستگاه‌های مسئول –علی‌الخصوص معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری- این است که این دستگاه‌ها در تحلیل مسائل زنان دچار اختلال محاسباتی هستند و «سرنا را از سر گشاد آن می‌زنند»!

وحید جلیلی در جمع اعضای انجمن فیلمسازان انقلاب اسلامی خراسان ضمن ارائه بحث مفصلی پیرامون موفقیت‌ها و چالش‌های امروز فیلمسازی انقلاب عنوان کرد: رسانه ملی ۱۵میلیارد تومان سفارش می‌دهد سریالی مثل بوی باران بسازند تا در اوج جنگ نرم، این را فرو کند در ذهن ملت؛ یک تصویر کثیف و سیاه، از جامعه ایرانی.

گردش مالی برنامه چقدر است؟ در شرایطی که رسانه‌های منتقد سرمایه‌داری در جهان به دلیل نداشتن حمایت مالی حذف می‌شوند، مگر عصر جدید چه خدمتی به نظام سرمایه داری می کند که یا بانک و نهاد سرمایه داری رانتی خالصانه هزینه ها را پرداخت می کند؟

احسان علیخانی با اشاره به هزینه‌هایی که سازمان صداوسیما به خاطرِ نابلدی و رفتار غیرحرفه‌ای و حتی اشتباه های تأثیرگذار مجریان در برنامه زنده می‌پردازد به مجریان توصیه کرد حتماً قبل از برنامه زنده، گزارشگری را تجربه کنند.

به نظر می‌رسد پروژه حساسیت‌زدایی مردم برای تغییراتی که بیشتر شکل و ماهیت دینی دارد به صورت نرم و خزنده‌ای در مدیریت شهری آغاز شده که در خوش‌بینانه‌ترین حالت معتقدیم مسئولان ارشد مدیریت شهری به‌دلیل مشغله کاری بسیار! نسبت به اتفاقات افتاده آگاهی ندارند.