مرگ در کنار زمین برای شما چاق‌هاست

به گزارش 598 به نقل از سایت گل- مصاحبه با محمودیاوری همیشه خاص و جذاب است؛ به خصوص که محمودخان بعد از این ۴۰ سال مربیگری نه ترسی از حرف زدن دارد و نه زیاد عاقبت‌اندیشی می‌کند. او که تقریبا همه شهرستانی‌های لیگ برتر را هدایت کرده در مصاحبه‌ با گل از انگیزه فوق‌العاده‌اش برای بازی فردا می‌گوید. بخوانید:

بازی با پرسپولیس برای شما همیشه خاص بوده و نتایج خوبی در آن گرفته‌اید. چرا؟

برای من همه بازی‌ها خاص است. تا حالا شده جلوی استقلال کم بیاوریم؟

به هرحال نتایج‌تان نشان می‌دهد در بازی پرسپولیس اتفاق دیگری رخ داده.

خب شاید یکی از دلایلش این است که اصولا درمسابقه فردا ۳۵ میلیارد بازی دارد با ۲ میلیارد تومان! این فاصله یک مانع نیست بلکه ایجاد انگیزه می‌کند و انرژی مثبت می‌دهد تا مقابل این هزینه‌های سرسام‌آور بایستیم... با شهامت و جرات و جسارت و غیرت و البته توسل به خدا که از نظر روحی خیلی به ما کمک می‌کند. ما خیلی زحمت می‌کشیم. این تیم با این جوان‌ها می‌چرخد و تا همین قدر هم ما قهرمانیم.

شما قبلا هم خیلی روی این موضوع مانور داده‌اید. دلیل خاصی هست؟

چرا یکی ۳۵ میلیارد یکی ۳ میلیارد؟ شما بگویید.

در اسپانیا هم فاصله رئال و بارسا با همه زیاد است.

این‌قدر فاصله ندارند. باید در توزیع امکانات عادل بود چون فوتبال ما دولتی است. بنده هم اگر مساوات باشد دیگر این حرف‌ها را نمی‌زنم... اما در فوتبالی که همه پولش را دولت می‌دهد چرا من و فلان باشگاه این‌قدر با هم فرق داریم؟

شما از آقای قهرمانی خاطرات خوبی ندارید. با توجه شرایط پرسپولیس و بحث داوری در بازی قبلی نگران انتخاب قهرمانی نیستید؟

ما همه داور‌هایمان قهرمانی‌اند و قهرمان. امیدوارم هیچ سوتی سرنوشت بازی را عوض نکند چون من هم ممکن است فردا اشتباه کنم و داور هم اشتباه می‌کند اما اشتباه تاثیرگذار مشکل درست می‌کند. البته قهرمانی بعد از وزن کم کردن خوب سوت زده و تیمی از دستش شاکی نیست.

در بین این همه بازی‌ای که با پرسپولیس داشتید کدام مسابقه را خوب یادتان هست؟

یک زمانی بود که سردار ملاحی مدیر پاس بود و من در اصفهان بودم. یکی از مربی‌های خیلی خوب سرمربی پاس بود ولی تیم در رده دهم قرار داشت. تیمسار زنگ زد بیا تهران تیم خودته، من هم گفتم جدی؟ چرا اول فصل تیم من نبود؟ قبول نکردم اما بالاخره آمدم تهران. روزه هم بودم. جلسه گذاشتیم و توافق کردیم البته شرط من این بود که گفتم یک هفته تیم مربی نداشته باشد بعد من بروم. همین هم شد. ۲ هفته بعد با پرسپولیس بازی کردیم تیمی که در اوج قدرت بود و ۱۵ برد متوالی داشت. اما ما هفته خوبی داشتیم و در آن بازی با گل‌های وحید هاشمیان و رسول خطیبی بازی را بردیم. ۲-۱. این خیلی شیرین بود.

بازی ۴-۱ با شاهین چی؟

نه خیلی. بردن پرسپولیس در آن بازی به دلم ننشست چون دایی سرمربی بود و من خیلی دوستش دارم.

بازی فردا کجا برگزار می‌شود؟

ما بازیچه نیستیم. به نظر من یا همیشه باید در حافظیه بازی کنیم یا همیشه دستغیب ورزشگاه اختصاصی ما باشد. این ورزشگاه از ورزشگاه دورود کوچک‌تر نیست که. من در دستغیب ۱۰ مصدوم دادم که در عمر فوتبالی‌ام سابقه نداشته. حالا بعد از این همه مرارت باز ما را برده‌اند حافظیه. مثل موش آزمایشگاهی. به هرحال هرجا که بازی کنیم ما با ۱۱ مرد سلحشور وارد زمین خواهیم شد. می‌جنگیم تا ببریم.

کلمات خیلی حماسی‌ای انتخاب می‌کنید. این جملات یادگار دوره پاس و نظامی‌گری است؟

من درست ۴۰ سال است مربي هستم. اولین بار مربی تیم دوم پاس یعنی شهربانی بودم و هیچ وقت هم بدون تیم نبودم. البته این وسط سال‌هایی هم از دست رفته اما سعی کردم اشتباهاتم را جبران کنم. عشق به کار و فعالیت و انتقال داشته‌ها در من هست. دوست دارم با جوان‌ها کار کنم. وقت هم می‌گذارم به اندازه کافی. مربیگری خاصیت است. بعضی‌ها می‌روند دنبالش و موفق‌اند.

این همه سال نترسیدید از مرگ کنار زمین؟

من فعلا چنین قصدی ندارم. این برای آدم‌های چاقی مثل شما اتفاق می‌افتد نه من. من شب‌ها راحت می‌خوابم و به گذشته و آینده فکر می‌کنم. هرچه که هست حالاست. به قول یک پیر همیشه بگو سلام... (می‌خندد)