بازگشت بازیگر «تهران من حراج» به سیمای ملی!

سرویس نقدرسانه پایگاه 598/ می گویند وقتی به کسی اهانتی کردی و می خواهی از او عذرخواهی کنی، در یک موقعی این کار را بکن که همه حضور داشته باشند تا قشنگ روشن شود که تو پشیمانی. دیشب، شب یلدا، شبی که بسیاری از مردم کشور حداقل تا پاسی از شب بیدارند و پای تلویزیون، رسانه ملی آشا محرابی، بازیگری که در فیلم «تهران من حراج»، فیلمی که علیه قوانین بازدارنده ی فساد جنسی ساخته شده بود ایفای نقش کرده بود، با حضور او در فیلمی مذهبی و در یک نقش مقدس، مراتب عذرخواهی خود را با صدای بلند از او که مدت محدودی ممنوع التصویر شده بود را ابراز کرد.

در «تهران من حراج»، آشا محرابی نقش دختری را داشت که توسط نیروهای انتظامی کشور، که به مانند سگ نشان داده شده بودند، از یک پارتی مشروب و بزن برقص بازداشت شد و حد خورد. دیشب حداقل در همان چند ثانیه ای که من دیدم، نقش زنی پاک و معصوم را داشت که آدرس امام زاده صالح را می پرسید...

بگذارید بجای انقلابی گری بیهوده، کمی از طرف مسئولین و مدیران صدا و سیما به این حرف های مزخرف پاسخ دهم: «آقا چرا شلوغش می کنید؟ خب حالا در یک فیلم بازی کرده، بی حجاب که نبوده، خلاف شرع که نکرده. اگر بخواهیم به حرف امثال شما گوش کنیم، تمام بازیگران و فیلم سازان این مملکت را فراری دادیم. اصلاً مگر چه اشکالی دارد؟ شما دارید متحجرانه برخورد می کنید».

حرف حساب می گویند و حرف حساب جواب ندارد. انسان موقعی با کسی بحث می کند، که حداقل کمترین قرابت فکری با او داشته باشد. ما اصلاً مخاطب حرف هم نیستیم، دغدغه مان یکی نیست، ارزش هایمان یکی نیست. یک بار به یکی از مجریان برنامه های کودک با کلی احتیاط گفتیم اگر اجازه بدهید، یک نقد کوچک بکنیم و آن اینکه در برنامه تان از موسیقی زیاد استفاده می کنید. او چه جواب ما را بدهد؟ بنده ی خدا از سر ادب نشست و کمی ما بدبخت ها را آرام کرد.

ما مذهبی ها و خصوصاً قمی ها، همینطور که در جزیره ثباتمان، در قم داریم زندگی می کنیم، همه زن ها چادری اند، جو اخلاقی است، ایام عزا شهر در غم است و...، خبر نداریم که لحظه به لحظه، تهران دارد اصلاً تبدیل به شهری از یک کشور دیگر می شود. دیگر مسئولین کشور، حرف ما را اصلاً متوجه نمی شوند، وقتی ایراد دینی می گیریم، واقعاً نمی توانند درک کنند که از چه چیزی عصبانی شدیم؟

اگر مودب باشند، با آرامش با ما برخورد می کنند و سعی می کنند یا با بی محلی یا کشیدن دست نوازش بر سرمان، آراممان کنند و اگر جسور باشند، سفت جلوی ما می ایستند و به تحجر و دین زدگی محکوممان می کنند. ما دیگر با هم هم زبان نیستیم، دغدغه هایمان یکی نیست، تمام دغدغه ی کمرشکن آنها معیشت مادی مردم و تمام دغدغه ی اعصاب خورد کن ما، دین مردم است و لذا حرفی برای گفتن با هم نداریم. باور کنید، باور کنید مسئولین متوجه نمی شوند ما چه می گوییم، این را باور کنید. نه اینکه انسان های خائن یا حتی بدی باشند، جداً علت عصبانیت ما را متوجه نمی شوند. جداً آنها تجلیل شجریان در تلویزیون، حضور آشا محرابی، حضور میترا حجار ووو را اصلاً مشکلی نمی بینند، اصلاً.