
به گزارش سرویس اقتصادی پایگاه خبری 598، تصور کنید: رئیسجمهور یک کشور منتخب مردم است، اما بانکهای همان کشور حسابهایش را مسدود میکنند. این کابوس واقعی گوستاوو پترو، رئیسجمهور کلمبیا، است که حالا به خاطر تحریمهای آمریکا، دسترسی به پول خودش را از دست داده.
بخش بانکی کلمبیا از طریق انجمن بانکهای کلمبیا اعلام کرد که به طور کامل از تحریمهای ایالات متحده علیه مقامات کلمبیایی تبعیت میکند: "انجمن بانکهای کلمبیا اعلام کرد برای حفظ دسترسی به SWIFT و سیستم مالی جهانی، حسابهای پترو، خانواده و نزدیکانش را تعلیق کردهاند – اقدامی که مستقیماً از تبعیت از FATF، پالرمو و CFT ناشی میشود."
آنچه این رویداد را برجسته میکند، نقش معاهدات بینالمللی در داخلیسازی تحریمهاست. کلمبیا، به عنوان عضو FATF و متعهد به کنوانسیون پالرمو (که بر مبارزه با جرایم سازمانیافته فراملی تمرکز دارد) و CFT، ملزم به رعایت استانداردهای جهانی مبارزه با پولشویی و تأمین مالی تروریسم است. بانکهای کلمبیایی، برای جلوگیری از قطع دسترسی به SWIFT (شبکه جهانی نقلوانتقال مالی) و حفظ روابط با سیستم مالی آمریکا، ناچار به مسدود کردن حسابهای داخلی پترو شدهاند. این اقدام نشان میدهد چگونه این معاهدات که ظاهراً برای شفافیت مالی طراحی شدهاند، میتوانند به ابزاری برای اعمال فشار سیاسی تبدیل شوند.
پترو به دلیل نزدیکی به ونزوئلا و اجرای سیاستهای ضدآمریکایی، هدف این فشار قرار گرفته است و اگر عقبنشینی نکند، ممکن است بحرانهای مالی، اعتراضات و اغتشاشات در انتظارش باشد – سناریویی که کلمبیا، متحد سنتی آمریکا، را به لرزه درآورده و سیگنالی به آمریکای لاتین میفرستد: "خلاف ما شنا کنید، بانکهایتان علیهتان قیام میکنند."
این ماجرا یادآور هشدارهای محمدرضا فرزین، رئیس بانک مرکزی ایران است که گفت: "با FATF ممکن است بخشی از تحریمها داخلی شوند." فرزین تأکید کرد که اجرای برنامه اقدام FATF میتواند ایران را ملزم به داخلیسازی تحریمها کند، جایی که بانکهای ایرانی مجبور به تبعیت از استانداردهای بینالمللی شوند و علیه منافع ملی عمل کنند – دقیقاً همان چیزی که امروز در کلمبیا رخ داده است.
