اختلاف سیاسی یا تقابل جهان‌بینی!؟

 پایگاه خبری 598: این حقیقت که عظمت پوشالی دشمن، بازتابی از حقارت نفس خودی است و پیروزی تنها از مسیر توکل و استعانت از قدرت لایزال الهی می‌گذرد، نیازمند نگاهی فراتر از تحلیل‌های مادی و عقل حسابگر متکی بر ظواهر است.

برای کسانی که جهان را صرفاً از منظر معادلات مادی و قدرت‌های زمینی می‌بینند، دشوار و بلکه محال است که دریابند چگونه «ایمان» می‌تواند بر «زر و زور و تزویر» غلبه کند. دیپلمات‌هایی که ابزار کارشان مذاکره بر سر میزهایی است که قدرت‌های استکباری چیده‌اند، ناگزیر در دام این پندار باطل می‌افتند که عظمت و قدرت، تنها در انباشت ثروت، تسلیحات و نفوذ سیاسی نهفته است.

از همین‌رو ممکن است یک دیپلمات، حتی با نیتی خیر، در محاسبات خود «قدرت فرعون» را بزرگ و «عصای موسی» را ناچیز ببیند. چنین نگاهی به معنای انکار اصل توکل و نادیده گرفتن وعده الهی در یاری مؤمنان است. خداوند در قرآن می‌فرماید: «إِن تَنصُرُوا اللَّهَ یَنصُرْکُمْ»؛ اگر خدا را یاری کنید، خداوند شما را یاری خواهد کرد.

یاری خدا همان عامل تعیین‌کننده‌ای است که در معادلات مادی جایی ندارد. بنابراین اختلاف در اینجا تنها یک اختلاف تاکتیکی یا سیاسی نیست؛ بلکه اختلافی بنیادین در جهان‌بینی است. یک جهان‌بینی، خدا و وعده‌های او را محور می‌داند و دیگری، قدرت مادی و محدودیت‌های آن را تنها واقعیت موجود می‌پندارد.

این تقابل دو جهان‌بینی ـ الهی و مادی ـ خود «منشور عرفانی و راهبرد مبارزه» است که پیروزی‌های تاریخی انقلاب اسلامی را رقم زد و تجربه‌های گران‌بهایی همچون دفاع مقدس گواهی زنده بر صحت این منطق است.