دوقطبی‌سازی جریان نفوذ/ واکنش «کیهان» به لغو کنسرت همایون

به گزارش پایگاه خبری 598، روزنامه کیهان نوشت:

طیف سیاسی که مدعی وفاق و همگرایی در جامعه است به بهانه‌های مختلف، موجبات شکاف و دوقطبی‌سازی جامعه را فراهم و ضمن دامن زدن به وجوه افتراق بر این دست از مسائل تاکید می‌کند. جریان غربگرا که در کارزار انتخابات بدون برنامه مشخص و حساب شده، مدعی حل مسائل کشور شد و راه‌حل مشکلات را در وفاق و همگرایی خلاصه و محدود کرد؛ امروز برای فرار از پاسخگوی و توجیه عملکرد ضعیف مدیرانش، عدم توانمندی در مدیریت و حل و فصل مسائل اداری را به بستر اجتماعی کشانده تا با هوچی‌گری از عواقب کوتاهی‌ها بگریزد.

اخیرا، لغو کنسرت همایون شجریان که بر اثر بی‌تدبیری معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی رخ داد، زمینه بهره‌برداری سیاسی و دوقطبی‌سازی جامعه را برای مدعیان اصلاحات فراهم کرد. پیروان این فرقه سیاسی سابقه قشربندی، تجزیه و تقسیم جامعه را به انحاء مختلف در کارنامه خود ثبت کرده‌اند؛ انتشار مطالبی چون «تغییر پارادایم» و بیانیه‌‌های حاشیه‌ساز نمونه‌ای از این دست به حساب می‌آید؛ مدعیان اصلاحات در سطح کلان ترفند «politics distraction» را به عنوان راه‌گریز در نظر دارند، بدین شرح که با انحراف افکار عمومی، ایجاد حاشیه و دوقطبی‌سازی جامعه، سیاست‌های کلان خود را در اختفا، سکوت، سکون خبری و بدون مزاحمت عملی می‌کنند؛ به عنوان نمونه قطعی برق، کمبود آب، افزایش قیمت‌ها و کوتاهی دولت در ساماندهی معیشت مردم با خبر «لغو کنسرت شجریان» به حاشیه رفت.

به هر ترتیب، این طیف سیاسی که درماندگی و عجز مدیران را با هوچی‌‎گری جبران و جامعه را به هر بهانه‌ای ملتهب و سرخورده می‌کند؛ اخیراً با تمسک به «لغو کنسرت شجریان» افکار عمومی را متشنج و ماموریت دوقطبی‌سازی جامعه را عملی کرد، تا از این رهگذر ضمن بهره‌برداری از احساسات عمومی علیه منتقدین دولت، بر کوتاهی‌های خود سرپوش بگذارد و یک رویداد فرهنگی را به صحنه مجادله و نبرد سیاسی تبدیل کند.

فارغ از کشمکش‌های سیاسی موجود بر سر یک مسئله فرهنگی، بحث اولویت‌بندی و اولویت‌سازی در رابطه با لغو کنسرت شجریان مطرح است. اینکه طیف مدعی وفاق تا چه اندازه انسجام جامعه و بنیه اقتصادی مردم را در شرایط کنونی به عنوان اولویت در نظر دارد، مسئله‌ای‌ است که با نظر به عملکرد دستگاه اجرائی و حاشیه‌سازی  هر روزه اطرافیان رئیس‌جمهور بدون پاسخ باقی مانده است.

به نظر می‌رسد مسائل معیشتی و انسجام عمومی نه‌ تنها در برنامه و سیاست‌های مدعیان اصلاحات و جریان غربگرا جای ندارد بلکه با دوقطبی‌سازی جامعه و ایجاد شکاف‌های جدید و تعمیق گسست‌ها اتحاد مردم را هدف قرار داده است.  از طرفی معیشت مردم و گره‌گشایی در امور اقتصادی مشروط و معطوف به سیاست خارجی شده و ظرفیت‌های داخلی نادیده گرفته می‌شود. به عبارت دیگر، مدعیان اصلاحات با ایجاد جو کاذب و ضمن تکیه بر عباراتی چون «مظلومیت هنر» و «سرکوب هنر»، مطالبه‌گری در امر معاش را به حاشیه برده‌اند.