طالبان به کمک دیکتاتورهای عربی می آید

رسانه های انگلیسی از دستور آمریکا به قطر برای گشایش دفتر طالبان در این کشور تا پایان سال جاری خبر دادند.

به گزارش 598 به نقل از بی باک،  روزنامه تایمز انگلیس به نقل از دیپلماتهای غربی فاش کرد که دفتر نمایندگی طالبان در قطر بعنوان سفارتخانه و یا کنسولگری نخواهد بود؛ بلکه این دفتر مقری برای طالبان است که بتواند بعنوان یک حزب سیاسی فعالیت کند.

براساس این گزارش، واشنگتن تاکید کرده است که این دفتر باید خارج از دایره نفوذ پاکستان باشد؛ و قطر اکنون با استقرار این دفتر در خاک خود موافقت کرده است.

اینکه کشورهای غربی که تا کنون طالبان را عامل ناامنی در دنیا معرفی می کردند و به بهانه مبارزه با آنان، جنگهای خونین و متعددی را به راه انداختند، اینبار چگونه با این گروه تروریستی برای رسیدن به اهداف و منافع خویش توافق خواهند کرد ، باید منتظر آینده بود امّا بسیاری از کارشناسان بر این عقیده اند که دعوت رسمی از طالبان برای حضور در قطر  برای تامین امنیت حکومت دیکتاتورهایی است که سالهای سال در پشت پرده از این گروه تروریستی حمایت کرده اند.

برخی نیز معتقدند که گشوده شدن این دفتر در قطر، زمینه ساز مذاکرات مستقیم آمریکا با طالبان البته با حضور شخصیت های سلفی عربی قطر و دیگر کشورهای عربی برای تاثیرگذاری بر این گروه است.

گفتنی است؛ طالبان یک گروه سیاسی و نظامی است که در خلال جنگ مردم افغانستان با اشغالگران ارتش شوروی سابق ( 1989- 1979) شکل گرفت.

این گروه که قرائتی تنگ‌ نظرانه نسبت به مفاهیم اسلامی دارد به کمک آمریکا و با حمایت مالی - ایدئولوژیک عربستان سعودی به همراه مساعدت‌های بی‌د‌ریغ پاکستان شکل گرفت.

اعضای طالبان مجموعه‌ای از دانش‌آموزان عرب و غیر عربی بودند که پیشتر در جنوب پاکستان مشغول فراگیری اسلامی بودند که عربستان سعودی مروج آن است. این مدارس با کمک مالی دولت ریاض پاگرفته و در جای جای پاکستان، به ویژه جنوب این کشور به ترویج دیدگاه سلفی و وهابی مبادرت می‌کنند.

با چراغ سبز آمریکا، این مجموعه کوچک به سرعت به انواع سلاح‌های پیشرفته تجهیز شد به گونه‌ای که بعد از خروج نیروهای شوروی از افغانستان و تشکیل اولین حکومت مجاهدین افغان در این کشور به ریاست برهان‌الدین ربانی، خود را به عنوان یک تشکل رقیب نشان داد.

تضاد دیدگاه مجاهدین افغان و طالبان کار را به جایی کشاند که میان آنان نبرد درگرفت و افغانستان در دام جنگ داخلی افتاد.

نیروهای طالبان که به دلیل حمایت‌های  آمریکا، عربستان و در این مقطع، پاکستان فوق‌العاده قدرتمند شده بودند به مرور بخش‌های مختلف کشور را اشغال کردند.

آنان با اشغال قندهار در سال 1994 عملا دولتی خودخوانده با قوانین سخت بدوی در این منطقه را به اجرا گذاشتند.

مردم افغانستان که از هرج ‌و‌مرج خسته شده بودند و نیاز شدیدی به استقرار نظم و قانون احساس می‌‌‌‌کردند در ابتدا روی خوش به طالبان نشان دادند. این گروه سرانجام در سال 1996 کابل را اشغال کردند و بدین ترتیب با تصرف پایتخت، حکومت خود را در سراسر افغانستان مستقر ساختند.

اگرچه در این دوران و بعد از آن مقاومت‌هایی از سوی بخشی از مردم و گروه‌‌های مجاهد افغان صورت گرفت، اما قدرت مالی و نظامی طالبان به همراه نظم آهنینی که این گروه در کشور بوجود آورده بود باعث شد که ثبات و پایداری آن هر روز استحکام بیشتری یابد.

با استقرار حکومت طالبان به مرور چهره خشن و ارتجاعی این گروه و قرائت سلفی- وهابی آنان از اسلام عرصه را بر مردم تنگ‌تر ‌کرد اما کسی یارای مقابله با ‌آن را نداشت.

حامیان طالبان نیز از حضور آنان در افغانستان خشنود بودند.

رهبری طالبان با ملا عمر بود. مردی که مخالف عکس بود و آن را حرام می‌دانست و از این روی عکس‌های محدودی از او وجود دارد.

در خلال جنگ‌‌های داخلی در افغانستان و به ویژه پس از استقرار حکومت طالبان در این کشور، بن لادن رهبر گروه القاعده که به لحاظ ایدئولوژیک ارتباط تام با طالبان داشت به این کشور کوچ کرد. بن‌لادن که در جنگ با نظامیان شوروی از همراهان طالبان بود و سرمایه افسانه‌ای خود را در اختیار طالبان گذاشته بود بعد از متهم شدن به بمب‌گذاری علیه منافع آمریکا مجبور به بازگشت به افغانستان شد و مورد پذیرش و پذیرایی حکومت طالبان قرار گرفت.

در پی ماجرای یازده سپتامبر  و انگشت اتهام آمریکا و برخی کشورهای غربی علیه طالبان، آمریکا از این گروه تروریستی خواست که بن‌لادن را تحویل دهد اما طالبان امتناع کرد. بدین ترتیب آمریکا به بهانه مبارزه با طالبان رسما به جنگ افغانستان رفت که آثار مخربی بر این کشور به همراه داشت.