پرسپولیس است و دعواهایش. دعواهایی که قرار بود رفتن دایی و رحیمی حسن ختامش باشد و حالا به گونه‌ای دیگر در جریان است. همچنان اما در یک طرف این دعواها رییس هیات‌مدیره باشگاه را می‌بینیم که برای خاموش کردن ساز مخالفانش به هر راهی می‌رود. حالا می‌خواهد این مخالفت‌ها از سوی اسپانسر باشد یا حتی سرپرست موقت باشگاه که پیش‌تر مجری اوامر رییس بود و حالا برای او بیش از یک مهره سوخته نیست. شایعه استعفای اجباری‌اش را هم به همین خاطر است که شهر را پر کرده. همان شایعه‌ها می‌گویند بهروز منتقمی خسته از تکروی‌های سیاسی که صفر تا صد امور باشگاه را خودش انجام می‌دهد، تصمیمش بر کناره‌گیری است البته خوب می‌داند که هیات‌مدیره دیگر او را از لیست گزینه‌های مدیرعاملی خط زده.
حالا شایعه‌های همیشه حاضر، شانس مدیرعاملی پرسپولیس را بین امیر عابدینی، مصطفی آجرلو، حسین هدایتی و حتی علی پروین تقسیم کرده‌اند که البته نباید خیلی جدی‌شان گرفت. به این دلیل که حضور هدایتی و عابدینی تنها در صورت جدایی سیاسی اتفاق خواهد افتاد و آجرلو را هم اسپانسر سابق پیشنهاد کرده که قطعا مورد تایید وزارت ورزش نیست. علی پروین هم که رابطه‌اش با رییس هیات‌مدیره حسابی شکرآب است و گفته دیگر برنمی‌گردد. با این همه، تغییرها را باید جدی بگیریم.
تغییرهایی با محوریت نتیجه دربی هفته آینده که دیگر فاکتور مهم آن هم خود سیاسی است. پرسپولیس اگر دربی را نبرد، یک اتفاقی می‌افتد و اگر دربی را ببرد و سیاسی بماند، اتفاق‌ها جور دیگری رقم خواهد خورد. باخت احتمالی پرسپولیس در دربی هم البته همین دوگانگی را در خود دارد و از همین رو است که تا سوت پایان دربی به صدا درنیاید، هیچ احتمالی را نمی‌توان پررنگ‌تر از دیگری به حساب آورد. احتمالاتی که برکناری حمیدرضا سیاسی از ریاست هیات‌مدیره باشگاه پرسپولیس هم یکی از آنها است چرا که آقای رییس هم حالا دیگر به اندازه روزها و هفته‌های پیش، مورد حمایت هیات‌مدیره نیست و حرفش را هم کمتر می‌خوانند. اگر اینگونه نبود، چه دلیلی داشت که نشست‌های دسته‌جمعی مدیران باشگاه با معاون وزیر به همنشینی‌های دو نفره و سه نفره و البته مخفیانه تبدیل شود؟ چرا سیاسی باید دور از چشم سرپرست و هیات‌مدیره باشگاه به دیدار معاون وزیر برود؟ یا نشست شبانه سرپرست و سخنگوی باشگاه با خادم چه دلیلی می‌تواند داشته باشد؟ آن هم بدون اطلاع رییس هیات‌مدیره و درست وقتی که شایعه حذف منتقمی از پرسپولیس بر سر زبان‌ها است؟
البته آقای سخنگو- مهدی خواجه‌وند- دیدار شنبه شب با امیررضا خادم را توجیه و آن را یکی از نشست‌های هفتگی‌شان معرفی کرده است: «ما معمولا هفته‌ای یک بار به وزارت ورزش می‌رویم و گزارش عملکرد باشگاه را به خادم ارائه می‌کنیم چون ایشان به دلیل مسوولیتی که در قبال استقلال و پرسپولیس دارد، باید در جریان امور این دو باشگاه باشد. نشست اخیرمان با خادم هم طبق روال معمول و به همین منظور برگزار شد.»
این توجیه اما بهانه خوبی برای فراموش کردن اختلاف‌های موجود نیست. اختلاف‌هایی که سیاسی و وزارت ورزش را مقابل هم قرار داده و حتی می‌گویند همنشینی تازه پرسپولیسی‌ها در وزارت ورزش هم هدفی جز حذف سیاسی نداشته است! این شایعه را البته طبق انتظارها، خواجه‌وند تکذیب کرده:
اختلاف سیاسی و وزارت ورزش اصلا صحت ندارد و ما هم برای صحبت کردن درباره ایشان به وزارت ورزش نرفته بودیم. ضمن اینکه غیبت سیاسی در این جلسه هم دلیل خاصی نداشت چون چنین برنامه‌ای از قبل هماهنگ نشده بود.
خود سیاسی اما طوری وانمود میکند که انگار در جریان چنین جلسه‌ای بوده: «مگر رییس هیات‌مدیره باید در تمام جلسات حضور داشته باشد؟ البته من در جریان جلسه خواجه‌وند و منتقمی با خادم بودم اما چون خودم آنجا نبودم، نمی‌توانم درباره‌اش توضیحی بدهم. ضمن اینکه نه در وزارت ورزش و نه در پرسپولیس هیچ‌کس دنبال برکناری من نیست. بحث رفتن من از باشگاه تا به حال مطرح نبوده و این هم که می‌گویند قرار است بعد از دربی بروم، دروغ است.» دراینباره شائبه دیگری هم هست. مثلا اینکه منتقمی و خواجه‌وند به دیدار خادم رفته بودند تا حالا که شانس مدیرعاملی بهروز منتقمی به صفر رسیده، برای خواجه‌وند چانه بزنند. هر چند خود او چنین چیزی را شایعه دانسته و درباره‌اش می‌گوید: «تا امروز هیچ صحبتی با مسوولان وزارت ورزش در خصوص انتخاب مدیرعامل نداشته‌ایم و این قضیه را به پایان نیم‌فصل موکول کرده‌ایم. در جلسه شنبه هم صحبتی دراینباره نشد چون نه قرار است وزارت ورزش به ما مدیرعامل معرفی کند و نه من گزینه‌ای برای مدیرعاملی باشگاه هستم.» مدیرعاملی خواجه‌وند را شاید نبینیم اما تغییر در پرسپولیس کاملا جدی است. تغییری که از یک سو به نتیجه دربی گره خورده و در سوی دیگرش، حمیدرضا سیاسی به‌عنوان یک مهره تاثیرگذار ایستاده که ماندن یا رفتنش دو واقعه متفاوت را رقم خواهد زد و البته ماندنش محتمل‌تر است.
