تراژدی بطری؛ آیا اعتراض‌های زودهنگام هواداران پرسپولیس به وحید هاشمیان درست است؟

به گزارش پایگاه خبری 598، پرسپولیس یک بازی دیگر را هم نبرد، ۲امتیاز دیگر را هم از دست داد و البته در اغلب دقایق دیدار با چادرملو نمایش خوبی ارائه نداد. همه اینها در نهایت به نقطه‌ای انجامید که نخستین شعارهای اعتراضی علیه وحید هاشمیان، سرمربی قرمزها سر داده شود. حتی تصاویری از پرتاب بطری به سمت کادرفنی پرسپولیس هم به انتشار رسید که البته برخوردی با کسی نداشت، اما ژست هاشمیان که از صورتش محافظت می‌کرده، حسابی بحث‌برانگیز شده است. پرسش اینجاست که آیا اعتراضات درست و بجا بوده یا چنان که بازیکنان پرسپولیس و کریم باقری گفته‌اند غیرمنصفانه و شتاب‌زده است؟ بیایید به موضوع از هر دو زاویه نگاه کنیم.

هواداران حق داشتند

البته که بطری پرت کردن به هیچ‌وجه کار درستی نیست، اما اگر قرار باشد فقط در مورد اعتراض حرف بزنیم، آنقدرها اتفاق عجیب و غریبی رخ نداده. بسیاری از پرسپولیسی‌ها حتی پیش از شروع لیگ هم نسبت به موفقیت هاشمیان و کادرش مردد بودند و این تردیدها، پس از هر بازی افزایش پیدا کرده است. پرسپولیس ۳بازی در تهران دربرابر رقبای نه‌چندان دشوار داشته که هیچ‌کدام را نبرده. تنها برتری آنها مقابل سپاهان در اصفهان بوده؛ مسابقه‌ای که اگر عدالت فوتبال در آن اجرا می‌شد، شاید پرسپولیس حتی با یک امتیاز هم به تهران بازنمی‌گشت. غیراز علی علیپور، هیچ بازیکنی در این فصل برای پرسپولیس گل نزده. غیراز این، تیم هاشمیان به شکل نامتقارنی بسته شده و ضعف‌های آن ازجمله در پست‌های دفاع کناری، هافبک بازیساز و مهاجم نوک بسیار مشهود است، اما هاشمیان با روحیه‌ای سازشکار دائما به تأیید شرایط می‌پردازد. ترکیب و تعویض‌های خودش هم خیلی اوقات محل بحث بوده. مثلا فرشاد احمدزاده وینگر را در پست دفاع چپ بازی می‌دهد، بعد میلاد محمدی مدافع را در پست وینگر به ترکیب اضافه می‌کند یا محمد خدابنده‌لو را به جای مرکز زمین، به سمت راست می‌برد. خیلی از اینها برای هواداران فوتبال قابل فهم نیست و آنها را به سمت اعتراض سوق می‌دهد. تجربه نشان داده هواداران پرسپولیس نمایش ضعیف و فوتبال بد را حتی اگر با نتایج خوب هم همراه باشد خیلی نمی‌پذیرند، چه برسد به شرایط فعلی که تیم هاشمیان هیچ‌یک از اینها را ندارد.

هواداران حق نداشتند

از آن سو اما به همین اندازه هم دلیل و سند وجود دارد که هواداران باید رواداری بیشتری در مورد هاشمیان به خرج می‌دادند. مثلا اینکه او در هیچ‌یک از این ۴مسابقه تیمش را به‌طور کامل در اختیار نداشته و هر بار نفراتی به دلایلی غایب بوده‌اند. مهم‌تر اینکه پرسپولیس زمین ندارد. هاشمیان هنوز نتوانسته تیمش را در ورزشگاه آزادی کوچ کند. زمین شهر قدس تا حدی قابل‌قبول است، هرچند مشکلات خاص خودش را دارد، اما زمین تختی یک فاجعه تمام‌عیار به شمار می‌رود. همانطور که بازیکنان این تیم و کادرفنی بعد از مسابقه گفتند، اساسا روی چنین زمینی نمی‌شود فوتبال بازی کرد. شاید بهترین تیم‌های جهان هم در این زمین به مشکل بخورند. از سوی دیگر هاشمیان هر چقدر هم که خام و ضعیف به‌نظر برسد، باید به‌قدری فرصت در اختیار داشته باشد که ایده‌های فنی‌اش را محک بزند و برنامه‌هایش را پیاده کند. بعد هم مگر فصل گذشته همین فشارها روی گاریدو نبود؟ او را برداشتند و بعد چه شد؟ پرسپولیس خوشبخت شد؟ بنابراین شاید نباید آنقدرها در سر دادن شعار «حیا کن، رها کن» عجله کرد.